«Δημιουργήσαμε την κοινωνία της ξεκούρασης, ενώ οι Αμερικανοί την κοινωνία της εργασίας. Το ευρωπαϊκό μοντέλο δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες. Καιρός να το επαναξιολογήσουμε». Τα λόγια ανήκουν στον Κλάους Ζίμερμαν, πρόεδρο του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου και, βέβαια, χτυπούν ακόμη περισσότερο την ...καμπάνα, για το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και, κυρίως, για το ημερήσιο και εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας στη Γερμανία, αλλά και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μαζί και τη δική μας. Ηδη, στη Βρετανία περισσότερο από το 25% του εργατικού δυναμικού εργάζεται τουλάχιστον 48 ώρες τη βδομάδα. Πρόσφατα, η γερμανική πολυεθνική «Ζίμενς» απαίτησε και απέσπασε από το αντίστοιχο γερμανικό συνδικάτο τη μετατροπή του 35ωρου εργασίας τη βδομάδα σε 40ωρο, χωρίς καμιά αύξηση αποδοχών και, ταυτόχρονα, την κατάργηση των ετήσιων επιδομάτων για θερινές διακοπές και του δώρου Χριστουγέννων. Σε αντίθετη περίπτωση, απειλούσε ότι θα «μετακομίσει» στην Ουγγαρία, όπου τα ημερομίσθια είναι υποπολλαπλάσια των γερμανικών. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της Γαλλίας βάζει σε συζήτηση την αύξηση της εργασιακής βδομάδας των 35 ωρών, ο Γερμανός καγκελάριος θέλει να αυξήσει τις εβδομαδιαίες ώρες από 38,5 που είναι σήμερα στο ομοσπονδιακό επίπεδο σε 40, ενώ, στη Βαυαρία, αυξήθηκε ήδη από τις 40 σε 42 ώρες με απόφαση της τοπικής κυβέρνησης.