Και το όνομα αυτού «Κόκκινο». Οπως οι πόθοι και τα «όνειρα» αυτών που αρνούνται «μια στείρα ζωή», όπως οι ακροβασίες μιας ζωής «που δεν αφήνει περιθώρια». Οπως η καταγγελία και η καθημερινή αντίσταση στο «Ετος των πολλών μηδενικών» με τα άδεια εργοστάσια, τις ψεύτικες υποσχέσεις, το βόλεμα... Ο λόγος για τη νέα δισκογραφική δουλιά των «Μάτζικ ντε Σπελ», ενός από τα παλαιότερα και σημαντικότερα σχήματα της ελληνικής ροκ σκηνής. Ενας δίσκος με αναρίθμητους ιριδισμούς της ψυχής, που ξετυλίγεται σε δεκατέσσερα κομμάτια - το καθένα με τη δική του μουσική, «χρωματιστή» ταυτότητα. Στίχος καυστικός, ειλικρινής και μουσική που εκτείνεται σε ένα ευρύ ηχητικό φάσμα συνθέτουν τον «Κόκκινο» - δέκατο στη σειρά δίσκο των «Μάτζικ ντε Σπελ». Μαζί με τις δικές τους στιχουργικές καταθέσεις, στο δίσκο περιλαμβάνεται η μελοποίηση του ποιήματος του Κ. Καρυωτάκη «Gala», καθώς και η δική τους ροκ διασκευή του αντιπολεμικού τραγουδιού του Δ. Σαββόπουλου «Στο Βιετνάμ» - τραγούδι σταθμός της δεκαετίας του '60, με πάντα επίκαιρα τα μηνύματά του, καθώς τα σύγχρονα Βιετνάμ είναι πάντα εδώ. Οπως και η «βροχή» των βαρβάρων αυτού του πλανήτη που συνεχίζει να καίει πόλεις και χωριά, που πυρπολεί τους σύγχρονους Φομιτσίν, είτε αυτοί βρίσκονται στη Σερβία είτε στην Αφρική. Η νέα δισκογραφική δουλιά των «Μάτζικ ντε Σπελ» ήταν και η αφορμή για τη συζήτηση που ακολουθεί.

- «Σκιές» και «χρώματα» της ζωής μας αντικατοπτρίζονται στον τελευταίο δίσκο σας, με τίτλο «Κόκκινο». Σε τι αναφέρεται ο τίτλος; Είναι δηλωτικός της θέσης σας ενάντια σε μια γκρίζα, ακόμη και μαύρη καθημερινότητα;

- Αυτό το χρώμα της καθημερινότητας δε χρειάζεται να το υποδείξουμε εμείς πια... Είναι προφανές. Το αποπνέει βέβαια το μουσικό υλικό αυτού του νέου μας δίσκου. Ομως, η πρόθεσή μας ήταν να επιχειρήσουμε ένα σύνολο από αποχρωματισμούς, να σχηματίσουμε ένα εναλλακτικό μουσικό τοπίο, να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις, να ξανακοιταχτούμε στον καθρέφτη. Να μιλήσουμε χωρίς δεσμεύσεις, πάθη και απωθημένα. Εξάλλου, γύρω μας υπάρχει πολλή βία, αυταρχισμός και ρατσισμός... Τον τίτλο «Κόκκινο» τον επιλέξαμε συμβολικά. Είναι η εν θερμώ δήλωση μιας αφετηρίας, που φέρει την αναζήτηση μιας αποκάλυψης αν την «ξεφλουδίσεις»....

- «Ξημερώνει στο Λαύριο, του αιώνα το αύριο/ με βουβά χοροστάσια τα κλειστά εργοστάσια...». Με λόγο και ήχο περιγράφετε το 2000, το «Ετος των πολλών μηδενικών», της ψευτιάς, του ξεπουλήματος, της παραίτησης. Ποια είναι η διέξοδος, κατά τη γνώμη σας, απ' αυτή την κατάσταση;

- Είναι αυτά τα επιτηδευμένα life style ορόσημα της επικαιρότητας... και ξεκινάμε να τα συνθέσουμε με τον αντίποδά τους. Θέλαμε να δείξουμε την αντίθεση, να ξαναγράψουμε με σκληρά σύμβολα την πραγματικότητα. Σήμερα το μάρκετινγκ ξαναγράφει την ιστορία στο βάθος της ψυχής των ανθρώπων με χρώματα, εικόνες, ψεύτικες ανάγκες και ελπίδες. Προσπαθούμε να πετύχουμε έναν τέτοιο μουσικό αντικατοπτρισμό.

- Στο «Βιετμάν πυρπόλησαν το ρύζι», τους ανθρώπους, τα όνειρα... Είδαμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται με το ΝΑΤΟικό έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό ήταν που σας οδήγησε να εντάξετε στο δίσκο σας το γραμμένο πριν από πολλά χρόνια τραγούδι του Δ. Σαββόπουλου;

- Η ιδέα γεννήθηκε στο πάλκο, στην πλατεία Συντάγματος, όταν παίξαμε στις συναυλίες για τον Οτσαλάν και την εισβολή στο Κόσσοβο. Ετσι, ανακαλέσαμε αυτό το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου και σκεφτήκαμε ότι τα λέει όλα, αποδίδει τις σκέψεις μας γι' αυτά που γίνονται. Συνδέει την ιστορία, η οποία δεν τελείωσε. Αλλωστε, και εμείς είχαμε συνθέσει πριν μερικά χρόνια τις «Διακοπές στο Σεράγιεβο». Μας εκφράζει πλήρως και ως σχήμα επιδιώκουμε να έχουμε ένα αντιπολεμικό, αντιμιλιταριστικό ρεπερτόριο, που να ανακινεί τις μνήμες και να δημιουργεί συνειρμούς. Τις όποιες αναγωγές για τους «πρωταγωνιστές» τις αφήνουμε στους συνειρμούς του κάθε αποδέκτη. Εμείς πιστεύουμε στην αυτενέργεια των ακροατών και φίλων.

