Με ένα εξαιρετικό βιβλίο θα περάσουμε την Κυριακή μας. Ενα οδοιπορικό στις λαϊκές γειτονιές των λαϊκών συνοικιών «Ρουφ-Βοτανικός, Γκαζοχώρι» της Ζωής Ρωπαΐτου - Τσαπαρέλη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φιλιππότη» θα μας μείνει αξέχαστο. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, που θα διαβάσουμε, η μέρα θα γίνει πιο ευχάριστη. Μοναδική. Αποσπασματικά, λόγω χώρου, θα δούμε να ξεπροβάλλουν η ζωή και οι καθημερινές ασχολίες των ανθρώπων, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου μέχρι σήμερα, από τις αφηγήσεις ηλικιωμένων γηγενών. Για την πρόσφατη εποχή η συγγραφέας στηρίχτηκε στις δικές της αναμνήσεις και στην προσωπική της πείρα. Ο μετασχηματισμός της αθηναϊκής κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες επέφερε αλλαγή των ηθών και του τρόπου ζωής σ' αυτή τη γωνιά της Αθήνας, που έχει δει και επιπλέον μια αλλοίωση του πληθυσμού της, εξαιτίας της εγκατάστασης στο Ρουφ και στο Γκαζοχώρι μουσουλμανικών οικογενειών από τη Θράκη. Οι φωτογραφίες παλιών σπιτιών, αρχιτεκτονικών μνημείων, εκκλησιών, εργοστασίων ζωντανεύουν το κείμενο. Πάμε, λοιπόν, να περπατήσουμε σ' αυτές τις παλιές όμορφες γειτονιές... Πάμε να ξεφυλλίσουμε αυτό το τόσο ενδιαφέρον βιβλίο. Πότε θα επιστρέψουμε; Μα φυσικά, μετά την άλλη Κυριακή.

Η πλατεία Βοτανικού ή πλατεία «Φλέμινγκ», όπως επίσημα ονομάζεται, δεν είχε διαμορφωθεί στις αρχές του 20ού αιώνα. Στη θέση της ήταν μια αλάνα. Μετά το 1940 άρχισαν να δημιουργούνται εκεί τα πρώτα μαγαζιά και το περίπτερο και το 1960 η προοδευτική ένωση Ρουφ - Βοτανικού έστησε ανδριάντα «εις μνήμην υπέροχου επιστήμονος ευεργέτου ανθρωπότητας Αλεξάνδρου Φλέμινγκ».

Χαρακτηριστικό μαγαζί της πλατείας ήταν η ταβέρνα «Ο γέρος του Μωριά», που την είχε ο Γεώργιος Μπουλιάκης. Απέναντι από την ταβέρνα είχε γαλακτοπωλείο ο αδελφός του. Το περίπτερο της πλατείας το δούλευε ο γερο-Πατσουλάς και τώρα τα παιδιά του και τα εγγόνια του.

Το «Περιβολάκι» υπήρχε ήδη από τα χρόνια εκείνα (1920-30). Ετσι ονόμαζαν οι κάτοικοι της περιοχής Ρουφ και Βοτανικού και ονομάζουν ακόμα την πλατεία που σχηματίζεται ανάμεσα στις Οδούς Ορφέως, Δεκελέων και Στρατονίκης. Ομως το επίσημο όνομα της πλατείας, που αναγράφεται και στους χάρτες της πόλης, είναι πλατεία Κούλουρης.

Χαρακτηριστικά μαγαζιά της πλατείας αυτής ήταν το ψιλικατζίδικο του Αριστείδη Γραμματικόπουλου, το καφενείο «Υποβρύχιο» που το είχε ο Νίκος Βλαβιανός και το κρεοπωλείο του Μαλλέρου. Το «Υποβρύχιο» έβγαζε και έξω τραπεζάκια και βγάζει ακόμα, μέσα στα παρτέρια με τις πρασινάδες, από τα όποια όλο το μέρος πήρε και το ανεπίσημο όνομα: «Περιβολάκι». Το καφενείο υπάρχει και λειτουργεί ακόμη και σήμερα. Το έχει ο Βασίλης Κωνσταντινέας.

Υπάρχει και η πλατεία Γεωργιάδη, που περικλείεται από τις Οδούς Αμφιπόλεως και Λαγκαδά. Αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια, όταν ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου «Γεωργιάδη-Σέκερη», Δημήτριος Γεωργιάδης, δώρισε στο Δήμο Αθηναίων τμήμα της ιδιοκτησίας του.

Πολύ κοντά στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, πίσω από τον κινηματογράφο «Αφροδίτη», υπάρχει ακόμα μία πλατεία, που περικλείεται από τις οδούς Τζαφέρη και Ανδρόνικου.

Στο ύψος του Σεραφείου Κολυμβητηρίου, απέναντί του, επί της οδού Πειραιώς, υπάρχει η πλατεία «Εργατικής Πρωτομαγιάς».

Τέλος, γύρω από τον Αγιο Βασίλη, ο ελεύθερος χώρος που υπάρχει, ονομάζεται πλατεία Αγίου Βασιλείου.