Σχέδιο νόμου για την εφαρμογή της αρχής της «ίσης μεταχείρισης», ανεξάρτητα από φυλετική ή εθνοτική καταγωγή, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, ειδικές ανάγκες, ηλικία ή γενετήσιο προσανατολισμό κατέθεσε χτες στη Βουλή η κυβέρνηση και θα συζητηθεί την Πέμπτη στην αρμόδια επιτροπή.

Ειδικότερα, όσον αφορά στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας, με το νομοσχέδιο ενσωματώνονται στο ελληνικό δίκαιο οι οδηγίες 2000/43/ΕΚ και 2000/78/ ΕΚ.

Φορέας προώθησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης ορίζεται ο «Συνήγορος του Πολίτη», όταν αυτή παραβιάζεται από δημόσιες υπηρεσίες. Για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, υπεύθυνη προώθησης της αρχής, θα είναι η Επιτροπή Ισης Μεταχείρισης, η οποία υπάγεται απευθείας στον υπουργό Δικαιοσύνης, ενώ για τον τομέα της απασχόλησης το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ).

Πάντως, ανεξάρτητα από τη νομοθετική πρόβλεψη της «ίσης μεταχείρισης», τα προβλήματα διακρίσεων σε βάρος συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και πληθυσμών όχι μόνο δε μειώνονται, αλλά αυξάνονται. Αυτό αποδεικνύει η κοινωνική πραγματικότητα στην ΕΕ και στη χώρα μας. Και αυτό είναι «φυσικό επακόλουθο» μιας πολιτικής που πριμοδοτεί την ασυδοσία των επιχειρήσεων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, και όπου ως υπέρτατη κοινωνική αξία είναι το επιχειρηματικό κέρδος.

Αλλά και επί του συγκεκριμένου, μια πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου δείχνει ότι διατηρεί διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών, αφήνει παράθυρα για διακρίσεις στις προσλήψεις στο Δημόσιο, ενώ ακουμπά και στο Ασφαλιστικό εισάγοντας διακρίσεις ηλικίας και φύλου ως προς την «επαγγελματική» ασφάλιση, όρος που παραπέμπει στα επαγγελματικά Ταμεία.