Υπάρχουν αρκετοί οδοί εμφάνισης της υπερέντασης, σχετιζόμενοι με περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται μεταξύ τους με βρόγχους ανατροφοδότησης. Αυτό το πλέγμα αλληλεπιδράσεων μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε ιδιαίτερα έντονη αντίδραση του οργανισμού στον παράγοντα υπερέντασης. Η διαδικασία - απλοποιημένη σ' αυτό το διάγραμμα - αρχίζει όταν μια πραγματική, ή νοητή απειλή ενεργοποιεί τα κέντρα αίσθησης και συλλογιστικής στο φλοιό του εγκεφάλου (1). Ο φλοιός στέλνει το μήνυμα στην αμυγδαλή, τον κύριο διαμεσολαβητή της αντίδρασης υπερέντασης (2). Χωριστά, ένα μη συνειδητό (και γι' αυτό πιο γρήγορα διαδιδόμενο) σήμα προκαλεί δραστηριότητα επίσης στην αμυγδαλή (3). Η αμυγδαλή απελευθερώνει κορτικοτροπίνες ορμόνες, που ερεθίζουν το στέλεχος του εγκεφάλου (4) ώστε να ενεργοποιηθεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα μέσω του νωτιαίου μυελού (5). Σαν αποτέλεσμα, τα επινεφρίδια παράγουν την ορμόνη επινεφρίνη (αδρεναλίνη). Μια διαφορετική οδός πυροδοτεί την ταυτόχρονη παραγωγή από τα επινεφρίδια γλυκοκορτικοειδών (υδροκορτιζόνη). Οι δύο τύποι ορμονών επενεργούν πάνω στο μυϊκό σύστημα, την καρδιά και τους πνεύμονες και προετοιμάζουν τον οργανισμό για άμεση αντίδραση στον κίνδυνο (6). Αν η υπερένταση γίνει χρόνια, τότε τα γλυκορτικοειδή κάνουν τον υπομέλα τόπο (7) να απελευθερώσει νορεπινεφρίνη που όταν φτάσει στην αμυγδαλή (8) οδηγεί στην παραγωγή περισσότερης ορμόνης απελευθέρωσης κορτικοτροπίνης (9) και την εκ νέου ενεργοποίηση των διαδικασιών υπερέντασης.