«

Πορτοκαλί», «βελούδινη» και πάει λέγοντας. Η ...επανάσταση σε όλες τις αποχρώσεις και τις παραλλαγές της, άλλοτε σαν ένα τόπι από εμπριμέ ύφασμα στον πάγκο της λαϊκής, άλλοτε σαν ένα σώβρακο πολυτελείας, προσαρμοσμένο να χωράει παντού. Πάντοτε, όμως, απαλλαγμένη από το πραγματικό της περιεχόμενο, ως αδάμαστης, συσσωρευμένης υλικής δύναμης, που σπάει τα στενάχωρα όρια της ξεπερασμένης ιστορικά κατάστασης και γεννά μια νέα, ποιοτικά διαφορετική και ανώτερη, σπρώχνει με άλμα την ανθρώπινη Ιστορία μπροστά. Μάλιστα, το αντίστροφο έχει όνομα, λέγεται «αντεπανάσταση», είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σ' εκείνους που έσπευσαν να διαγράψουν τον όρο από το λεξιλόγιο της ανθρωπότητας, μαζί και τις συνέπειές της.

Οι λέξεις έχουν το δικό τους νόημά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι και η εφτάχρονη χούντα των συνταγματαρχών πάσχιζε για χρόνια να διώξει από πάνω της τη ρετσινιά του πραξικοπηματία και να κατοχυρώσει στη λαϊκή συνείδηση την πράξη της σαν «επανάσταση». Τώρα το «επαναστατικό υποκείμενο» μετοίκησε στην Ουκρανία και πήρε χρώμα πορτοκαλί. Ποιο ιστορικό άλμα διακυβεύεται στην Ουκρανία, όταν με το καλό οι «επαναστάτες» φιλοδυτικοί Ροβεσπιέροι δώσουν το σύνθημα στον κόσμο να γυρίσει σπίτι του; Κανείς από όσους αβίαστα υιοθέτησαν τον όρο δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει. Και ποια καταστροφή θα ξημερώσει για τους Ουκρανούς, αν τελικά η φιλόρωση - τυπικά νικήτρια των εκλογών - ηγεσία καταφέρει να «καταπνίξει» την «επανάσταση» και να διατηρήσει τα σκήπτρα της διακυβέρνησης; Επίσης περιττό να απαντηθεί.

Με τον Γιουτσένκο στον προεδρικό θώκο, ο μεταλλεργάτης του Χάρκοβου θα πουλάει τον ιδρώτα του σε κάποια αμερικανοαγγλική κοινοπραξία. Εκτός αν η πλάστιγγα της ιστορίας γείρει προς τον Γιανούκοβιτς, οπότε η υπεραξία που θα παράγει, όταν η «επανάσταση» αισίως τερματιστεί, θα συσσωρεύεται στα χρηματοκιβώτια κάποιου ρώσικου επιχειρηματικού ομίλου. Η τιμή της εργατικής του δύναμης θα συνεχίζει τον κατήφορο, η ζωή του θα συνεχίσει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, όπως ακριβώς πηγαίνει τα τελευταία 14 περίπου χρόνια, όσο και αν η φιλοδυτική ή φιλορωσική προπαγάνδα θα προσπαθούν από τηλεοράσεως να τον πείσουν για το αντίθετο. Οπως και να έχει το πράγμα, αυτό το «πορτοκαλί» που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία δεν είναι σε καμιά περίπτωση επανάσταση, όσους γλωσσικούς συμβιβασμούς κι αν δεχτεί κανείς να κάνει.

Επαναστάσεις έγιναν και θα γίνουν. Και στην Ουκρανία και παντού. Μόνο που δε θα έχουν την ανάγκη να ονομαστούν «πορτοκαλί» ή «βελούδινες» για να δικαιολογήσουν τον τίτλο τους και να μείνουν στην Ιστορία. Ιστορία θα τις κάνουν οι ίδιοι οι λαοί, που θα γεμίσουν τους δρόμους και τις πλατείες, χωρίς να τρέφουν αυταπάτες για το ποιος κεφαλαιοκράτης μπορεί να τους κλέβει καλύτερα και ποιος πολιτικός του υφιστάμενος είναι ικανότερος στο να τους κοροϊδεύει. Μέχρι, όμως, να φύγει το μούδιασμα από το σβέρκο των πρώην σοβιετικών λαών από την καρπαζιά της αντεπανάστασης, κάθε Γιουτσένκο θα νομιμοποιείται να αυτοχρίζεται «επαναστάτης» και να διαχειρίζεται το επαναστατικό υποκείμενο κατά τα κέφια του, μαριονέτα στα χέρια των ενδοϊμπεριαλιστικών σκυλοκαυγάδων.