Από τη συνέντευξη Τύπου που είχε δώσει το ΚΚΕ για να καλέσει την εργατική τάξη σε ταξική αγωνιστική πολιτική απάντηση στο πρόβλημα της ανεργίας και των απολύσεων

Με αφορμή την όξυνση του φαινομένου κλεισίματος εργοστασίων σε ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - απευθυνόμενο στους ανέργους, στους απολυμένους, στη λαϊκή οικογένεια - το Μάη του 2003 σημείωνε:

Καθώς το πρόβλημα επανέρχεται με δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα μέσα από το κλείσιμο κι άλλων εργοστασίων και την ίδια ώρα η κυβέρνηση επιμένει, όπως και η προκάτοχός της, ότι η λύση βρίσκεται στην πιστή εφαρμογή των πολιτικών που αξιώνει η ΕΕ, υπενθυμίζουμε βασικά σημεία εκείνης της ανακοίνωσης του ΚΚΕ, η οποία διατηρεί ακέραιη την επικαιρότητά της:

Ειδικότερα για το κλείσιμο των επιχειρήσεων επισημαίνεται: «Ο κεφαλαιοκράτης, ο μονοπωλιακός όμιλος επενδύει εκεί που τον συμφέρει περισσότερο. Πάνω σ' αυτή τη βάση εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους επιχειρηματίες, το κλείσιμο εργοστασίων, εμπορικών καταστημάτων, η μεταφορά επιχειρήσεων σε άλλες χώρες, η χρησιμοποίηση της τεχνολογίας για τη μείωση των εργατικών θέσεων».

Γι' αυτή την κατάσταση τεράστιες είναι οι ευθύνες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Η ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ από αυτά τα κόμματα, «η λογική του μονόδρομου της ΕΕ, όξυνε το πρόβλημα της ταξικής εκμετάλλευσης και της ανεργίας». Η πολιτική της ΕΕ στηρίζει τα κέρδη, τα κεφάλαια, «αναπαράγει και οξύνει σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα την ανεργία», ενώ η διεύρυνσή της πολλαπλασιάζει τα βάρη των λαών.

Η πολιτική «της λεγόμενης επιδότησης της εργασίας, αντί της ανεργίας» έχει στόχο οι εργαζόμενοι «να μοιραστούν μεταξύ τους τα βάρη της λιτότητας και της ανεργίας, με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τους μισθούς-μεροκάματα πείνας». Ταυτόχρονα, «στερούν από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων το επίδομα ανεργίας, επιχορηγούν την καπιταλιστική εργοδοσία με τεράστια ποσά». Γενικότερα, οι πολιτικές για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας (Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, προγράμματα κατάρτισης και διά βίου εκπαίδευσης, η μερική απασχόληση) συντέλεσαν και συντελούν στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ετσι, το ψευτοδίλημμα «ανεργία ή κατάργηση δικαιωμάτων» σημαίνει υποταγή, ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση. Αντίθετα, το πραγματικό δίλημμα είναι: «Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Με το κεφάλαιο και τα κέρδη, ή με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν».

Γι' αυτό ο αγώνας «πρέπει να αναπτύσσεται ενιαία προς δύο αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις: Από τη μια μεριά να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τις προϋποθέσεις για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των φορέων της και από την άλλη να διεκδικεί προστασία των ανέργων, προστασία των δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μη μεγαλώσει ακόμα πιο δραματικά η εξαθλίωση και η φτώχεια. Αυτός ο αγώνας απαντά στα άμεσα προβλήματα, ανοίγει ταυτόχρονα προοπτική για το αύριο».

Στην κατεύθυνση αυτή, το ΚΚΕ διεκδικεί, ανάμεσα σε άλλα, επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου, επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση, κ.ά.

Ταυτόχρονα, συγκεντρώνει την προσοχή του στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, το οποίο θα δώσει πολλαπλάσια δύναμη και αποτελεσματικότητα στο λαϊκό κίνημα, «θα επιβάλει παραχωρήσεις και κατακτήσεις. Θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας ισχυρής λαϊκής πλειοψηφίας, για να διεκδικήσει να περάσει η εξουσία στα χέρια του λαού. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα συμβάλει ουσιαστικά προς μια τέτοια κατεύθυνση».

Μόνο σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας «μπορούν να αρχίσουν να γίνονται πραγματικότητα η πλήρης εργασία, η βελτίωση της ζωής του λαού, οι υψηλές παροχές και τα δικαιώματα ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες». Οπλο θα είναι ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης και εργαλείο ο κρατικός πανεθνικός σχεδιασμός με προσαρμογή στο περιφερειακό, κλαδικό, διακλαδικό επίπεδο. Απαιτείται «τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να αποτελέσουν λαϊκή περιουσία, με την κοινωνικοποίησή τους, ενώ δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας, που θα προστατεύει την εγχώρια παραγωγή, θα λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών, ιδιαίτερα αυτών που είναι σε κλάδους μεταποίησης».

Καταλήγοντας το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι το πρόβλημα της ανεργίας αφορά όλους. «Η κοινή πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων είναι προϋπόθεση για να γίνει ένα ουσιαστικό βήμα προς τα εμπρός, για το κοινό μέτωπο δράσης». Ενώ μιλώντας ειδικά για τη νεολαία - από τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της πολιτικής - τονίζει ότι μπορεί να δώσει δύναμη στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με τη συμμετοχή στα σωματεία, στη συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων. «Με τη συμπόρευση και συνεργασία της με τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες».