1. Σε αφανίζουν, αφού πρώτα σε εξευτελίσουν. Εβλεπα σε μια τηλεοπτική εκπομπή που φιλοδοξεί να κατασκευάσει σούπερ είδωλα δυστυχισμένα πλάσματα να γίνονται βορά χάριν τηλεθέασης, μπροστά στο φτηνό γέλιο μιας γνωστής τριάδας για τις ηλίθιες κοσμικές επιδόσεις της. Χωρίς να το ξέρουν, θυμίζουν την περίοδο της χούντας και το αγαπημένο της παιδί, τον κομφερανσιέ Γιώργο Οικονομίδη. Ιδιες ειρωνείες και τότε, οι ίδιοι εξευτελισμοί. Νέα παιδιά δίχως γνώθι σ' αυτόν αφανίζονται μέσα στο γέλιο μιας κοινωνίας που θρέφεται από τις σάρκες της.

2. Σε αφανίζει που δε συναντάς τον εαυτό σου. Στη δουλιά ο εαυτός σου φαντάζει ξένος, και τον ελάχιστο χρόνο της ανάπαυσής σου τον αφιερώνεις - όπως όλοι - σε όλους.

3. Σε αφανίζουν τρεις πολιτικές οικογένειες και τρεις οικογένειες εργολάβων. Από πίσω ακολουθεί ένα πλήθος λακέδων.

4. Σε αφανίζουν μέσα στο θέαμα. Είσαι ρόλος κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντά τους. Είσαι υπνοβάτης στις εκλογές, ελεύθερος μόνο για να υπηρετείς, και ήρωας για να πεθαίνεις για εκείνους.

5. Σε αφανίζουν με το να σε κρατούν μακριά από την υπεράσπιση των αισθήσεων που είχε αναλάβει ο πατέρας μας ο Εμπεδοκλής: «Στενά τα όρια των δυνάμεων του ανθρώπου / και πολλά τα δεινά που στομώνουν τη σκέψη του. / Ενα τόσο δα κομμάτι της ζωής βλέπουν οι άνθρωποι όσο ζουν, / κι ύστερα, γοργοθάνατοι, πετούν σαν καπνός, / σίγουροι μόνο γι' αυτό που σύντυχε ο καθένας τους / καθώς πλανιούνται εδώ κι εκεί· ποιος τάχα καυχιέται πως βρήκε το όλο; / Αυτά δε γίνεται έτσι να τα δουν οι άνθρωποι, μήτε να τ' ακούσουν, / μήτε με το νου να τ' αδράξουν».

6. Σε αφανίζουν κι ας συνεχίζεις εσύ να περπατάς, να μιλάς και να πίνεις αυτό που μόνο ο ποιητής Πάουλ Τσελάν είδε: «Μαύρο γάλα της αυγής πίνουμε το βράδυ το πίνουμε μεσημέρι και πρωί το πίνουμε τη νύχτα πίνουμε και πίνουμε σκάβουμε έναν τάφο στους αιθέρες εκεί κανένας δε στενάζει».

7. Σε αφανίζουν, αφού σε τραβήξουν απαλά από τους αυθεντικούς, όπως ο γιατρός συγγραφέας Θάνος Κωνσταντινίδης, που βρίσκεται μακριά αλλά και δίπλα. Ο Κωνσταντινίδης είναι ο αγαπημένος των ποιητών. Με την παρουσία του και μόνο στηρίζει εκείνη την κρυφή αρμονία που όλα τα πονά και όλα τα φροντίζει. Είναι ο τελευταίος δότης σ' έναν κόσμο αρπακτικών.

8. Σε αφανίζουν δίχως να χρειαστεί οι Ναζί να επαναλάβουν τη «Νύχτα των κρυστάλλων» της 9ης Νοέμβρη 1938.

9. Σε αφανίζει το γεγονός ότι μαζί με τις εθνικές επετείους θα φτάσεις κάποια μέρα να γιορτάζεις την 4η Ιουλίου, ημέρα της ανεξαρτησίας του αμερικανικού έθνους. Σου θυμίζω τον μοναδικό λόγο που αξίζει ν' ακούσουμε γι' αυτή τη γιορτή, από τον επαναστάτη Φρέντερικ Ντάγκλας, το 1852, στο Ρότσεστερ: «Τι είναι για τον Αμερικανό δούλο η 4η Ιουλίου σας; Μια άλλη μέρα που του αποκαλύπτει, περισσότερο από κάθε άλλη μέρα του χρόνου, τη χονδροειδή αδικία και τη βαναυσότητα της οποίας είναι το αιώνιο θύμα. Γι' αυτόν, ο εορτασμός σας είναι απάτη· η περιλάλητη ελευθερία σας είναι ασύστολο ψεύδος· το εθνικό μεγαλείο σας φουσκωμένη ματαιοδοξία - οι ήχοι της γιορτής σας είναι κενοί και άψυχοι, η καταγγελία σας εναντίον των τυράννων είναι αναίδεια με γαλόνια - οι κραυγές σας περί ελευθερίας και ισότητας ολοφάνερη κοροϊδία - οι προσευχές και οι ύμνοι σας, οι λειτουργίες και οι ευχαριστίες σας με όλες τις θρησκευτικές παράτες και τις τελετές σας είναι, γι' αυτόν, άλλη μια αυταρέσκεια, απάτη, ψευτιά, ασέβεια και υποκρισία - διαφανής πέπλος για να σκεπάζει εγκλήματα που θα ατίμαζαν ακόμη και ένα έθνος αγρίων...».

ΥΓ: Σε αφανίζουν, αλλά πολέμησέ τους. Ακολούθησε το στίχο του Δάντη Αλιγκέρι: «Γι' αυτό σήκω, τη χαύνωση νίκα, με την καρδιά που ξέρει να κερδίζει όλους τους αγώνες».