Το 2004 «έκλεισε» για τον κινηματογράφο όπως είχε αρχίσει και όπως άρχιζε πάντα: με υποσχέσεις. Η ανώτατη κινηματογραφική εκπαίδευση, το πάγιο αίτημα κινηματογραφιστών και μη που έχει «κωδικοποιηθεί» όλες αυτές τις δεκαετίες με το όνομα «Ακαδημία Κινηματογράφου» εμπεριέχεται ως δέσμευση στις προεκλογικές θέσεις της ΝΔ. Τον περασμένο Απρίλη ο υφυπουργός Πολιτισμού, Π. Τατούλης, είχε πει ότι «σύντομα» θα ανακοίνωνε την ίδρυσή της.

Αντί γι' αυτό, είχαμε μια συνέντευξη του πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή, στην εφημερίδα «Απογευματινή», όπου, ως υπουργός Πολιτισμού υποσχόταν «τρεις Ακαδημίες τέχνης», μεταξύ αυτών και κινηματογραφική. Στα τέλη Δεκεμβρη, «ατύπως», εν μέσω παϊδακίων και κρασιού για το «καλό» του χρόνου στο υπουργείο Πολιτισμού, ο υφυπουργός επανέλαβε τα περί «ακαδημιών», οι οποίες όμως θα λειτουργούν ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (σ.σ. αλίμονο...) και πάλι παρέπεμψε... στο 2005.

Την ίδια ώρα, το Τμήμα Κινηματογράφου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης άρχισε να «λειτουργεί» το Σεπτέμβρη, ακριβώς όπως το υποδέχτηκε ο κόσμος του κινηματογράφου, όταν το ανακοίνωνε ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, στο Φεστιβάλ Δράμας το 2003: ως σύντομο ανέκδοτο. Οι περίπου 70 φοιτητές ξεκίνησαν χωρίς αίθουσες, καθηγητές και κονδύλια...

Από τον κρατικό προϋπολογισμό, ο κωδικός για «δαπάνες αγοράς, ενοικίασης, παραγωγής, συντήρησης κινηματογραφικών ταινιών και ταινιών μικρής διάρκειας, καθώς επίσης και δαπάνες δανειστικής ταινιοθήκης» έχει το «σεμνό» και «ταπεινό» ποσό των 10.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος παραμένει εν εξώσει.

Επεισοδιακή ήταν και η χρονιά για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Από το καλοκαίρι διαφαινόταν ο κίνδυνος να μη γίνει η διοργάνωση λόγω έλλειψης κονδυλίων. Αυτό συνοδεύτηκε από την παραίτηση του αναπληρωτή διευθυντή του Φεστιβάλ, του Αντώνη Κιούκα. Τελικά το Φεστιβάλ έγινε, αλλά «σημαδεύτηκε» περισσότερο από τη «διαδρομική» διένεξη του υφυπουργού Πολιτισμού με τον Θ. Αγγελόπουλο, με αφορμή τις διαφαινόμενες αλλαγές στο ΔΣ του Φεστιβάλ, παρά από το καλλιτεχνικό του περιεχόμενο.

Πάντως, λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών εξέπεμψε δημόσια «SOS» για τον ελληνικό κινηματογράφο, σε συνέντευξή της. Οι σκηνοθέτες είπαν ότι η εθνική κινηματογραφία έχει μέλλον μόνο αν υποστηριχτεί υλικά και ηθικά από την πολιτεία. Κατακεραυνώνοντας δε τα περί «κρατικοδίαιτου πολιτισμού» του Π. Τατούλη...