Κι αν αναρωτιέστε, γιατί γίνονται όλ' αυτά, οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι κάθε λογής πολιτικοί και συνδικαλιστικοί «υπηρέτες» τους, όπως και το ανάλογο προσωπικό στα ΜΜΕ, έχουν έτοιμες τις απαντήσεις: Πρέπει να ανταγωνιστούμε τις ΗΠΑ. Πρέπει να ανεβάσουμε τους ρυθμούς ανάπτυξης. Δηλαδή, να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων, να γίνουν πολύ περισσότερα τα κέρδη των πολυεθνικών, ώστε να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες αμερικανικές. Και πάει λέγοντας...

Με άλλα λόγια, ενώ έχουν περάσει 120 περίπου χρόνια από την ηρωική εξέγερση των εργατών του Σικάγου, που αποτέλεσε την αφορμή για την καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς και έθεσε τα θεμέλια για το 8ωρο. Ενώ ούτε καν σύγκριση δεν μπορεί να γίνει, σχετικά με τις παραγωγικές δυνατότητες της εποχής εκείνης, με τη σημερινή. Ενώ μια ελάχιστη μειοψηφία πλουτοκρατών στις καπιταλιστικές χώρες κατέχουν τεράστια και αμύθητα πλούτη, πολλές φορές περισσότερα απ' όσα απολαμβάνει το σύνολο των εργαζομένων και παραγωγών αυτού του πλούτου. Ενώ μεγαλώνουν συνεχώς οι στρατιές των ανέργων και των φτωχών, οι κεφαλαιοκράτες θέλουν να γυρίσουν τις εργασιακές σχέσεις στο 19ο αιώνα.