Μεγάλοι ζωγράφοι, ποιητές και πεζογράφοι, ιστορικοί και περιηγητές ύμνησαν στο διάβα των αιώνων τους μύθους της, την πανωραία φύση της, τα υπέροχα αρχαία, βυζαντινά, ενετικά και νεότερα μνημεία της, τους λαϊκούς χτιστάδες των χωριών της Αρκαδίας. Στα γράμματα και τις τέχνες, η Αρκαδία είναι το συνώνυμο του κάλλους της φύσης και της ανθρώπινης δημιουργίας, του ακατανίκητου έρωτα και της ευδαιμονίας των αισθήσεων. Σ' αυτήν τη μοναδικής ομορφιάς περιοχή, που τη «θήλασαν» μύθοι, θρύλοι, αγώνες - από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και τον 20ό αιώνα - ενάντια σε ξένους κατακτητές και ντόπιους τυράννους, αλλά την «αφαίμαξαν» - περιβαλλοντικά, οικονομικά, και δημογραφικά, εξαιτίας της μεγάλης εξωτερικής και εσωτερικής μετανάστευσης - η εμφυλιοπολεμική, μετεμφυλιακή και κατοπινή πολιτική των κρατούντων, αφιερώνεται η δίγλωσση (ελληνικά, αγγλικά) καλαίσθητη, άριστα εικονογραφημένη με φωτογραφίες μνημείων και τοπίων, ιστορική μελέτη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, Βασίλη Καρδάση «ΑΡΚΑΔΙΑ (Γενέθλια γη)», η οποία εκδόθηκε από την «Εφεσο», προλογισμένη από τον Αρκάδα εκδότη της, Κωνσταντίνο Πριλίγκο.

Η εργασία του Β. Καρδάση έρχεται να καλύψει το κενό που υπήρχε όσον αφορά την ιστορία της Αρκαδίας ανά τους αιώνες μέχρι τα σύγχρονα χρόνια. Ο συγγραφέας ξεκινά την ιστόρηση της χώρας των Πελασγών από τον ιδρυτή της, τον μυθικό βασιλιά της Πελασγό, τον γιο του Λυκάνονα που εισήγαγε τη λατρεία του Δία, και την κόρη του Καλλιστώ (προσωποποίηση του κάλλους), η οποία γέννησε με τον Δία τον Αρκά και για να γλιτώσει από τη ζηλιάρα Ηρα έγινε ο αστερισμός Μεγάλη Αρκτος.

Ο συγγραφέας, μετά τη «χώρα» των μύθων, περνά στη «χώρα» της προϊστορίας, με την εισβολή πρώτα των Δωριέων και μετά άλλων κατακτητικών φύλων, και έπειτα στην ιστορία, χωρίζοντάς τη σε κεφάλαια, τα οποία συνοδεύουν φωτογραφίες των αρχαιολογικών χώρων, κτιριακών λειψάνων και μνημείων της αντίστοιχης ιστορικής περιόδου. Η μελέτη «περιδιαβαίνει» την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα, τη βυζαντινή περίοδο, την εποχή της τουρκοκρατίας, της ενετοκρατίας, της δεύτερης τουρκικής κατοχής, τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα και τα μετέπειτα και φθάνει στα χρόνια της φασιστικής κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, με αναφορές στον απελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και στις αμέτρητες θυσίες των αγωνιστών του αρκαδικού λαού, αλλά και στον «ξεριζωμό» πλήθους Αρκάδων από τον τόπο τους, από τον εμφύλιο και εντεύθεν.