Η καθημερινή ακρίβεια, που κατά περιόδους οξύνεται με ιδιαίτερη ένταση, ροκανίζοντας τα λαϊκά εισοδήματα και οδηγώντας σε αδιέξοδο χιλιάδες νοικοκυριά, κυρίως μισθοσυντήρητων και συνταξιούχων, είναι γέννημα - θρέμμα του «ιδεώδους» της ΕΕ. Του ιδεώδους, που, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» (πάντα δε με πρόσχημα το «συμφέρον του καταναλωτή»), επιβάλλει έναν από τους θεμέλιους λίθους του οικοδομήματος της αγοράς, την ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών αγαθών και υπηρεσιών. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται σε εκχώρηση πλήρους ασυδοσίας στους κάθε λογής κερδοσκόπους - μεγαλοεπιχειρηματίες να καταληστεύουν τους εργαζόμενους - αυτούς δηλαδή που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών - διαμορφώνοντας τις τιμές κατά πώς επιβάλλουν κάθε φορά τα κέρδη τους.

Μ' αυτή την πολιτική οι ελληνικές κυβερνήσεις που κάποτε την παρουσίαζαν προκλητικά ως «άνωθεν εντολή» για να θολώσουν τα νερά στα μάτια του λαού για την άρνησή τους να πάρουν μέτρα ελέγχου των τιμών, όχι μόνο δε διαφωνούν, αντίθετα, είναι πάντα εκεί όταν χαράσσεται, πάντα πρόθυμες να προσυπογράψουν την κάθε σχετική απόφαση, να την προπαγανδίσουν και να την εφαρμόσουν με απόλυτη υπακοή και πειθαρχία. Αλλωστε, από κοινού και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ ψήφισαν πανηγυρικά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, από κοινού προχώρησαν και στα επόμενα βήματα του μαντρώματος των εργαζομένων στη λυκοφωλιά της ΕΕ.

Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα απολύτως από τα δύο μεγάλα κόμματα και από το άλλο, που υποκλίνεται στα οράματα της ΕΕ. Εχει κάθε λόγο να ενισχύσει το ΚΚΕ. Τη φωνή της αντίστασης, της απειθαρχίας και της ανυπακοής στην ΕΕ των μονοπωλίων και της ολιγαρχίας του πλούτου. Την ΕΕ που καθημερινά συνθλίβει τα λαϊκά εισοδήματα ΚΑΙ μέσα από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια. Αυτή που γεννά η «ελεύθερη αγορά». Οι εργαζόμενοι που έρχονται κάθε μέρα αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, το οφείλουν στον εαυτό τους να καταδικάσουν την πολιτική, υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ και τους συμμάχους του.