Με αφορμή τη διεξαγωγή σκακιστικού τουρνουά μεταξύ ενοριών των Εκκλησιών της περιοχής Καλαβρύτων κατά το παρελθόν, αλλά και ενόψει του πρόσφατου πρωταθλήματος που έγινε στο Διεθνές Εκκλησιαστικό Κέντρο Νεότητας Καλαβρύτων, κάνουμε μια μικρή αναφορά στην αποστροφή της Εκκλησίας απέναντι στο σκάκι, πριν και μετά τον 12ο αιώνα.

Σύμφωνα με τη σκακιστική ιστορία, το παιχνίδι, (τότε ούτε που ήθελαν να ακούσουν τη λέξη πνευματικό άθλημα, αντίθετα το θεωρούσαν ... τυχερό παιχνίδι. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε, ότι ακόμα και μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, κάποιοι σαν τέτοιο προσπαθούσαν να το χαρακτηρίσουν...), του σκακιού ύστερα από την ανάπτυξη που γνώρισε στην Περσία και τη διάδοσή του στις γύρω χώρες, οι Αραβες το πρόβαλλαν και στην Ιταλία. Εκεί σε μια εποχή σκοταδισμού της ανθρώπινης ιστορίας, συνάντησε την άρνηση, τη στενοκεφαλιά και την αδιαλλαξία της Καθολικής Εκκλησίας. Στην αρχή λόγω του φόβου της «ειδωλολατρίας», από την απεικόνιση των κομματιών, στη συνέχεια λόγω του υπερβολικού χρόνου διάρκειας - τότε η μέτρηση χρόνου γινόταν με τις κλεψύδρες. Κατοπινή αιτία αποστροφής προς το σκάκι - κατά τη γνώμη μας σκόπιμα - ήταν ότι το θεωρούσαν τυχερό παιχνίδι, επειδή ορισμένοι έβαζαν στοιχήματα. Πολλές οι απαγορεύσεις μέχρι λίγο πριν τον 17ο αιώνα, όπου πλέον το σκάκι αρχίζει να θεωρείται «πνευματική εξάσκηση» και έτσι πολλοί εκκλησιαστικοί αρχίζουν να ασχολούνται πιο σοβαρά με αυτό. Θα επανέλθουμε σχετικά σε άλλο σημείωμά μας.

Ας αναφέρουμε, όμως, και μερικούς νικητές του 1ου Πρωταθλήματος Σκάκι που διοργάνωσε ο Σκακιστικός Επιμορφωτικός Ομιλος Καλαβρύτων Επαρχίας (ΣΕΠΟΚΕ) υπό την αιγίδα του τοπικού μητροπολίτη και του γνωστού παράγοντα και ιατρού κ.κ. Αμβρόσιο και Ν. Ραζή. Πρωταθλητής ο Νίκος Τζόβολος με 4 βαθμ. Ακολούθησαν: Γ. Θεοδωρακόπουλος 3,5 β., Κανακάρης, Τζουμάκας, Αποστολόπουλος 3 β. κ.ά.