«Αν είναι κανείς βιαστικός, μαξιμαλιστής ή επιπόλαιος» -αναφέρεται στην έκδοση του ΥΠΠΟ «Εθνική Πολιτική για το Θέατρο», στο κεφάλαιο για τις επιχορηγήσεις του ελεύθερου θεάτρου - «μπορεί να εντοπίσει πολλά αρνητικά στοιχεία και ψεγάδια στο σύστημα αυτό: κακή πολιτική που επιδίωκε να μοιράσει την πίτα έτσι ώστε σχεδόν όλοι να πάρουν από κάτι, αβασάνιστη, αλλά και φειδωλή - για πολλά χρόνια - ενίσχυση των επιχορηγούμενων θιάσων, επιμέρους λάθη και αδικίες στις επιλογές, κ.ο.κ».

Θα μας πουν ότι είμαστε βιαστικοί, υπερβολικοί ή επιπόλαιοι αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε ότι χρησιμοποιούν τις επιχορηγήσεις ως μέσω πίεσης, με στόχο την ομηρία των ενδιαφερομένων καλλιτεχνών, σε περιόδους προεκλογικής μάχης, όπως είναι αυτή που διανύουμε; Ας κάνουν την αυτοκριτική τους, πριν βιαστούν να χαρακτηρίσουν την αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι ότι ενώ η Επιτροπή Θεάτρου γνωμοδότησε, πριν από ένα περίπου μήνα, υπέρ κάποιων θιάσων προκειμένου να επιχορηγηθούν, η υπουργός θεώρησε σκόπιμο και ωφέλιμο για την παράταξή της να μην τις εγκρίνει και να μην τις ανακοινώσει ακόμη. Και βέβαια δεν απαιτούμε από αυτούς το ήθος που πρέπει να έχει ο εκφραστής μιας πολιτικής απέναντι σ' αυτούς τους θιάσους που αιτήθηκαν επιχορήγησης. Γιατί να σκεφτεί η υπουργός ότι η θεατρική περίοδος σχεδόν τελειώνει (Κυριακή Βαϊων) και οι θίασοι έχουν ανάγκη τα χρήματα;

Η υπουργός πρωτίστως σκέφτεται το πώς θα επανεκλεγεί το κόμμα της, αδιαφορώντας για τις ανάγκες και τα προβλήματα που δημιουργεί με την πολιτική των προεκλογικών «τερτιπιών». Και γιατί αποτελεί προεκλογικό «τερτίπι»; Γιατί πολύ απλά, αν είχαν ανακοινωθεί οι επιχορηγήσεις, οι δυσαρεστημένοι θα ήταν πολλοί, καθώς από τους 100 περίπου αιτούμενους θα επιχορηγηθεί το 1/4 περίπου. Ενα το κέρδος. Το δεύτερο κέρδος έρχεται από τον ψηφοθηρικό υπολογισμό που κάνουν. «Για να είμαστε πάλι κυβέρνηση και να επιχορηγηθείτε, ψηφίστε μας».

Χαρακτηριστικό είναι ότι στην πρόσκληση του πρωθυπουργού πριν λίγες μέρες προς τους καλλιτέχνες ήταν αρκετοί εκείνοι που δέχτηκαν πιέσεις όχι μόνο με τις αλλεπάλληλες και επίμονες προσκλήσεις, αλλά και τις συμβουλές κοινών φίλων που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ «δεν πιστεύω να μην έρθεις. Σκέψου τις επιχορηγήσεις».

Αυτή είναι η ηθική τους. Και όχι μόνο στο ΥΠΠΟ, αλλά όπου μπορούν να το κάνουν. Ας συνειδητοποιήσουν, όμως, ότι οι φλούδες ελπίδες που τρέφουν πως οι άνθρωποι εξαγοράζονται είναι το μέγα σφάλμα τους, το οποίο θα πληρώσουν.