Με τους χειρότερους οιωνούς ξεκίνησε για τα 4,5 εκατομμύρια άνεργους (10,8% του εργασιακά ενεργού πληθυσμού) της Γερμανίας η νέα χρονιά. Η μεταρρύθμιση «Χαρτζ 4» που τέθηκε σε εφαρμογή από τις 1-1-2005 προβλέπει ανάμεσα στα άλλα τη μείωση του επιδόματος ανεργίας στα 345 ευρώ για τους Δυτικογερμανούς και στα 331 για τους κατοίκους της Ανατολικής Γερμανίας, όπου η ανεργία είναι κατά πολύ υψηλότερη. Στο στόχαστρο της κυβέρνησης Σρέντερ μπαίνουν και μια σειρά άλλα επιδόματα κοινωνικής προστασίας που μέχρι σήμερα συνέβαλαν στην επιβίωση κυρίως των 2,7 εκατομμυρίων μακροχρόνια άνεργων.

Η μεταρρύθμιση «Χαρτζ 4» αποτελεί μέρος της σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης «Ατζέντας 2010», της δέσμης μεταρρυθμίσεων που εκπονήθηκε κατ' εντολή του γερμανικού κεφαλαίου προκειμένου να αυξήσει την ανταγωνιστικότητά του και να αγγίξει μέχρι το τέλος της δεκαετίας τους στόχους που έθεσε το 2000 η στρατηγική της Λισαβόνας. Από το 2003 οπότε και τέθηκε σε εφαρμογή, αποψιλώνονται σταδιακά οι κοινωνικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες Πρόνοιας.

Η λογική της μεταρρύθμισης «Χαρτζ 4» κινείται στα πλαίσια των «ενεργητικών πολιτικών» για την απασχόληση που επιτάσσει η στρατηγική της Λισαβόνας. Μια στρατηγική που στηρίζουν «νεοφιλελεύθεροι» και «σοσιαλδημοκράτες» αλλά και οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Προβλέπει τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών για την προστασία των ανέργων και τη γενναία επιχορήγηση του κεφαλαίου με στόχο τη μείωση του κόστους εργασίας και την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς του. Είναι ενδεικτικό το μέτρο που προωθεί η κυβέρνηση Σρέντερ στα πλαίσια της μεταρρύθμισης «Χαρτζ 4»: οι άνεργοι στο εξής θα «συμπληρώνουν» το πενιχρό επίδομα ανεργίας, με την εργασία τους στις λεγόμενες «δουλιές του ενός ευρώ» (πρόκειται για θέσεις απασχόλησης με ωρομίσθιο ενός ευρώ).