• δημιουργείς ελπίδες ότι ένας διάλογος μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό,
• βάζεις εμπόδια κι αναστέλλονται κινητοποιήσεις που πρέπει να γίνονται,
• καλλιεργείς αυταπάτες,
• και σε τελευταία ανάλυση είναι και χαμένος χρόνος, αλλά αυτό είναι το λιγότερο».

Αφήνοντας σαφείς αιχμές για τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ απέναντι στο θέμα, πρόσθεσε: «Εμείς δεν κάνουμε όπως κάνουν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι πάνε στο διάλογο, φοράνε κι ένα αγγελικό χαμόγελο, σαν να λένε ότι ξέρετε... "εμείς είμαστε πρόθυμοι, γιατί η Παιδεία είναι εθνικό θέμα"... κι έχουν προδιαγράψει ότι σε κάποια στιγμή θα φύγουν για να κάνουν έναν αντικυβερνητισμό. Εμείς είμαστε αντίθετοι με το πρόγραμμα και την πολιτική της κυβέρνησης και δε χρειάζεται να δημιουργούμε εντυπώσεις, ότι δήθεν πήγαμε με καλές προθέσεις και μας εξαπάτησε η κυβέρνηση. Δε σε εξαπάτησε κανείς, από την αρχή ήταν καθορισμένα τα πράγματα. Δεν παίζουμε αυτό το παιχνίδι των εντυπώσεων».

Αφού ξεκαθάρισε ότι δεν κρίνονται όλα από την προκαθορισμένη έκβαση ενός διαλόγου, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε: «Για μας υπάρχει το κίνημα. Υπάρχει το σπουδαστικό και το φοιτητικό κίνημα, υπάρχει πανεπιστημιακή κοινότητα που εφόσον το αποφασίσει στο σύνολό της μπορεί να αποτελέσει μια δύναμη αντίστασης, πίεσης, αλλά υπάρχει και κάτι παραπάνω από αυτό. Υπάρχουν γενικά οι εργαζόμενοι, που είναι γονείς παιδιών. Υπάρχει λοιπόν το εργατοϋπαλληλικό κίνημα, υπάρχουν τα λαϊκά στρώματα, που δεν είπαν την τελευταία τους λέξη αυτή την περίοδο. Επομένως, δεν πιστεύουμε στο διάλογο, αλλά πιστεύουμε στη δυνατότητα του κινήματος - αν όχι σήμερα να τα ανατρέψει όλα, δεν είναι κι εύκολο - να βάλει εμπόδια στα ακόμα χειρότερα και ν' αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις».

Η Αλ. Παπαρήγα έφερε το παράδειγμα των τεράστιων προβλημάτων που υπάρχουν στα ΤΕΙ για να εξηγήσει ότι «ένα ισχυρό κι ενωμένο κίνημα μπορεί ν' αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις», υπογραμμίζοντας όμως ότι δεν πρέπει να γίνεται συρρίκνωση κι εκπτώσεις στα αιτήματα προκειμένου να υπάρξουν κατακτήσεις. Είπε ότι «σήμερα χρειάζεται ένα συνολικό, ευρύτερο κίνημα που να αντιδρά εφόλης της ύλης στη σημερινή στρατηγική που ακολουθείται στην Παιδεία και γενικότερα και αυτό το κίνημα βεβαίως δε θα μπορεί να αλλάξει τη ρότα εδώ και τώρα, αλλά θα μπορέσει να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις, να κερδίσει χρόνο, να έχει και μια συνέχεια. Μ' αυτή την έννοια εμείς απορρίπτουμε τους διαλόγους, τα κομπρεμί και το μίνιμουμ των αιτημάτων. Αντίθετα, με όσο πιο ριζοσπαστικά αιτήματα κι αποφασιστικότητα προχωρήσεις, θα σε υπολογίσει κι ο αντίπαλος. Αμα σε δει ελαστικό, θα σου "αλλάξει τα φώτα". Κι αυτό τα τελευταία 15 χρόνια το ζούμε καθημερινά».