Οι ζέστες μεγαλώνουν, η ζωή στις μεγαλουπόλεις γίνεται αφόρητη και τα προβλήματα του λαού - που ποτέ δεν έλειψαν - ξανά στο προσκήνιο, μετά τους πανηγυρισμούς της κατάκτησης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Οι τιμές βρίσκονται στα ύψη, κάνοντας απαγορευτικό σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες το όνειρο για λίγες μέρες αναψυχής. Οι άνεργοι παραμένουν άνεργοι και ο πληθωρισμός - πληθωρισμός. Κατά τα λοιπά, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επιδίδονται στη γνωστή και κακοπαιγμένη παράσταση κοκορομαχίας για το τις πταίει.

Την προηγούμενη βδομάδα θρηνήσαμε και πάλι την απώλεια χιλιάδων στρεμμάτων δασικής έκτασης μαζί με δυο ανθρώπινα θύματα. Σ' όλη τη χώρα πάνω από 200 πυρκαγιές εκδηλώνονται σχεδόν ταυτόχρονα και βοηθούντων των ανέμων εντάσεως εννέα μποφόρ και του υδραργύρου που χτύπησε τους 40 βαθμούς Κελσίου καταστράφηκαν πολύτιμες δασικές εκτάσεις, για να τις μετατρέψουν οι γνωστοί κερδοσκόποι σε οικόπεδα. Για άλλη μια φορά η κίνηση ματ των αναπτυξιομανών σε βάρος του περιβάλλοντος. Κι όλα αυτά με τη θεσμική ομπρέλα του ανάλγητου κράτους μέσω του δασοκτόνου άρθρου του αναθεωρημένου Συντάγματος διά χειρός ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που όπως πάντα έβαλε πλάτη, λύνοντας τα χέρια των γνωστών κοράκων που μετατρέπουν τα δάση μας σε αγροτεμάχια και αυτά σε οικόπεδα. Παράλληλα, παρακολουθούμε τη στοχοπροσήλωση των κομμάτων εξουσίας στη «λογική» του πολιτικού κόστους βάσει της οποίας μετατρέπονται σε νόμιμα τα αυθαίρετα, επιβραβεύοντας εργολάβους και καταπατητές, ανοίγοντας την όρεξη σε πολλούς άλλους στο πλαίσιο του ευ αγωνίζεσθαι και της απαίτησης της ίσης μεταχείρισης. Εκτός των εμπρηστών φυσικά υπάρχουν κι άλλες αιτίες, τις οποίες συχνά δεν ακούμε, ούτε διαβάζουμε. Αναφερόμαστε στις 1.300 περίπου ωρολογιακές βόμβες που είναι σπαρμένες σ' όλη τη χώρα. Τις ανεξέλεγκτες (και παράνομες) χωματερές που συνήθως βρίσκονται δίπλα σε δάση, χωρίς την παραμικρή φύλαξη και έλεγχο. Είκοσι χρόνια «σοσιαλισμού» και το ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε να χωροθετήσει τόπους συλλογής και διαχείρισης απορριμμάτων για να μη θίξει συγκεκριμένα συμφέροντα που λυμαίνονται το κύκλωμα των απορριμμάτων, απολαμβάνοντας αστρονομικά οφέλη.

