Μια ιστορική αναδρομή σε πέντε μεγάλες «στιγμές» της Ιστορίας, που «σημάδεψαν» το μήνα Μάη, θα είναι το περιεχόμενο της εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή, 6 με 8 το απόγευμα, στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

«Εδώ θα πατήσετε μια σπίθα, αλλά εκεί και λίγο παραπέρα, πίσω σας και μπροστά σας και παντού, ξεπηδούν φλόγες. Είναι μια υπόγεια φωτιά. Δεν μπορείτε να τη σβήσετε». Αυτά είναι μερικά από τα λόγια του Αύγουστου Σπάις, του πρωτοπόρου εργάτη, με το αίμα του οποίου, όπως και των συντρόφων του, Πάρσονς, Φίλντεν, Σουάμπ, Φίσερ, Ενγκελ και Λινγκ, βάφτηκε η Κόκκινη Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο.

«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες...»: Οι αθάνατοι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου, κόκκινο γαρίφαλο, φόρος τιμής στο νεκρό οδηγό Τάσο Τούση, κόκκινο γαρίφαλο για όλους τους νεκρούς της εργατικής τάξης στο ματωμένο Μάη του '36 της Θεσσαλονίκης.

Με τη θυσία τους πήγαν τον Ανθρωπο ένα βήμα παραπέρα. Κοίταξαν το θάνατο στα μάτια και κείνος πισωπάτησε. Με τα λόγια του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, μίλησε ο αδούλωτος λαός. «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια...», 200 κομμουνιστές εκτελούνται την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή.

Βερολίνο, 1945, 9 του Μάη: Κάτω από τον κυματισμό της κόκκινης σημαίας της νικηφόρας ΕΣΣΔ, που είχε σηκώσει το κύριο βάρος του πολέμου, και την οποία ύψωσαν στο Ράιχσταγκ οι Σοβιετικοί λοχίες Γιεγκόροφ και Κανταρίγια, οι εκπρόσωποι της χιτλερικής Γερμανίας, Κάιτελ, Φρίντεμπουργκ και Στουμπφ, υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοσή τους, ενώπιον των Ζούκοφ, Μπέντελ Σμιθ και Τασινί. Η ματωμένη αυλαία του Β` Παγκοσμίου Πολέμου έπεφτε στην Ευρώπη. Το δέντρο της αντιφασιστικής νίκης, που φύτρωσε στην ερειπωμένη Ευρώπη, είχε ποτιστεί με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων...

Πρωτομαγιά του 1954, Ντιεν Μπιεν Φου, Βιετνάμ: Τα πυροβόλα του στρατηγού Γκιαπ σφυροκοπούν το οχυρό με το στρατό των Γάλλων αποικιοκρατών. Οι τελευταίοι αποφάσισαν να ενισχύσουν το στρατόπεδο με ρίψεις αλεξιπτωτιστών. Ο τελευταίος λόχος τους, που επιβιβάστηκε στ' αεροπλάνα, στις 6 Μάη, δεν επιχείρησε καν άλμα... Το απόγευμα της ίδιας μέρας, το πυροβολικό των Βιετναμέζων σταμάτησε και χιλιάδες γυμνά πέλματα κατέκλυσαν το στρατόπεδο. Χιλιάδες λευκά αλεξίπτωτα στις πλαγιές της κοιλάδας, σαν σάβανα, προμήνυαν το τσάκισμα του ιμπεριαλισμού σ' αυτήν τη γωνιά της Νοτιοανατολικής Ασίας.