Η μάχη για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι μια ευκαιρία για να έρθουν στην επιφάνεια τα προβλήματα και οι ανάγκες των εργαζομένων, παραμερίζοντας το νέφος της παραπολιτικής διαδοχολογίας και μπουρδολογίας. Είναι καιρός να καταδειχτεί ποιοι υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα και ποιοι βρίσκονται σε ανειρήνευτο πόλεμο μαζί τους. «Χρωστάμε πολλά στο λαό», είχε ομολογήσει πρόσφατα ο Κ. Σημίτης, αλλά η κυβέρνησή του δεν είναι διατεθειμένη να δώσει παρά τα συνήθη ψίχουλα. Το γράφει, άλλωστε, στη «Χάρτα Σύγκλισης», στον προϋπολογισμό, κ.ο.κ. Η «ισχυρή Ελλάδα», που κτίζεται πάνω σε ποτάμια ιδρώτα και αίματος, δεν αντέχει να εξασφαλίσει στοιχειώδη ανθρώπινη διαβίωση για τα εκατομμύρια των λαϊκών μαζών...

Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν θέση. Και αυτή τη φορά, θα υποχρεώσουν τους εργαζόμενους να «σφίξουν και άλλο το ζωνάρι». Ο Κ. Μητσοτάκης απλά το είπε με το γνωστό ωμό τρόπο. Το γεγονός ότι οι διαπραγματεύσεις για τη συλλογική σύμβαση συμπίπτουν με την προεκλογική περίοδο σημαίνει ότι οι ηγεσίες της ΝΔ θα μοιράσουν περισσότερα λόγια συμπάθεια και κατανόησης στους εργαζόμενους, αλλά θα υπερασπιστούν το «φιλέτο» των εργοδοτών. Πώς, λοιπόν, θα αγωνιστούν οι εργαζόμενοι για να κατακτήσουν αυτά που τους ανήκουν; Η αγωνιστική -διεκδικητική φερεγγυότητα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ βρίσκεται «υπό το μηδέν». Εχει βεβαρημένο παρελθόν, εξαιτίας της δουλοπρέπειας στην κυβέρνηση και την εργοδοσία και την προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Κυβέρνηση και εργοδοσία γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, παρά τους αστείους λεονταρισμούς, δεν έχει καμία διάθεση να φτάσει στη σύγκρουση και τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική. Η επαίσχυντη στάση της πλειοψηφίας δεν μπορεί να «αφοπλίσει» την εργατική τάξη. Οι εργαζόμενοι διαθέτουν τρόπους και «μέσα» να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους...