Εχουμε, λοιπόν, νέο «πάπα». Τα μεσάνυχτα της Κυριακής, ο θριαμβικός καπνός από την καμινάδα της Ρηγίλλης μάς πληροφόρησε ότι, επιτέλους, η ...πολυπόθητη «αλλαγή» συνετελέσθη. Η Ελλάδα έχει πια στο τιμόνι της νέο και στιβαρό κυβερνήτη, τον Κωστάκη Καραμανλή, τον νεότερο.

Ουρανομήκεις οι ζητωκραυγές και οι αλαλαγμοί, στη «Ρηγίλλης», που πανηγυρίζει έξαλλα, για τη «νέα εποχή» που σηματοδοτεί η «μεγάλη νίκη» της. Αντίθετα, θρήνος και οδυρμός, κατήφεια και απόγνωση στο επιτελείο του ΠΑΣΟΚ, γιατί ο αχάριστος και αγνώμων «λαουτζίκος» δεν ανανέωσε την εμπιστοσύνη του στη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη», του νέου, «άσπιλου και αμόλυντου» ηγέτη, του «χαρισματικού» Γιωργάκη, γιου του «μεγάλου» Ανδρέα, που θα τον οδηγούσε στα Ιλίσια Πεδία της ευτυχίας του, ενώ η «επάρατος Δεξιά» θα τον γκρεμίσει τώρα στα Τάρταρα της δυστυχίας και της καταστροφής.

Για το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Μάρτη και την «αλλαγή» που πραγματοποιήθηκε, ο λαός μας έχει μια θυμόσοφη και πολύ χαρακτηριστική φράση. «Αλλαξε ο Μανολιός, και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Η «αλλαγή» και η «ανανέωση» στο παλιό «μαγαζί» του δικομματισμού συνίσταται, απλώς, στην αλλαγή της ταμπέλας. Η άρχουσα τάξη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών έχει ράψει έναν ωραίο μανδύα, ντουμπλ φας (πράσινο από τη μια όψη και μπλε από την άλλη), κατάλληλο για κάθε περίσταση. Αν ο λαός κουράστηκε, σιχάθηκε και αηδίασε να βλέπει κάθε μέρα την πράσινη, ξεπλυμένη και ξεθωριασμένη όψη του μανδύα, τον γυρίζουν απ' την άλλη, και έτσι, έχουμε μια ...ανανέωση της πολιτικής ζωής, ένα «νέο» μανδύα, με φρέσκο, γαλάζιο και λαμπερό χρώμα...

Ετσι, φουκαρά μου «κυρ - Μέντιε», ταλαιπωρημένε και εξαπατημένε «γαϊδαράκο», «θύμα και ψώνιο / και σύμβολο αιώνιο», που δεν τα κατάφερες και αυτή τη φορά να τους φέρεις ανάποδα, ετοιμάσου, πάλι απ' την αρχή, για τα ακόμα πιο δύσκολα που μας περιμένουν, μετά τη «μεγάλη νίκη» και την «αλλαγή» της 7ης Μάρτη. Και ευτυχώς, να λες, που για στήριγμα και γερό σανίδι να πατήσουμε, στη σάπια πολιτική σκηνή, όπου θα συνεχιστεί για άλλη μια τετραετία αυτό το πανάθλιο θέατρο του παραλόγου και της συμφοράς, θα έχουμε και αυτή τη φορά συμπαραστάτη το τιμημένο ΚουΚουΕ, που, ακόμα πιο ισχυρό και ακλόνητο στις ντάπιες του αγώνα, θα μας εμπνέει και θα μας οδηγεί. Αρκεί, ετούτο το «πάθημα», να μας γίνει μάθημα, και να μη δώσουμε άλλη φορά εμείς, με τα ίδια μας τα χέρια, το βούρδουλα στα χέρια των βασανιστών μας, για να μας δέρνουν με τη συγκατάθεσή μας.