Τις μέρες αυτές έκλεισαν 58 χρόνια από την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (28 Οκτώβρη 1946) μπαίνοντας έτσι οι βάσεις για τη δημιουργία του ΔΣΕ, που σε όλη την περίοδο 1946-1949 είχε καταξιωθεί σαν συνεχιστής των δίκαιων αγώνων του ΕΛΑΣ, της Εθνικής Αντίστασης και του Δεκέμβρη 1944.

«Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας αντί να πάμε μπροστά, μας γυρίζουν πίσω. Ο διωγμός των αγωνιστών της Αντίστασης απ' το μοναρχοφασιστικό κράτος και το παρακράτος δημιούργησε ένα κλίμα τρόμου. Τα φασιστικά μπουλούκια των τρομοκρατών και των φονιάδων κόβουνε κεφάλια, δίχως να δίνουν λόγο σε κανέναν», γράφει ο Κοσμάς Σούφλας στο βιβλίο του «Ανταρτοπούλες - πορτραίτα αγωνιστριών του ΔΣΕ». Εκδόσεις «Ε. Γιαννουσάς».

Ο συγγραφέας περιγράφει 26 ανταρτοπούλες, εθελόντριες και άλλες που ήταν επιστρατευμένες, συναγωνίστριες και συμπολεμίστριες, που όλες ήταν κοπέλες ψυχωμένες και θαρραλέες που δε δίσταζαν να παίρνουν μέρος σε συνεχείς σκληρές μάχες σε όλους τους καιρούς, φορτωμένες και συχνά νηστικές, σε ατέλειωτες εκστρατευτικές πορείες.

Πολλές απ' αυτές γίνονταν και ομαδάρχισσες, όπως η Αμαλία Χαλάτση απ' τη Νεράιδα Καρδίτσας, που το τμήμα της «το φέρναν στους άλλους σαν παράδειγμα προς μίμηση»... Ολες ήταν ηρωίδες, άλλες σαν απλές μάχιμες ανταρτοπούλες του ΔΣΕ και άλλες σαν μάχιμες υπεύθυνες νευραλγικών τομέων και καπετάνισσες, αλλά όλες με την ίδια αδάμαστη λαϊκή ψυχή και υπέροχο ηρωισμό, που όμοια δεν είχε ξαναδεί η ιστορία μας.

Η σύντομη βιογραφική αφήγηση τέτοιων ηρωίδων από τον Κοσμά Σούφλα, όπως αυτές οι 26 ανταρτοπούλες, με συνεχή παραμονή στην πρώτη γραμμή, θυσιάζοντας τις πιο πολλές φορές τη ζωή τους, δεν επιδέχεται θεωρητικής μόνο κριτικής προσέγγισης λογοτεχνικού έργου, αρκεί η τραγική μαρτυρία του εκατοντασέλιδου βιβλίου για να αναδειχτεί το δραματικό του περισπούδαστο μεγαλείο.