«Τον τόπο τον έζωναν ολοτρόγυρα αψηλά κάστρα, με μεγάλες σιδεροδεμένες Πόρτες στις τέσσερις μεριές της πολιτείας. Οι τρεις έβγαζαν στην εξοχή. Η τέταρτη ήταν η Πόρτα του λιμανιού απ' όπου έφευγες με τα καράβια. Τις άνοιγαν με την ανατολή του ήλιου και κλειούσαν με τη δύση του. Οι αργοπορημένοι ξωμάχοι, όσοι δεν προφτάνανε την Πόρτα ανοιχτή το βράδυ, ξενυχτούσαν σε χάνια. Για να βγεις ή να μπεις στην πολιτεία, περνούσες από βουερές θολωτές στοές... Μόλις έμπαινες, αν έξω έκανε ζέστη κι έκαιγε ο ήλιος, σ' έπιαναν σύγκρυα, κι αν ήταν χειμώνας ένιωθες ζεστασιά. Μιλήσαμε για τέσσερις Πόρτες αλλά ήταν οκτώ, αν λογαριάσεις πως η κάθε στοά είχε από δυο Πόρτες».

Μια που βρεθήκαμε στην Κρήτη, πριν επιστρέψουμε, κάνουμε μια λογοτεχνική στάση στο Ηράκλειο. Μας ξεναγεί το εξαιρετικό κείμενο της Γαλάτειας Καζαντζάκη, που, εντελώς τυχαία, έπεσε στα χέρια μας.