Στο βασικότερο είδος μαζικής κατανάλωσης, που είναι το εμφιαλωμένο νερό, η εισηγήτρια πάρεδρος, Ε. Νίκα, πρότεινε την απελευθέρωση της τιμής του! Αντίθετα, εισηγήθηκε να παραμείνει η διατίμηση στις τιμές των καφέδων, των αναψυκτικών, των ποτών και των ροφημάτων που πωλούνται στα κυλικεία των αεροδρομίων, των σιδηροδρομικών σταθμών, των πλοίων, των σχολείων κλπ. Αν τελικά η εισήγηση γίνει δεκτή από το δικαστήριο, για απελευθέρωση του εμφιαλωμένου νερού, γίνονται αντιληπτές οι δυσμενέστατες επιπτώσεις που θα έχει αυτή η απόφαση.

Τις προσφυγές στο ΣτΕ έκανε η Ενωση Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας και η εταιρία «Ολύμπικ Κέτεριγκ», που ζητούσαν να ακυρωθεί η από 1/9/2003 υπουργική απόφαση, με την οποία υποχρεώνονταν οι επιχειρήσεις παραγωγής και εμφιάλωσης νερών και αναψυκτικών να αναγράφουν ενδεικτική τιμή λιανικής πώλησης. Με τις ίδιες προσφυγές οι εφοπλιστές και η Ολύμπικ Κέτεριγκ ζητούσαν να ακυρωθεί και άλλη απόφαση με την οποία κατατάχτηκαν στην αγορανομική διάταξη των διατιμημένων προϊόντων οι καφέδες, τα ροφήματα κλπ, που πωλούνται σε προνομιακές θέσεις, όπως είναι τα αεροδρόμια, τα πλοία κλπ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο σκεπτικό της εισήγησης για κατάργηση της διατίμησης στα εμφιαλωμένα νερά η Ε. Νίκα αναφέρει ότι η πολιτεία θα έπρεπε να καθιερώσει «ορθολογικό καθορισμό της ανώτατης τιμής», που να μπορεί να ελέγχεται από τα δικαστήρια και πως στα εμφιαλωμένα νερά δεν καθορίστηκε ούτε ενιαία τιμή ούτε επιτρεπόμενο ποσοστό κέρδους.