- Είστε από τα ιστορικά ελληνικά ροκ συγκροτήματα, με μεγάλη δισκογραφία στο ενεργητικό σας. Τι αντιπροσωπεύει για σας αυτή η δουλιά;

- Το «Κόκκινο» είναι ο δέκατος δίσκος μας, πέντε στην αγγλόφωνη και πέντε στην ελληνόφωνη περίοδό μας. Αυτή η δουλιά αντιπροσωπεύει την ιστορία μιας εικοσαετίας. Τις ανάγκες, τις αλλαγές μας, τους πειραματισμούς μας. Βρεθήκαμε στην κορυφή δραματικών αλλαγών όλα αυτά τα χρόνια, στο μουσικό, κοινωνικό και πολιτικό χάρτη. Αυτοί οι δίσκοι αποκαλύπτουν την πυξίδα μας. Η μουσική μας ύπαρξη μας απελευθερώνει και ταυτόχρονα μας δεσμεύει, ενθαρρύνει τις αναζητήσεις μας. Μας ανανεώνει και μας κοινωνικοποιεί. Πιστεύουμε ότι είμαστε πάντοτε ένα συγκρότημα με παρόν που φέρει στις αποσκευές του την ιστορία των μουσικών ρευμάτων και εμπειριών.

- Ακούγοντας το δίσκο το ακροατήριό σας μάλλον θα διαπιστώσει ότι μουσική και ενορχήστρωση κινούνται σ' ένα ευρύτερο φάσμα από παλιότερες δουλιές σας. Μαζί τους και ο στίχος - άμεσος, ειλικρινής, καυστικός - και η μελοποίηση του ποιήματος του Κώστα Καρυωτάκη...

- Οι ανάγκες είναι αυτονόητο ότι είναι πολύ μεγαλύτερες σήμερα. Δεν αρκούμαστε στο να παρακολουθούμε και να ευθυγραμμιζόμαστε με αυτό που συμβαίνει. Θέλουμε να καταθέσουμε το δικό μας μουσικό λόγο πιο επεξεργασμένο και ελεύθερο από υποχρεώσεις και απλοϊκότητες. Πιστεύουμε ότι ο φυσικός χώρος της «ροκ» μουσικής είναι τα κοινωνικά ρεύματα και οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, η αμφισβήτηση, τα δικαιώματα. Η ανάγκη να ξανασυνθέσουμε έναν κερματισμένο κόσμο. Να επανασυνδεθούμε με τον κόσμο των αισθήσεων, να ανακτήσουμε τον πολιτιστικό μας ρόλο. Αυτό το στόχο είχε η μελοποίηση ποίησης του Κ. Καρυωτάκη ή η σύνδεση με το έργο του Νικόλα Ασιμου και της Κατερίνας Γώγου σε προηγούμενες δουλιές μας.

- Ποια είναι η άποψή σας για το ροκ σήμερα; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που το καθορίζουν;

- Θεωρούμε ότι η «ροκ» μουσική είναι η αυθεντική δραστηριότητα και συνάμα πηγή έμπνευσης όσον αφορά στη μουσική στις σύγχρονες κοινωνίες. Αντιπροσωπεύει το αυθεντικό, γιατί συνδέεται άμεσα με την εμπειρία, την κίνηση, το βίωμα. Και επιπλέον εμπεριέχει άμεσα τη συλλογικότητα μέσα από τη μορφή των μουσικών παρεών, των συγκροτημάτων που διεκδικούν και αποδίδουν ταυτότητα και επικοινωνία. Είναι ο «τρόμος» των συντηρητικών, διότι παράγει υπόγεια μια έκφραση που δεν ελέγχεται και δεν ανιχνεύεται εύκολα.

- Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται σήμερα η ελληνική ροκ σκηνή και τι προοπτικές έχει;

- Η μουσική σκηνή του «ροκ», και ιδιαίτερα η ελληνόφωνη, πιστεύουμε ότι έχει καλές προοπτικές εξέλιξης για τους λόγους που προαναφέραμε. Ομως, αυτή την περίοδο μπλοκάρεται τόσο από κάποιες δικές της αδυναμίες, που αφορούν στην αυτοπεποίθηση των σχημάτων, την οργάνωση, την επικοινωνία, όσο και από ένα εχθρικό περιβάλλον, το οποίο αποπροσανατολίζει και παρουσιάζει τη μουσική σαν συμβατική δραστηριότητα επαγγελματικής πλήξης. Αναφέρουμε ενδεικτικά το σκουπιδότοπο εμμονών και εμπαθειών από πλευράς του μεγαλύτερου μέρους των ΜΜΕ, όπου κυριαρχεί το «όποιος δεν πληρώσει δεν παίζεται», τον κρατικό πολιτισμό της σκυλοκουλτούρας, της λανθασμένης προσέγγισης, της δισκογραφικής υπαλληλίας. Παρ' όλα αυτά, εμείς διακρίνουμε στο χώρο του «ροκ» αρκετά ταλέντα και καλά τραγούδια, σε αντίθεση με άλλα μουσικά είδη που αδυνατούν πλέον να δημιουργήσουν.