Στη μακρινή αυτή χώρα της Κεντρικής Αμερικής ανεστάλησαν, προς το παρόν, οι μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων που διήρκεσαν, σχεδόν, τρεις βδομάδες. Οι κινητοποιήσεις, που είχαν ξεκινήσει στις 17 Μάρτη με κλείσιμο της εθνικής οδού που οδηγεί στην πόλη Κάρταγο από αγρότες παραγωγούς λαχανικών, πήραν πανεθνικό χαρακτήρα στις 20 Μάρτη, όταν το Κοινοβούλιο ενέκρινε, σε μία πρώτη συζήτηση, ένα νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης του Κοσταρικανού Ινστιτούτου Ηλεκτρισμού (ICE, κρατικό μονοπώλιο ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών).

Στις 4 Μάρτη το πρωί, εκπρόσωποι της κυβέρνησης της Κόστα Ρίκα, εκπρόσωποι συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων, καθώς και η Συνήγορος των Πολιτών, Σάντρα Πισκ, συναντήθηκαν στην έδρα του Ανώτατου Δικαστηρίου των Εκλογών για ένα «διάλογο χωρίς όρους». Η συντηρητική κυβέρνηση του Μιγκέλ Ανχελ Ροδρίγκες προχώρησε σε αυτήν την κίνηση, σε μία προσπάθεια κατευνασμού των μαζικών κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας και της πρωτοφανούς κοινωνικής αναταραχής που επικρατούσε στη χώρα.

Η κυβέρνηση είχε προσφερθεί, την Κυριακή 2 Μάρτη, πριν την έναρξη του διαλόγου, να αποσύρει το νομοσχέδιο - γνωστό ως «ενεργειακός κόμβος» - για 60 μέρες, έτσι ώστε να καταστεί δυνατό να γίνουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις, γεγονός με το οποίο διαφώνησαν τα συνδικάτα, που την Τρίτη 4 Μάρτη απαίτησαν από την κυβέρνηση την οριστική απόσυρσή του. Ωστόσο, το κυβερνών δεξιό Κόμμα της Κοινωνικής Χριστιανικής Ενότητας (PUSC) και το Κόμμα της Εθνικής Απελευθέρωσης, καθώς επίσης και άλλα μικρότερα κόμματα μίλησαν για την πιθανότητα επανεξέτασης του νομοσχεδίου σε μία νομοθετική επιτροπή, ώστε να γίνουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις.

«Εδώ πρόκειται για προσέγγιση θέσεων και αναζήτηση της καλύτερης λύσης για τη χώρα, νομίζω πως με το διάλογο μπορούμε να το πετύχουμε», δήλωσε από πλευράς της η Συνήγορος των Πολιτών, Σάντρα Πισκ.

Ο λαός της Κόστα Ρίκα διεξάγει μία μεγάλη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Κοσταρικανού Ινστιτούτου Ηλεκτρισμού (ICE), επιχείρηση με πάνω από 50 χρόνια ύπαρξης, που θεωρείται η πιο αποδοτική σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.

Το νομοσχέδιο «εκσυγχρονισμού» του ICE - που ενέκρινε σε μία πρώτη ανάγνωση το Κοινοβούλιο στις 20 Μάρτη - προωθήθηκε από τη συντηρητική κυβέρνηση του Μιγκέλ Ανχελ Ροντρίγκες, ενώ το υποστήριξε το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Κόμμα της Εθνικής Απελευθέρωσης (PLN, σοσιαλδημοκρατικό), φυσικά o επιχειρηματικός κόσμος και τα ΜΜΕ. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, το εν λόγω νομοσχέδιο θα επιτρέψει τον εκσυγχρονισμό του κρατικού μονοπωλίου των τηλεπικοινωνιών και ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς με την εφαρμογή του εξαλείφονται μια σειρά «προσκομμάτων», που εμποδίζουν τη συμμετοχή ιδιωτικών επιχειρήσεων στην παροχή υπηρεσιών. Ακόμα, θα μετατρέψει το ICE σε δύο επιχειρήσεις που θα διοικούνται από το ιδιωτικό δίκαιο.

