Ηταν Μάης του 1992 όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά η κοινή πρόταση νόμου πέντε βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Κατσανέβας, Λαλιώτης, Μπένος, Λιάνης, Παπανδρέου), δύο του ΣΥΝ (Κωνσταντόπουλος, Κουβέλης) και συμφώνησαν οι Αδραχτάς και Τατούλης της ΝΔ για το διαχωρισμό των ναρκωτικών σε «σκληρά» και «μαλακά» και την αποποινικοποίηση των «μαλακών».

Το 1997 ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου ζητάει να δοθεί «η δυνατότητα στο χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί σπίτι του, μια μικρή ποσότητα χασίς για δική του χρήση». Στις 23/5/2001 παρουσιάζεται η κοινή πρόταση νόμου για διαχωρισμό των ουσιών από τους βουλευτές: Μ. Δαμανάκη, Φ. Κουβέλη (ΣΥΝ), Στ. Μπένο και Σπ. Βούγια (ΠΑΣΟΚ) και Π. Τατούλη (ΝΔ). Κατά δήλωση του Φ. Κουβέλη την πρόταση αυτή συνυπογράφει ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού, και η Μ. Δαμανάκη κάνει λόγο για «επικίνδυνο συντηρητισμό και οχύρωση πίσω από λύσεις που δεν προσφέρουν τίποτα. Ας μη δραματοποιούμε την αποποινικοποίηση». Οι «πέντε» κερδίζουν την εκτίμηση του Στ. Μάνου, τότε προέδρου του κόμματος των «Φιλελεύθερων», όπου με ανακοίνωση επικροτείται η... πρωτοποριακή πρόταση νόμου.

Στις 31/5/2001 ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος σε συνέντευξη Τύπου επιτίθεται στο ΚΚΕ - επειδή απέρριψε την πρόταση νόμου και ζήτησε την κατάργηση των νόμων που δίνουν τη δυνατότητα «ελεύθερης διακίνησης μικρών ποσοτήτων ναρκωτικών ουσιών» - λέγοντας: «Είναι λυπηρό και ενδεικτικό μιας ακραίας συντηρητικής, κοινωνικής θεώρησης, ότι στο δημόσιο διάλογο, ένα κόμμα της Αριστεράς, το ΚΚΕ ζητάει επί της ουσίας κατάργηση και αυτού του νομοθετικού πλαισίου, στην κατεύθυνση μεγαλύτερης καταστολής και πλέον γενικευμένης ποινικοποίησης. Οι διαφορετικές απόψεις, που εκφράζουν ακριβώς αυτή την αγωνία για την κοινωνική ευαισθησία και φροντίδα στους χρήστες και την αυστηρή δίωξη των εμπόρων χαρακτηρίζονται απαξιωτικά και καταδικάζονται με απαράδεκτο σκοταδιστικό πνεύμα, που κυριαρχεί σε άλλες συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας, τότε η όποια επίκληση πολιτικών, δήθεν πρόληψης, είναι προσχηματική και αναποτελεσματική».

Στις 24/6/2003, η δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη δηλώνει ανοιχτή σε... νέες προτάσεις και κάνει λόγο για «"κολλημένους" σε ιδέες, γερασμένες στρατηγικές και παλαιά μέτρα».

Από τότε μέχρι και σήμερα διοργανώθηκαν μια σειρά ημερίδες, κυρίως από τον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών που ήρθαν να συνεισφέρουν στο ιδεολογικό προκάλυμμα για τις επιλογές διαχείρισης του προβλήματος τόσο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ. Από τότε, δεκάδες φορές έγινε λόγος για τη «μη επικινδυνότητα» της κάνναβης, πολλές φορές ακούστηκαν οι φράσεις «όσο υπάρχουν ναρκωτικά θα υπάρχουν και εξαρτημένοι» ή «η έλξη του απαγορευμένου και η περιέργεια οδηγεί στα ναρκωτικά», δεκάδες πανεπιστημιακοί του εξωτερικού επιστρατεύτηκαν για να εκθειάσουν την αποτελεσματικότητα του ολλανδικού πειράματος με την ελεύθερη διακίνηση κάνναβης στα coffee shop, πολλοί εκπρόσωποι του ΟΚΑΝΑ μίλησαν για «ιδεολογικές αγκυλώσεις και φαντάσματα του παρελθόντος»...

Σήμερα η συγκεκριμένη Εκθεση έρχεται να επικυρώσει τις... «ιδεολογικές αγκυλώσεις», εκείνες που φωνάζουν ότι η νομιμοποίηση της χρήσης σημαίνει νομιμοποίηση των αιτιών, που προωθούν τη χρήση. Το ...«σκοταδιστικό πνεύμα» που επιμένει ότι αιτία της τοξικομανίας δεν είναι η ύπαρξη των ναρκωτικών, αλλά η κοινωνική πραγματικότητα που τη γεννά. Τους «κολλημένους» που λένε ότι η περιέργεια, το απαγορευμένο μπορεί να είναι παράγοντες για να δοκιμάσει ένας νέος ναρκωτικά, δεν είναι όμως επαρκείς λόγοι για να τον οδηγήσουν στην εξάρτηση.

Ερχεται να επιβεβαιώσει το ...«συντηρητισμό» του ΚΚΕ που υπογραμμίζει ότι η νομιμοποίηση δε θα χτυπήσει τους εμπόρους, όπως δε χτυπήθηκαν η παράνομη πορνεία, το παράνομο εμπόριο αλκοόλ και το παράνομο εμπόριο όπλων. Την ...«ακραία θεώρησή» του που εκτιμά ότι η μάχη ενάντια στα ναρκωτικά περνάει μέσα από την πρωτογενή πρόληψη και τη δημιουργία ενός ευρύτατου κοινωνικού κινήματος, που μαζί με το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα θα παλεύει για την ανατροπή των αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα. Και αυτά τα αίτια δε διαχωρίζονται σε «σκληρά» και «μαλακά».