Η παράταση του μέσου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας και της περιόδου υπολογισμού του συμπληρώνεται από τα μέτρα που αφορούν στις εφημερίες και τα οποία επίσης θα ενσωματωθούν στην εθνική νομοθεσία ύστερα από την υιοθέτησης της νέας πρότασης οδηγίας. Σύμφωνα με τα όσα θα ισχύουν από το τέλος του 2005, η εφημερία χωρίζεται σε δυο τμήματα: τον «ανενεργό χρόνο», κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα βρίσκεται στο χώρο της δουλιάς του χωρίς όμως να προσφέρει τις υπηρεσίες του και τον λεγόμενο «ενεργό χρόνο», κατά τον οποίο ο εργαζόμενος προσφέρει τις υπηρεσίες του. Το ανενεργό τμήμα της εφημερίας δε θα θεωρείται πλέον εργάσιμος χρόνος, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον εργοδότη να κρατάει τον εργαζόμενο δεσμευμένο στο χώρο της δουλιάς χωρίς να τον πληρώνει και να τον πληρώνει μόνο για την περίπτωση που χρειαστεί κάποια στιγμή να ζητήσει τις υπηρεσίες του!

Η παραπάνω (απο)ρύθμιση του εργάσιμου χρόνου δεν αφορά μόνο όσους απασχολούνται στα ιατρικά επαγγέλματα, αλλά επεκτείνεται και στο σύνολο των εργαζομένων, αφού επιτρέπει στον εργοδότη να κρατάει σε επιφυλακή τμήμα των εργαζομένων στην επιχείρησή του, χωρίς να χρειάζεται να τους πληρώνει. Το μοντέλο του «απασχολήσιμου» που επιχειρεί να επιβάλει το κεφάλαιο επιβάλλει την πλήρη παράδοση του εργαζόμενου στις διαθέσεις της εργοδοσίας και την απόλυτη προσαρμογή του στην ανάγκη παραγωγής και αναπαραγωγής του καπιταλιστικού υπερκέρδους, με ανυπολόγιστες συνέπειες στον ελεύθερο χρόνο αλλά και την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών για το σύνολο της εργατικής τάξης.