Γυαλιστερό και τσαλακωμένο, το υλικό μοιάζει περισσότερο σαν περιτύλιγμα κατεψυγμένων τροφών, παρά σαν κάτι που μπορεί να προσφέρει ένα νέο τρόπο πραγματοποίησης διαστημικών ταξιδιών. Το φύλλο Μίλαρ με την επίστρωση αλουμινίου ανακλά το φως, με αποτέλεσμα να δέχεται τη μικρή ώθηση που του προσφέρει αυτή η απότομη αλλαγή πορείας των φωτονίων. Θεωρητικά, μεγάλα φύλλα απ' αυτό το υλικό μπορούν να λειτουργήσουν σαν ηλιακά ιστία, που στο πέρασμα αρκετά μεγάλου χρονικού διαστήματος θα αναπτύξουν ταχύτητες 100 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, πολύ μεγαλύτερες από εκείνες των χημικών πυραύλων.

Το πρώτο ηλιακό ιστίο, που ονομάζεται «Κόσμος 1», αναμένεται να εκτοξευτεί το πρώτο τετράμηνο του 2004. Πρόκειται για μια αρχική επίδειξη για το εφικτό αυτού του επαναστατικού τρόπου μετάβασης στους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, ίσως ακόμα και του πρώτου διαστρικού ταξιδιού. Θα περίμενε κανείς η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ να είναι μέσα σ' αυτή τη συγκριτικά φτηνή αποστολή, όταν ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο στον τομέα των προχωρημένων συστημάτων προώθησης. Την τελευταία στιγμή, όμως, έκανε πίσω.

Η πτήση του «Κόσμος 1» θα είναι η αποκορύφωση μιας τριετούς προσπάθειας της Πλανητικής Εταιρείας και της εταιρείας ψυχαγωγικών εκπομπών Κόσμος Στούντιος. Οι δύο οργανισμοί, οι ρίζες των οποίων τέθηκαν από τον αστρονόμο και δημοφιλή εκλαϊκευτή της επιστήμης Καρλ Σαγκάν, χρησιμοποίησαν τις διασυνδέσεις τους με μηχανικούς και παράγοντες της αστροναυτικής στη Ρωσία, για να κλείσουν συμφωνία με το Διαστημικό Κέντρο Μπαμπάκιν για την κατασκευή του διαστημοπλοίου. Το «Κόσμος 1» που στοίχισε 4 εκατομμύρια δολάρια, διαθέτει 8 τριγωνικά ιστία από Μίλαρ, ύψους 14 μέτρων το καθένα, που θα αναπτυχθούν με τη βοήθεια ενός συστήματος από φουσκωτές δοκούς. Το διαστημόπλοιο θα τεθεί σε τροχιά με ένα βαλλιστικό πύραυλο, που θα εκτοξευτεί από ρωσικό υποβρύχιο. Οταν μπει σε τροχιά και αναπτυχθούν τα ιστία θα καλύπτουν επιφάνεια 600 τετραγωνικών μέτρων. Το ηλιακό φως αναμένεται να ωθήσει το «Κόσμος 1» σε υψηλότερη τροχιά από την αρχική των 800 χιλιομέτρων.

Για την αποχή της NASA από το πρόγραμμα γίνονται διάφορες υποθέσεις. Σύμφωνα με μια απ' αυτές, η υπηρεσία ενοχλήθηκε από τη συμμετοχή των Ρώσων σε ένα πρόγραμμα που ίσως θα μπορούσε να έχει και κάποιες στρατιωτικές εφαρμογές. Κατά μια άλλη εκδοχή, η NASA δε θέλει να διακινδυνέψει έστω και μια μικρή αποτυχία μετά την πρόσφατη απώλεια του «Κολούμπια».