Ε, όχι και αριστερός ο Φουκουγιάμα. Με αφορμή το τελευταίο βιβλίο περί κράτους, του Αμερικανού αντιδραστικού, ορισμένοι, έσπευσαν να τον εμφανίζουν οπαδό του ...κρατισμού. Αλλοι πάλι, καθ' υπερβολή κάθε πολιτικού προσδιορισμού, έσπευσαν να σημειώσουν ότι «αυτός ο Φουκουγιάμα μίλησε σαν Παπαρήγα» (Τριάντης, Ελευθεροτυπία). Τι είπε, τελικά, ο Φουκουγιάμα, ώστε να σπεύσουν ορισμένοι να τον παρουσιάσουν αντίπαλο του νεοφιλελευθερισμού; Οτι τα αθρόα κύματα ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των αγορών από τον Ρίγκαν, την Θάτσερ και τους μεταγενέστερους απογόνους τους, ήταν κάτι καλό για τις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, αλλά η εφαρμογή του άγριου αυτού μοντέλου στα κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου, είχε σαν αποτέλεσμα τη διάλυση των κρατικών τους δομών... Τα... αδύνατα - κατά Φουκουγιάμα - αυτά κράτη, λόγω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οδηγήθηκαν σε τέτοιο σημείο, ώστε η Ρωσία να μην μπορεί να συλλέξει φόρους, ενώ «ξεπούλησε (άκου έκφραση!) τηλεπικοινωνίες και εταιρίες ενέργειας σε καλά δικτυωμένους οικονομικούς μεγιστάνες». Ετσι λένε τώρα το γενικό πλιάτσικο της τεράστιας κρατικής περιουσίας της Σοβιετικής Ενωσης από μια χούφτα νεοκαπιταλιστών. Πάντα κατά Φουκουγιάμα, το αδυνάτισμα των κρατικών λειτουργιών είχε επίσης σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί η τρομοκρατία σε περιφερειακές χώρες...

Στις επισημάνσεις αυτές υπάρχει μεγάλη δόση υποκρισίας και κυνισμού, αλλά και πολιτικού ρεαλισμού. Αφού για 25 και πλέον έτη, οι δυτικές πολυεθνικές λεηλάτησαν όλον τον κόσμο, αφού αφαίρεσαν κάθε αναπτυξιακή ικμάδα από τα καταχρεωμένα αναπτυσσόμενα κράτη, αφού οδήγησαν εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη, στα έσχατα όρια της εξαθλίωσης και της απόλυτης ένδειας, έρχεται τώρα να διαπιστώσει το διαπραχθέν έγκλημα και να προτείνει νεοφιλελευθερισμό ...σε μικρότερες δόσεις. Οχι γιατί ενδιαφέρεται για τους εξαθλιωμένους, αλλά γιατί το σύστημα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί... Από την άλλη, στη λογική αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» ζητά την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Το να ζητά κάποιος ισχυρότερο στρατό και αστυνομία για την κατάπνιξη κάθε φωνής που αντιστέκεται στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, δε σημαίνει ότι κατατάσσει τον εαυτό του στο αντινεοφιλελεύθερο στρατόπεδο. Κάθε άλλο μάλιστα.