Οι γενικές, νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές, που διεξάγονται αύριο, στην Ινδονησία δεν είναι απλή, ούτε συνηθισμένη υπόθεση. Οχι μόνον γιατί η διαδικασία προσφυγής στις κάλπες είναι σχετικώς «νωπή» δραστηριότητα, μιας που μετά την ανατροπή της δικτατορίας Σουχάρτο (άνοιξη του '98) οι περίπου 147.000.000 εγγεγραμμένοι Ινδονήσιοι ψηφοφόροι έχουν ψηφίσει τόσες φορές όσες περίπου τα δάχτυλα ενός χεριού...

Στις 4.842 εκλογικές περιφέρειες της χώρας των 17.000 νησιών, των 300 εθνοτικών και φυλετικών ομάδων και των 250 διαφορετικών γλωσσών, οι ψηφοφόροι αναμένεται να αντιμετωπίσουν μία σειρά από εκπλήξεις:

- Ελλειψη ψηφοδελτίων (συνολικά υπολογίζεται πως πρέπει να είναι περίπου 400 εκατομμύρια!).

- Δυσκολίες στην αριθμητική σύνθεση των εφορευτικών επιτροπών λόγω του δύσβατου ορισμένων απομακρυσμένων περιοχών.

- Προβλήματα στους εκλογικούς καταλόγους (καθώς ως την προπαραμονή των εκλογών δεν ήταν καταγεγραμμένο το όνομα δεκάδων χιλιάδων ατόμων με νόμιμο δικαίωμα ψήφου...).

- Ενδεχομένως έως και ματαίωση των εκλογών σε ορισμένες «προβληματικές» περιοχές, που ορίζονται ως τέτοιες όχι μόνον λόγω προβλημάτων που αφορούν στην εκλογική διαδικασία αλλά και λόγω της «ρευστής» κατάστασης που δημιουργεί η σύγκρουση στρατού και αυτονομιστικών κινημάτων (π.χ. επαρχία Ατσεχ στο βόρειο άκρο της Σουμάτρα και στην Ιρίαν Τζάγια της δυτικής Νέας Γουϊνέας που κατέχεται στρατιωτικά από την Ινδονησία εδώ και μία περίπου 40ετία).

Δυσκολίες όμως θα αντιμετωπίσουν και τα μέλη των τοπικών και περιφερειακών εκλογικών επιτροπών λόγω της θέσπισης του νέου ηλεκτρονικού συστήματος συνολικής καταμέτρησης των εκλογικών αποτελεσμάτων. Παρά το κόστος του (κάτι παραπάνω από 25 εκατομμύρια δολάρια...) αντιμετώπιζε έως προχτές σοβαρά λειτουργικά προβλήματα, φέρνοντας σε απόγνωση τα μέλη της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής στο κεντρικό στρατηγείο που φιλοξενείται, στο ξενοδοχείο Μπουρουντουντούρ της πρωτεύουσας Τζακάρτα...

Οσον αφορά τώρα στην ουσία της εκλογικής αναμέτρησης, εκτιμάται πως ελάχιστα από τα δεκάδες μικρά νέα κόμματα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το πλαφόν του 3% για να εισέλθουν στη νέα Βουλή των Αντιπροσώπων (κερδίζοντας έτσι το δικαίωμα υποβολής υποψηφίου στις κρισιμότερες προεδρικές εκλογές της 5ης Ιουλίου). Ακόμη ισχνότερες είναι οι πιθανότητες να αποκτήσει αυτοδυναμία στη Βουλή ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα π.χ. το κοσμικό Ινδονησιακό Δημοκρατικό Κόμμα Αγώνα ή DPI-P της προέδρου Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι, το Γκολκάρ (που κυβερνούσε επί δικτατορίας Σουχάρτο αλλά τα τελευταία χρόνια έχει πάρει αποστάσεις), ή τα μουσουλμανικά: Κόμμα της Ευημερούσας Δικαιοσύνης ή PKS του Χινταγιάτ Νουρ Ουαχίντ, Κόμμα Ευημερούσας Δικαιοσύνης, Κόμμα Εθνικής Επαγρύπνησης (PKB του πρώην προέδρου Αμπντουραχμάντ Ουαχίντ).

Ετσι, η αυριανή εκλογική διαδικασία στην τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, θεωρείται μάλλον ως η πιο ρεαλιστικότερη καταγραφή των διαθέσεων του εκλογικού σώματος αναφορικά με τις κρισιμότερες (όσον αφορά στην ουσία της κυβερνητικής εξουσίας) προεδρικές εκλογές της 5ης Ιούλη. Τότε, σε αντίθεση με την προεκλογική εκστρατεία των επικείμενων εκλογών, οι υποψήφιοι των παρατάξεων θα πάψουν να περιορίζονται σε ευχολόγια και συνταγές για την καταπολέμηση της «διαφθοράς» και θα επεκταθούν σε καίρια ζητήματα πολιτικής. Τόσο όσον αφορά στους χειρισμούς εσωτερικών υποθέσεων (π.χ.οικονομία, ανεργία που πλήττει 40 εκατ., εξέλιξη του εκλογικού συστήματος, αυτονομιστικά κινήματα) όσο και στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής (τρομοκρατία, «αντιπυραυλική ομπρέλα» των ΗΠΑ, αμερικανικό δόγμα προληπτικής επίθεσης και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις απ' τους «περιφερειακούς» δορυφόρους και φορείς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού π.χ. Αυστραλία, Ιαπωνία κ.ά.)...