ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (Του απεσταλμένου μας ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ).--

Οι γιορτές, όλες οι γιορτές, τέλειωσαν! Από σήμερα αρχίζουν ξανά τα προβλήματα. Οι άνθρωποι του κινηματογράφου ξανάρχονται φάτσα με τη γυμνή πραγματικότητα. Η ανύπαρκτη παιδεία, η απρογραμμάτιστη παραγωγή και, κυρίως, η υποταγμένη διανομή. Ακόμα και οι βραβευμένοι, που λογικά θα έπρεπε να χαμογελούν, είναι σκεφτικοί και προβληματισμένοι. Γιατί το αύριο (όσο, βέβαια, δεν αποφασίζουν να το πάρουν στα χέρια τους) είναι σκοτεινό, θεοσκότεινο! Τα αμερικανικά μονοπώλια έχουν αλώσει το χώρο. Σχεδόν καμιά ταινία δε φτάνει στον θεατή χωρίς την «έγκριση» των μονοπωλίων! Πράγμα που σημαίνει ότι οι ταινίες, για να έχουν την όποια ευκαιρία, πρέπει πρώτα, και κύρια, να αρέσουν στους ανθρώπους των μονοπωλίων. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τα διλήμματα που μπαίνουν στους δημιουργούς. Και τι ηθικό ύψος χρειάζεται να σταθεί κανείς όρθιος!..

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ: Ετούτο το φεστιβάλ θα περάσει στην ιστορία σαν το φεστιβάλ που τα πρόσωπα υπερίσχυσαν των θεσμών. Στην αρχή στο παρασκήνιο και, προς το τέλος, ξεδιάντροπα στο προσκήνιο, τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από τα πρόσωπα. Σε όλες τις συζητήσεις, τις ίντριγκες, τις ευκαιριακές συμμαχίες (που έδιναν και έπαιρναν από την πρώτη μέρα του φεστιβάλ), κυριαρχούσε η αντικατάσταση των προσώπων. Εφυγε το ΠΑΣΟΚ ήρθε η ΝΔ! Αλλαγή, για να μην πω ανταλλαγή, θέσεων. Αυτός θα φύγει, αυτός θα έρθει! Καμία κουβέντα για τις πολιτικές και τα οράματα. Μια αθλιότητα!

Τις τελευταίες ώρες, και μετά τις σιβυλλικές δηλώσεις του «εκτελεστή» κ. Τατούλη, τα πράγματα πήραν τραγικές διαστάσεις. Ακόμα και άνθρωποι που θεωρούνταν σοβαροί έχασαν την ψυχραιμία τους. Και οδηγήθηκαν σε ενέργειες και λόγους που τους εξέθεσαν.

Και η κυβέρνηση, βέβαια, απολαμβάνει το θρίαμβο! Εχει καταφέρει να βγάλει στην επιφάνεια τις χειρότερες πλευρές κάποιων ανθρώπων. Τους κουνάει μπροστά τους ένα κόκαλο και αυτοί τρέχουν να γλείψουν. Τους ταπεινώνει, τους εξευτελίζει. Στο τέλος, άδειοι και εκτεθειμένοι, θα είναι ανίσχυροι να αντιμετωπίσουν τη νεο-δημοκρατική λαίλαπα που έρχεται. Ο στόχος θα έχει επιτευχθεί. Χρήσιμες δυνάμεις θα έχουν βγει εκτός μάχης.

Το ζητούμενο για τους λογικούς, για τους ανθρώπους που ξέρουν πως το ατομικό βρίσκεται μέσα στο συλλογικό, είναι η συσπείρωση όλων των δημιουργικών δυνάμεων για άμυνα και επίθεση απέναντι σε αντι-πολιτιστικές πολιτικές. Αυτό απαιτεί ηθική και, κυρίως, ένταξη του «προσωπικού» στο γενικό. Υπό τις σημερινές συνθήκες αυτό φαντάζει υπέρβαση.

ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ: Το αυτονόητο, ωστόσο, φαίνεται πως δεν είναι για όλους αυτονόητο! Η Πανελλήνια Ενωση Κριτικών Ελλάδας δεν απέφυγε, και φέτος, τους αφορισμούς και τις απολυτότητες. Χωρίς να σημειώσει το χώρο και το χρόνο, τις συνθήκες και τους όρους, τα ανοιχτά μέτωπα και τα δεκάδες άλλα εμπόδια που αντιμετωπίζει η ελληνική κινηματογραφία, με τη λήξη του φεστιβάλ έβγαλε ένα φιρμάνι, χωρίς κανένα σκεπτικό, που κατέληγε, πως ολόκληρος ο ελληνικός Κινηματογράφος είναι ανύπαρκτος! Και, ωστόσο, οι ίδιοι, απ' αυτόν τον ανύπαρκτο κινηματογράφο, βράβευσαν - με πολλούς επαίνους, μάλιστα - δυο ταινίες (δυο ήταν - γι' αυτούς - τα βραβεία!).

Τέτοιες κρίσεις, ατεκμηρίωτες μάλιστα, το μόνο που καταφέρνουν είναι να διευκολύνουν τους νεκροθάφτες του ελληνικού κινηματογράφου, με πρώτη την κυβέρνηση, την ελληνική πολιτεία, που δε λαβαίνει εκείνα τα μέτρα, δε δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που θα προσανατόλιζαν σωστά την ελληνική ταινία, τον ελληνικό κινηματογράφο στο σύνολό του.

Λέξη δεν είπε η Ενωση Κριτικών (ΕΚ) για το ζήτημα της παιδείας, για παράδειγμα. Για την εκπαιδευτική «απάτη» του νεοσύστατου Τμήματος Κινηματογράφου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ενα Τμήμα χωρίς καμία υποδομή. Από πού, άραγε, περιμένει η ΕΚ να βγουν οι μορφωμένοι και σωστά εκπαιδευμένοι δημιουργοί; Αντί, λοιπόν, να δείξουμε το θύτη δείχνουμε το θύμα; Ας το δεχτούμε, για να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία, πως είναι επιπολαιότητα και όχι σκοπιμότητα!