Καιρός για Σαμουήλ Λόιντ, δηλαδή για τεχνική, φαντασία και θέαμα! Λοιπόν, σειρά να παίξουν έχουν τα λευκά και κάνουν θεαματικό ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.

Λευκά: Ρζ1, Βθ1, Πθ8, Ιε2. (4)

Μαύρα: Ρθ3, Βθ4, Πθ2, Αη1, Στρ. ζ2, η4. (6)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ρδ7, Βθ1, Πα2, Στρ. ζ4. (4)

Μαύρα: Ργ4, Στρ. β5, γ5. (3)

Μία ακόμα σύνθεση του Σαμ Λόιντ από το 1858, με τα λευκά να παίζουν και να κάνουν ΜΑΤ σε (3) τρεις κινήσεις.

Λευκά: Ρη2, Βα8, Πδ5, Πε1, Ιη6, Αβ1, Στρ. δ3. (7)

Μαύρα: Ρε4, Ββ3, Ιγ2. (3)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.

Με το «κλειδί» 1. Ιζ4, (και την απειλή 2. Βε8), όσες άμυνες και αν παρουσιάσει ο μαύρος, θα γίνει ΜΑΤ.

1... Βα3 2. Πα5+ματ. Αν 1... Ββ2 2. Πβ5+ματ. Αν 1... Βγ3 2. Πγ5. Αν 1... Ββ8 2. ΑχΙγ2+ματ. Αν 1... Βε3 2. Βα4 ματ. Τέλος, αν 1... ΒχΠδ5 τότε 2. BxB+ματ!

• Στο φύλλο του «Ρ» 25 Ιούλη και στο διάγραμμα του κειμένου «Η ρομαντική εποχή», εκ παραδρομής τα μαύρα κομμάτια τυπώθηκαν λευκά και το αντίθετο. Επαιζαν όμως τα λευκά (σύμφωνα με το λάθος, έπαιζαν τα μαύρα!). Λοιπόν, έπρεπε να παίξει 1. Ρθ1 Βζ1+ 2. Αη1!

Η λύση του ισχυρού:

Στη σύνθεση του Λάνγκσταφ σωστή 1η Ιζ2! (απειλεί 2. Βε4) 1. Βε5 2. Βζ7+ματ. Αν 1... Πδδ4 2. Ββ3+ματ! Καρφωμένα τα κομμάτια του μαύρου. Αν 1... Ργ4 2. ΒχΠδ3X. Τέλος, αν 1... Ρε6 2. ΒχΒζ5+ματ!