Οσοι αντιτίθενται στο νομοσχέδιο θεωρούν ότι, στην ουσία, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση της κρατικής αυτής επιχείρησης, μέτρο ιδιαίτερα αντιλαϊκό, που, όπως εκτιμάται, εκτός όλων των υπολοίπων αρνητικών επιπτώσεων, θα πυροδοτήσει και αύξηση των τιμολογίων.

Ωστόσο, οι Κοσταρικανοί διαμαρτύρονται και ενάντια σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις και ενάντια σε αυτές που σχεδιάζονται για το άμεσο μέλλον και γενικά για την άγρια εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, δε συμφωνούν ακόμα με την πολιτική της παράδοσης του εθνικού πλούτου στην ολιγαρχία και τις πολυεθνικές εταιρίες.

Στις 17 Μάρτη, όταν αγρότες είχαν κλείσει την εθνική οδό που οδηγεί στην πόλη Κάρταγο, διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης που καταστρέφει την αγροτική οικονομία, η αστυνομία απάντησε με άγρια κατασταλτικά μέτρα. Σε αυτές τις κινητοποιήσεις έχασε τη ζωή του ο αγρότης Χεσούς Αντόνιο Μαρτίνες Πικάδο, που δολοφονήθηκε σε μία σφοδρή επίθεση της αστυνομίας ενάντια σε ένα οδόφραγμα.

Οχι μόνο στην πρωτεύουσα Σαν Χοσέ, αλλά και σε διάφορα άλλα μέρη της χώρας, όπως στη Λιμπέρια και στο Πουντανέρας, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε σφοδρές επιθέσεις με γκλομπ και ρίψη δακρυγόνων ενάντια σε διαδηλώσεις εργατών, αγροτών και φοιτητών, που κατέληξαν σε δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις.

Στην πορεία των κινητοποιήσεων, πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις συμπαρατάχτηκαν στο ήδη μεγάλο λαϊκό κίνημα διαμαρτυρίας, ενώ και άλλοι κλάδοι της οικονομίας κήρυξαν απεργία, όπως ο πετρελαϊκός κλάδος, οι καθηγητές και δάσκαλοι, οι οδηγοί ταξί, εργαζόμενοι στην κοινωνική ασφάλιση και οι λιμενεργάτες.

Στις 20 Μάρτη, όταν το Κοινοβούλιο ενέκρινε το νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης του ICE, χιλιάδες διαδηλωτών περικύκλωσαν το κτίριο της Βουλής, ενώ ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, οπλισμένες μέχρι τα δόντια, έπαιρναν θέση μάχης. Τέσσερις φοιτητές προχώρησαν σε απεργία πείνας. Σε μία προσπάθεια κατευνασμού της λαϊκής οργής, ο Πρόεδρος Ροντρίγκες εμφανίστηκε στην τηλεόραση την επόμενη μέρα, στις 21 Μάρτη, αναγγέλλοντας ότι δεν υπήρχε θέμα πώλησης του ICE. Η απάντηση του λαού στον εμπαιγμό του Προέδρου ήταν άμεση. Παρέλυσαν οι δρόμοι της πρωτεύουσας Σαν Χοσέ και έκλεισαν οι κυριότερες εθνικές οδοί της χώρας, καθώς και η είσοδος στα λιμάνια της Καραϊβικής, όπου, επιπλέον, είχαν κοπεί και οι τηλεπικοινωνίες.

Μέγιστη στιγμή των κινητοποιήσεων, ήταν στις 23 Μάρτη, η εντυπωσιακή σε όγκο, και πρωτοφανής από το 1970, πορεία περίπου 50.000 διαδηλωτών στους δρόμους του Σαν Χοσέ, που κατέληξε μπροστά στο Προεδρικό Μέγαρο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εφαρμογή σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τη διαφθορά που κυριαρχεί στη χώρα.

Τα συνδικάτα των εργαζομένων, οι αγρότες και οι φοιτητές ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις τους, με την έναρξη του διαλόγου μεταξύ των εκπροσώπων της κυβέρνησης και των συνδικάτων, ωστόσο, τηρούν στάση αναμονής και δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους, εφόσον η κυβέρνηση συνεχίσει την ίδια πολιτική.