Ενα μήνα πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων φάνηκε, για άλλη μια φορά, πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η αύξηση της ζήτησης ενέργειας λόγω υψηλών θερμοκρασιών είχε σαν αποτέλεσμα να παραλύσουν τα πάντα σχεδόν στη μισή Ελλάδα. Πτήσεις ακυρώθηκαν, κυκλοφοριακό κομφούζιο απλώθηκε στην πρωτεύουσα, άνθρωποι εγκλωβίστηκαν σε ανελκυστήρες, οικιακές συσκευές και τρόφιμα καταστράφηκαν, χωρίς κανείς να γνωρίζει επακριβώς πότε θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο κι αν θα αποζημιωθούν όσοι υπέστησαν βλάβες. Και επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, στη γενική παραλυσία τυφλώθηκε ο πολυδάπανος και πολυεπικίνδυνος, για τα ατομικά μας δικαιώματα, Μεγάλος Αδελφός που έκανε ασκήσεις την ώρα αυτή. Η κυβέρνηση ρίχνει τις ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ και την πολιτική που άσκησε και το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, που δεν μπορεί να διοικήσει λες κι αυτό διοικούσε είκοσι χρόνια. Σε ένα διαρκές μεγάλο φαγοπότι βρίσκονταν γεμίζοντας τις λαστιχένιες κοιλιές τους μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ομως και οι δυο ήταν αυτοί που ιδιωτικοποίησαν τη μεγαλύτερη εταιρία της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό το προσωπικό μειώνεται,επενδύσεις δε γίνονται και νέες μονάδες δεν κατασκευάζονται στην προοπτική να μπουν ιδιώτες στον τομέα ενέργειας που αποτελεί το όραμα των υπηρετών του φιλελευθερισμού. Αν ανατρέξει κάποιος στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια της οικονομίας τα οποία αναφανδόν υπερασπίζονται την «ελεύθερη αγορά» θα διαπιστώσει ότι ακόμα και σ' αυτά γίνεται μνεία για την ύπαρξη κρατικών επιχειρήσεων που αφορούν στρατηγικούς τομείς. Η λαίλαπα του εκσυγχρονισμού τα προσπέρασε ακόμα κι αυτά παραδίδοντας σε ιδιώτες τόσο την ενέργεια όσο και τις επικοινωνίες για να λαμβάνει τα εύσημα των εκ Βρυξελλών αφεντικών τους. Τα όσα διέρρευσαν τις μέρες αυτές με αφορμή το Blackout αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Υποσταθμοί που δεν έγινα, εργοστάσια που εμποδίστηκαν να κατασκευαστούν, κακοδιατηρημένο δίκτυο, τεχνικοί που δεν υπάρχουν και αγορά ενέργειας από το εξωτερικό τη στιγμή που θα μπορούσαμε να είμαστε εξαγωγείς. Να σημειώσουμε και την πλήρη αντίθεση σε ήπιες μορφές ενέργειας που θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν μεσοπρόθεσμα μέχρι και το 20% των αναγκών μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τη στιγμή της γενικής παράλυσης η τιμή της ΔΕΗ ανέβαινε στο χρηματιστήριο. Εγχώρια και αλλοδαπά λαμόγια έστελναν το μήνυμά τους. Πάτε καλά. Ξεπουλήστε - ξεπουλήστε και θα 'χετε και σεις το κάτι τι σας. Τόσο απλά.

Εν μέσω συσκοτίσεων και πυρκαγιών είχαμε όμως και ειδήσεις από Βρυξέλλες μεριά. Δυο παραπομπές και σίγουρες καταδίκες από τα αφεντικά γιατί δεν κάνουμε σωστά τη δουλιά μας. Η πρώτη αφορά στη διαχείριση των απορριμμάτων και κυρίως των αστικών λυμάτων. Αλήθεια, αν αναλογιστούμε τον πακτωλό των χρημάτων που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για την κατασκευή και λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών σε πόλεις και το ότι η περισσότεροι σήμερα δε λειτουργούν, εξαιτίας της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού ή των κακοτεχνιών που έγιναν, η υπόθεση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Του ίδιου βεληνεκούς με το Κτηματολόγιο - φάντασμα. Πόσα και κυρίως ποιοι πήραν αυτά τα χρήματα; Κι αντί οι εισαγγελείς να εξαντλούν την ενεργητικότητά τους στους «φτωχοδιάβολους» της πόλης ως άλλοι Ιαβέρηδες καλό θα ήταν να έριχναν μια ματιά και προς αυτήν την κατεύθυνση. Οταν ευκαιρήσουν βέβαια... Η δεύτερη παραπομπή αφορά στην έλλειψη κατάρτισης σχεδίων για το εμπόριο ρύπανσης. Μια υπόθεση που αποτελεί το άκρον άωτον της υποκρισίας των Ευρωπαίων εταίρων που συχνά πυκνά εμφανίζονται με το μανδύα του οικολόγου! Οποιος εκπέμπει παραπάνω από τα όρια που θέσπισαν μπορεί να αγοράζει κι άλλη «ρύπανση» από άλλους που δεν πιάνουν τα όρια. Μια κίνηση που έγινε με πρωταγωνιστές τη Γερμανία και την Αγγλία, οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρώπη. Η ιστορία είχε ξεκινήσει από το Κιότο και το Γιοχάνεσμπουργκ σε μια προσπάθεια να πειστούν οι ΗΠΑ να μειώσουν τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα μια και συμμετέχουν με το 25% παγκοσμίως. Τότε έπεσε η ιδέα να αγοράσουν ρύπανση από την ευρισκόμενη σε αποβιομηχάνιση Ρωσία, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ομως οι ΗΠΑ ανέκρουσαν πρύμναν κι έτσι όλο το σχέδιο είναι στον αέρα, μια και οι ούτως οι άλλως κατώτεροι των αναγκαίων στόχοι για τη μείωση των εκπομπών παγκοσμίως είναι ανέφικτο να υλοποιηθούν. Η ΕΕ θέλοντας να δείξει περιβαλλοντικό προφίλ προχώρησε. Μιλάμε για τόσο μεγάλη έγνοια. Μια ιστορία που δε θα περπατήσει, αλλά κι αν περπατήσει τον τελικό λογαριασμό θα πληρώσουν, όπως πάντα, οι καταναλωτές μια και σ' αυτούς θα μετακυλιστεί το κόστος. Και φυσικά το περιβάλλον. Τόσο καλά.