Οι τέσσερις τελευταίες δημοσκοπήσεις είναι σαφείς: Ο Ταμπαρέ Βάσκες, υποψήφιος του «Ευρέως Μετώπου», δηλαδή του σχηματισμού αριστερών κομμάτων και οργανώσεων (Encuentro Progressista/Frente Amplio/Nueva Mayoria) - μεταξύ αυτών και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουρουγουάης, των συνδικάτων αλλά και πρώην στελεχών του πρώην ένοπλου κινήματος αλλά και πολιτικών που έχουν εγκαταλείψει τα δύο μεγάλα κόμματα του Κολοράντο και του Εθνικού Κόμματος - είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος και ενδέχεται να εκλεγεί πρόεδρος της χώρας και μάλιστα από την πρώτη κιόλας Κυριακή. Μία θριαμβευτική νίκη προβλέπουν ΜΜΕ και εταιρίες δημοσκοπήσεων...

... ενώ ο πρόεδρος της Βραζιλίας και της Αργεντινής, Λουίς Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα και Νέστορ Κίρσνερ αντιστοίχως αδημονούν τη στιγμή της επιβεβαίωσης αυτής της νίκης. Ηδη έχουν προαναγγείλει τη «δημιουργία μίας προοδευτικής διεθνούς»... αναμένουν τον Βάσκες να εισχωρήσει και αυτός το θάνατο «των νεοφιλελευθέρων πολιτικών εντός του Μερκοσούρ» αφού ο Βάσκες στηρίζει την ισχυροποίηση εμπορικού συμφώνου της Νοτίου Αμερικής και θα συνυπογράψει το «Buenos Aires Consensus» - (Αμοιβαία Συναίνεση του Μπουένος Αϊρες) των Λούλα και Κίρσνερ που το θεωρούν ότι είναι η ταφόπλακα του «Κονσέσους της Ουάσινγκτον» που υπογράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90 και αποτέλεσε το μέσο επιβολής όλων των πολιτικών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ουάσιγκτον.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί σε πολιτικό επίπεδο είναι ότι τόσο ο Κίρσνερ όσο και ο Λούλα έχουν κάνει τα πάντα για να καταδείξουν την προτίμησή τους στον Βάσκες. Εμφανίστηκαν κατά τη Σύνοδο του Μερκοσούρ - το Δεκέμβρη του 2003 - με τον Βάσκες στο μπαλκόνι του δημαρχιακού μεγάρου. Επιπροσθέτως ο δήμαρχος του Μπουένος Αϊρες, Ανίμπαλ Ιμπάρα, πολύ στενός σύμμαχος του προέδρου Κίρσνερ καθώς και ο σύμβουλος για θέματα εξωτερικής πολιτικής του Λούλα, Μάρκο Αουρέλιο Γκαρσία, βρέθηκαν στην «πρώτη γραμμή» κατά τη διάρκεια της κεντρικής προεκλογικής συγκέντρωσης του Βάσκες, στην πρωτεύουσα Μοντεβιδέο, του «κόκκινου Μοντεβιδέο» όπως αρέσκονται σε κάποιους να το αποκαλούν, των 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων επί του συνολικού πληθυσμού της Ουρουγουάης των 3,4 εκατ. κατοίκων.

Εάν ο Βάσκες, πρώην δήμαρχος του Μοντεβιδέο εκλεγεί, θα είναι ο πρώτος πρόεδρος που εκλέγεται χωρίς να υποστηρίζεται από τα δύο κόμματα που νέμονται την εξουσία από την ημέρα ανακήρυξής της ως ανεξάρτητη χώρα, το 1830. Μια «ιστορική στιγμή» χαρακτηρίζεται χωρίς φειδώ, εκ των προτέρων.

Ωστόσο εάν ο Βάσκες δεν κατορθώσει να εκλεγεί σήμερα, ενδεχομένως οι πιθανότητές του περιορίζονται σημαντικά, καθώς οι ανθυποψήφιοί του θα συμμαχήσουν και ο επόμενος επικρατέστερος, γερουσιαστής του Εθνικού Κόμματος Χόρχε Λαρανιάγκα (στις δημοσκοπήσεις συγκεντρώνει το 30% περίπου των ψήφων) ενδέχεται να εκλεγεί πρόεδρος και να συνεχιστεί η διαιώνιση του «δικομματισμού», όπως ακριβώς συνέβη και στις εκλογές του 1999...

Πιθανότητα που δεν πρέπει να αποκλείεται αλλά που αυτή τη στιγμή φαντάζει απίθανη ειδικά υπό το πρίσμα της γάγγραινας της ανεργίας και της ανείπωτης φτώχειας που έχει φάει εδώ και χρόνια τα σωθικά της κοινωνίας της Ουρουγουάης, όπως τονίζουν και πολιτικοί αναλυτές. Εξαθλίωση που εξαπλώθηκε σταδιακά, αρχής γενομένης της κρίσης στην οικονομία και στα χρηματιστήρια που χτύπησε το Μεξικό το 1994, το 1998 τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Βραζιλία το 1999 και την Αργεντινή το 2001 και εξαπλώθηκε, όπως και οι εξεγέρσεις στην Ουρουγουάη, που αποτελεί ουσιαστικά πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική συνέχεια της Αργεντινής.

Κατά τους πολιτικούς αναλυτές το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο Βάσκες δεν είναι η εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας αλλά η ικανότητα ή δυνατότητά του όχι να κυβερνήσει αλλά και να ανταπεξέλθει στις αντιξοότητες που θα του προβάλλουν όλοι οι πυλώνες της εξουσίας, και ειδικά τα πολύ συντηρητικά Ινστιτούτα και θεσμοί της χώρας, ο στρατός αλλά και οι πολύ ισχυροί γαιοκτήμονες. Ισως και οι ΗΠΑ που παρακολουθούν με προβληματισμό...

Οχι για τη μεγάλη ανατροπή, αφού ο Βάσκες προασπίζεται ένα συνδυασμό πολιτικής Λούλα και Κίρσνερ, αλλά γιατί η εκλογή του θα σημάνει ότι το Μοντεβιδέο «θα είναι η επόμενη και ίσως τελευταία στάση» στο λατινοαμερικανικό γαϊτανάκι, που ριζοσπαστικοποιείται δραματικά...