Τόσο ο σύλλογος, όσο και οι κάτοικοι, σε σχετικό υπόμνημα που έχουν στείλει και στον αρμόδιο υφυπουργό Τουρισμού, Αν. Λιάσκο, επισημαίνουν μια σειρά λόγους περιβαλλοντικούς και ακτομηχανικής που δεν επιτρέπουν την κατασκευή μαρίνας στο συγκεκριμένο σημείο. Επικαλούνται και αντίστοιχη μελέτη της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Εύβοιας το έτος 2001, που αφορούσε το «Χωροταξικό σχεδιασμό λιμενικών εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων της ευρύτερης περιοχής Βόρειου και Νότιου Λιμένα Χαλκίδας». Στην ίδια μελέτη, προτείνεται ως καταλληλότερη λύση, η θέση «Μάνικα» (Ζωοδόχος Πηγή, στην Εξω Παναγίτσα), η οποία προβλέπεται για καταφύγιο από το Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό Χαλκίδας.

Η περίπτωση, όμως, των κατοίκων της συνοικίας Κουρέντι - Φάρος δεν είναι η μοναδική αντίδραση στα σχέδια κατασκευής μαρίνας τουριστικών σκαφών στην περιοχή.

Πίσω από τις «φιλότιμες» και «κοινωνικού» χαρακτήρα προσπάθειες, με επικεφαλής το Λιμενικό Ταμείο Χαλκίδας, το Δήμο Χαλκίδας και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας, κρύβονται ιδιωτικά συμφέροντα, στα οποία έχει κανονιστεί και παραδοθεί η μαρίνα (σε γνωστό μεγαλοεργολάβο της Χαλκίδας).

Πριν από τους κατοίκους της συνοικίας Κουρέντι, είχαν αντιδράσει έντονα οι κάτοικοι της συνοικίας Καράμπαμπα (Κανήθου), όταν ο δήμαρχος Χαλκίδας, Δημ. Αναγνωστάκης, προσπάθησε να τους περάσει τον αρχικό σχεδιασμό (όπως τον είχε εκπονήσει το Λιμενικό Ταμείο με υποδείξεις των μεγαλοεργολάβων) για κατασκευή μαρίνας στη θέση «Κύκνος», στη βόρεια πλευρά του λιμανιού της Χαλκίδας, μόλις 400 μέτρα από τη γέφυρα του Ευρίπου, με παράλληλη ανάπλαση της πλαζ «Αστέρια» που είναι δίπλα, ακριβώς.

Και τα δύο αυτά έργα είχε συμφωνηθεί (μεταξύ παραγόντων, υπηρεσιών και φορέων της Αυτοδιοίκησης) να παραχωρηθούν πακέτο στο συγκεκριμένο μεγαλοεργολάβο (συνεργάτης του οποίου είναι και εκλεγμένος νομαρχιακός σύμβουλος), και στη συνέχεια να δοθεί στον ίδιο η εκμετάλλευση για κάμποσες δεκαετίες της μαρίνας και της πλαζ.

Αυτή η δικαιολογημένα οργισμένη αντίδραση των κατοίκων του Καράμπαμπα, που έσωσε (προς το παρόν) τη μοναδική πλαζ της Χαλκίδας, ήταν η αιτία να επαναπροσδιοριστούν οι προτεραιότητες. Ο Δήμος Χαλκίδας, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή, να κάνει πίσω, μη εγκαταλείποντας, όμως, το στόχο. Η ανάθεση, στο τμήμα Εύβοιας του Τεχνικού Επιμελητηρίου, να προσκομίσει «φερέγγυα» πρόταση, έβγαλε την «Κακοκεφαλή» στο Κουρέντι που ξεσήκωσε νέες αντιδράσεις, αφού πέρα από τις περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις, θα χαθεί και μία συνοικιακή πλαζ και η ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων σε αυτή.

Παρ' όλα αυτά, τα σχέδια των ιδιωτικών συμφερόντων και των πολιτικών τους φερεφώνων δεν έχουν εγκαταλειφθεί. Αναζητούν τρόπους παραπλάνησης και ριξίματος «στάχτης στα μάτια» του λαού της Χαλκίδας. Οπως, το «να βιαστούμε γι' αυτό το σημαντικό έργο για να μην χαθούν τα χρήματα», για να καταφέρουν να κλέψουν τις ελάχιστες «ανάσες ζωής» που έχουν απομείνει στην τσιμεντοποιημένη πρωτεύουσα της Εύβοιας...