To εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ή θα ενισχύσει τα ταξικά του χαρακτηριστικά στη γραμμή της ρήξης με το μεγάλο κεφάλαιο ή θα ενσωματωθεί και θα υποταχτεί στις επιταγές και στους στόχους του τελευταίου. Γύρω απ' αυτό το κορυφαίο ζήτημα εξελίχτηκαν χτες οι εργασίες του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ, με τα στελέχη του ΠΑΜΕ να καταθέτουν τις ξεκάθαρες ταξικές θέσεις τους και, στον αντίποδα, τους εκπροσώπους της πλειοψηφίας να υποστηρίζουν τη γνωστή στρατηγική της ενσωμάτωσης και της υποταγής.

«Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα - υπογράμμισε ο Γιώργος Μαυρίκος - έχει δυνάμεις, έχει προοπτική, έχει ορίζοντα, με μια βασική προϋπόθεση: Την ενίσχυση των ταξικών χαρακτηριστικών του, την απεμπλοκή του από τις λογικές και τους τακτικισμούς της διαχείρισης». Η ενδυνάμωσή του μπορεί να γίνεται μόνο μέσα στους αγώνες, «στη συνολική αντιπαράθεση με την πολιτική της ΕΕ και την πολιτική της κυβέρνησης. Εκεί - τόνισε ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ - θα ενώνονται οι εργάτες, σε ταξική βάση. Και σε αυτή την κατεύθυνση το ΠΑΜΕ θα διαθέσει όλες τις δυνάμεις του».

Καταθέτοντας το αγωνιστικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ το στέλεχός του σημείωσε: «Εμείς υποστηρίζουμε ότι η ρήξη και η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση πρέπει να έχει συνολικά χαρακτηριστικά. Να αγκαλιάζει τη στρατηγική, την ουσία της πολιτικής της. Και πάνω σ' αυτό το ζήτημα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν μπορεί να ορθώσει ανάστημα γιατί με τη στρατηγική της ΕΕ, τη στρατηγική της κυβέρνησης είτε βρίσκεται σε παράλληλη πορεία είτε είναι ταυτισμένη».

Σχολιάζοντας το πλαίσιο που προβάλλει η πλειοψηφία για το τριήμερο των εκδηλώσεων που διοργανώνει από 13 έως 15 του Δεκέμβρη και κάτω από το οποίο επιχειρεί να παγιδεύσει τους εργαζόμενους, ο Γιώργος Μαυρίκος τόνισε: «Ο τρόπος που διατυπώνονται και διαμορφώνονται τα αιτήματα της εργατικής τάξης δεν μπορεί να παίρνει υπόψη του την "ανταγωνιστικότητα" των επιχειρήσεων και την οικονομία της αγοράς. Αυτές οι θεωρίες είναι θεωρίες της αστικής τάξης και ως ΠΑΜΕ τις απορρίπτουμε. Οποιος αποδέχεται αυτές τις θεωρίες οδηγείται στην αγκαλιά της ΕΕ και των κεντρικών της επιλογών. Εμείς επειδή τις απορρίπτουμε διαμορφώνουμε τα αιτήματα σύμφωνα με τις ανάγκες των εργαζομένων. Διεκδικούμε 1.200 ευρώ κατώτερο μεροκάματο, 80% του μισθού να είναι επίδομα ανεργίας, μείωση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση. Και τα διεκδικούμε επειδή δεν έχουμε καμία δέσμευση απέναντι σε αυτές τις ιδεολογικές αντιλήψεις που αποτελούν την κεντρική στρατηγική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, του ΣΕΒ και του κεφαλαίου».

Ακριβώς αυτές τις αντιλήψεις της κυρίαρχης πολιτικής αναπαρήγαγαν, με τη μια ή την άλλη απόκλιση, τα στελέχη της πλειοψηφίας, τα οποία αν και έκλιναν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «αγώνας» έκαναν ότι δεν άκουσαν την πρόταση του ΠΑΜΕ για 24ωρη απεργία το Γενάρη και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, κλείνοντας τις εργασίες, ζήτησε από την κυβέρνηση να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις..! Μέχρι εκεί φτάνει, λοιπόν, το διεκδικητικό πλαίσιο της πλειοψηφίας.

Κατά τ' άλλα, τα στελέχη της πλειοψηφίας αναλώθηκαν σε εκατέρωθεν αντεγκλήσεις για το ποια παράταξη αλλάζει θέσεις ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση. Γεγονός που αποτελεί έκφραση μιας γενικότερης προσπάθειας εκ μέρους της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, να αναπροσαρμόσουν την τακτική τους μετά την κυβερνητική αλλαγή. Ο γγ της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΔΑΚΕ, Κ. Πουπάκης, μάλιστα, κατηγόρησε τους ομοτράπεζούς του της ΠΑΣΚΕ για «αλαζονική παραταξιακή συμπεριφορά» και ότι αλλάζουν μανδύα ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην εξουσία...

Βέβαια, παρά τις φραστικές αντεγκλήσεις, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- «Αυτόνομη Παρέμβαση» συμφώνησαν σε ένα γενικόλογο πλαίσιο-ευχολόγιο, το οποίο κατά τον εκπρόσωπο της τελευταίας, Α. Καλύβη, αποτελεί «σημείο συνάντησης των παρατάξεων»!

Πάντως, ενδεικτικά της επικίνδυνης στάσης της πλειοψηφίας στο ζήτημα του ασφαλιστικού είναι τα όσα ανέφερε ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Αφού λοιπόν υπεραμύνθηκε όλης της αντιασφαλιστικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αφού προκλητικά ισχυρίστηκε ότι «αν υπάρχει σήμερα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, αυτό οφείλεται στο ΠΑΣΟΚ», τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του διαλόγου για την εφαρμογή αυτών των νόμων λέγοντας: «Δεν έχουμε προβλήματα με τα επικουρικά ταμεία που φθίνουν; Τα ειδικά ταμεία δεν πρέπει να υπαχθούν στο ΙΚΑ; Θα περιμένουμε μέχρι το 2007; Στις τράπεζες δεν υπάρχει πρόβλημα; Δε θα συζητήσουμε για όλα αυτά;».

Μάλιστα, ειδικά για το ασφαλιστικό των τραπεζών στην απόφαση της πλειοψηφίας του Γενικού Συμβουλίου αναφέρεται: «Απαιτείται διάλογος στη βάση ενός σχεδίου γενικά αποδεκτού, ώστε να βρεθούν ικανοποιητικές και ασφαλιστικά αποδεκτές λύσεις»..! Λύσεις λοιπόν γενικά αποδεκτές και από τους τραπεζίτες και από την κυβέρνηση, όταν είναι ομολογημένες οι προθέσεις και τα σχέδιά τους. Υπάρχει αμφιβολία για το πού σπρώχνει τα πράγματα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;