Ανεξέλεγκτες εισαγωγές σιταριού απαιτούν οι αλευροβιομήχανοι και οι αρτοβιομήχανοι, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος τόσο των αγροτών όσο και των καταναλωτών. Εφτασαν σε σημείο να εκβιάζουν πως αν δεν ικανοποιηθούν εδώ και τώρα οι αξιώσεις τους, στο επόμενο διάστημα θα ανεβάσουν μέχρι και 20% τις τιμές σε όλα τα προϊόντα που έχουν ως πρώτη ύλη το σιτάρι (αλεύρι, ψωμί, ζυμαρικά, κλπ.) καθώς και τις ζωοτροφές.

Τα παραπάνω προκύπτουν από τα όσα απροκάλυπτα είπαν χτες οι εκπρόσωποι των αλευροβιομηχάνων και των αρτοβιομηχάνων μετά τη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό τους υφυπουργούς Ανάπτυξης και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και με τη συμμετοχή εκπροσώπων αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων. Σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, οι αλευροβιομήχανοι απαιτούν από την κυβέρνηση να διευκολύνει, με κάθε τρόπο, τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές και να άρει άμεσα πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που αφορά στη διαδικασία φυτοπαθολογικών ελέγχων των σιτηρών. Ακόμα, όμως, και μ' αυτή την εγκύκλιο, αξίζει να σημειωθεί, πως σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να ενοποιήσει σε μία απόφαση τις σχετικές κοινοτικές οδηγίες και κανονισμούς.

Είναι φανερό ότι το μεγάλο κεφάλαιο του κυκλώματος εισαγωγών και μεταποίησης σιτηρών δεν επιθυμεί ούτε καν αυτούς τους ελάχιστους τυπικούς ελέγχους. Και μπορεί η κυβέρνηση διά του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να εμφανίζεται σε ρόλο θεματοφύλακα της ντόπιας παραγωγής, αλλά, από την άλλη μεριά, οι αρμόδιοι υπουργοί και υφυπουργοί δεν κρύβουν τις προθέσεις τους να ικανοποιήσουν τους βιομήχανους. Χαρακτηριστικά, τόσο ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, όσο και ο συνάδελφός του Αλ. Κοντός στις χτεσινές τους δηλώσεις φάνηκαν να ασπάζονται την εκβιαστική επιχειρηματολογία των βιομηχάνων.

Από τη μεριά τους, οι αλευροβιομήχανοι ισχυρίστηκαν ότι η φετινή παραγωγή είναι μεγάλη (έκαναν λόγο για συνολικές ποσότητες 1,4 εκατ. τόνων) και η ποιότητα των σιτηρών υποβαθμισμένη, για να υποστηρίξουν στη συνέχεια πως οι αξιοποιήσιμες ποσότητες από την εγχώρια παραγωγή καλύπτουν μόνο το 5% - 10% των αναγκών της αλευροβιομηχανίας. Πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για σαθρά προσχήματα και ωμό εκβιασμό, με σκοπό να βάλουν στο χέρι την εγχώρια παραγωγή σε ακόμα πιο εξευτελιστικές τιμές.

Ειδικά, όσον αφορά στα περί υποβαθμισμένης ποιότητας, το επιχείρημά τους στηρίζεται στο γεγονός ότι ...έβρεξε λίγο πριν το θερισμό. Οσο για τις τιμές είναι αποκαλυπτικό των στοχεύσεων των βιομηχάνων ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τιμή μεγαλύτερη από 41 δρχ. το κιλό στο σκληρό σιτάρι, με παραγωγή όπως οι ίδιοι λένε 1,25 εκατ. τόνους, όταν το 1995 η αντίστοιχη παραγωγή ανήλθε σε 1,38 εκατ. τόνους και η μέση τιμή παραγωγού 52,5 δρχ. το κιλό. Εχουν, δηλαδή, την αξίωση, με μικρότερη παραγωγή φέτος να αγοράσουν 15 δρχ. φτηνότερα απ' ό,τι πριν από δέκα χρόνια! Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί, ενδεικτικό της συρρίκνωσης της εγχώριας παραγωγής, ότι το 1980 καλλιεργούνταν 7.281.370 στρέμματα μαλακού σίτου, τα οποία το 2000 έφτασαν να είναι 1.682.273 στρέμματα και φέτος ακόμα λιγότερα, ενώ η τιμή θα είναι ακόμα πιο χαμηλά. Κατά τ' άλλα, όπως λέγεται από γνωρίζοντες το χώρο, ήδη έχουν εισαχθεί στη χώρα μας από τον Ιούνη και μετά τουλάχιστον 250.000 τόνοι σιταριού.