Του Γιάννη Ιωάννου από το «Εθνος»

Δεν της «βγαίνει», πάντως, της κυβέρνησης. Τι παροχές, τι μισθοί, τίποτα! Εμπόριο όπλων είναι αυτό, δεν είναι παίξε γέλασε. Εξι πρωτοσέλιδα για τον υπουργό Αμυνας, μόνο τέσσερα με παροχές κι από αυτά τα δύο μπάσταρδα, αφού αφορούν στους μισθούς όπως διαμορφώνονται από τη διετή σύμβαση που είχε υπογράψει η ΓΣΕΕ το Μάη του 2004. Ναι, αυτή που αλυσόδεσε για δύο χρόνια τα κατώτερα μεροκάματα.

Ευτυχώς,που έχει και τον Παναγιωτόπουλο να πολεμάει το τέρας του νεοφιλελευθερισμού! Οχι, ντομάτες δεν του πέταξαν. Ηξερε πού μίλαγε ο άνθρωπος. Σε κυβερνητικούς συνδικαλιστές που χτες ήταν «πράσινοι», τώρα μεταλλάσσονται με ελαφρά πηδηματάκια σε «γαλάζιους» με ολίγον από ροζ κορδελίτσα στο πέτο, μόνιμο χαρακτηριστικό την τραμπούκικη έκφραση και ασφαλώς - ασφαλώς «βασική συνιστώσα» του περίφημου «Κοινωνικού Φόρουμ». Σε ποιον άλλο, δηλαδή, θα μπορούσε να απευθύνεται ο αντικαταστάτης του Ρέππα, ισχυριζόμενος ότι είναι «καθαρά λόγια» αυτά που είπε;

Την ώρα που, αδιάψευστος κριτής, η τσέπη δείχνει πως άλλαξε... το ΠΑΣΟΚ κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Καμιά ανοχή!

Εκτός και αν θεωρήσουμε, όπως έκανε μέχρι τώρα μεγάλο μέρος των τραπεζοϋπαλλήλων, πως αφού καίγεται το σπίτι του διπλανού δεν τρέχει και τίποτα. Ελα που τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Οπως θα τρέχουν ξανά σε λίγο όλοι. Γιατί η παρέμβαση στο Ασφαλιστικό είναι για ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη. Και το κεφάλαιο δεν καταλαβαίνει από «εργατική αριστοκρατία», όταν πρόκειται να αρπάξει. Αυτήν τη χρησιμοποιεί όσο την έχει ανάγκη.

Οπως και τη δημοσιογραφία. Τη θέλει «αδέσμευτη», αρκεί να γράφει, για παράδειγμα, ότι κινδυνεύουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και, άρα, αναγκαίες οι αυξήσεις στα ασφάλιστρα.

Την ίδια ώρα, καλού - κακού, αυξάνουν τον μηχανισμό καταστολής. `Η νομίζει κανείς ότι οι 35.000 ιδιωτικοί μπάτσοι δεν προστίθενται στους ήδη 60.000 κρατικούς;

Για την Ουκρανία, τι να πεις; Δεν κρύβονται.