Την ανάγκη να υπάρξει συνέχεια στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και να εμπλουτιστεί το διεκδικητικό του πλαίσιο με αιτήματα που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, υπογράμμισε χτες στους εργαζόμενους της «Αθηναϊκής Ζυθοποιίας» η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, ενημερώνοντάς τους για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ανοίγοντας μαζί τους έναν πλούσιο διάλογο.

Η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε ότι επιχειρείται ανατροπή βαθιά αρνητική για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και συμπλήρωσε δίνοντας το στίγμα του προς τα πού πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη: «Εμείς θα συμφωνήσουμε ότι πρέπει να ανατραπεί αυτό το σύστημα, αλλά να χτιστεί ένα σύγχρονο στη θέση του, που θα διαφυλάσσει λογικές και ιδέες κατακτήσεων που υπάρχουν και θα δίνει νέα δικαιώματα στους εργαζόμενους».

Αναφερόμενη στην προχτεσινή μεγαλειώδη κινητοποίηση, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε πως παρά την επιτυχία της δεν επαρκεί και πως έδειξε «τη δυνατότητα, αλλά ακόμα δεν έχει συγκεντρωθεί εκείνη η δύναμη που θα αλλάξει το συσχετισμό».

Ακολούθως προειδοποίησε τους εργαζόμενους ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε έναν ελιγμό της κυβέρνησης, αποτέλεσμα της πίεσης και του αγώνα, στον οποίο έχει μερίδιο όλη η εργατική τάξη. Και προειδοποίησε να μην κοιμόμαστε στις δάφνες μας, αντιθέτως, ο αγώνας να συνεχιστεί καθημερινά ως τις 17 Μάη, αλλά και μετά, σημειώνοντας ότι «η κυβέρνηση έχει στρατηγική επιλογή να ανατρέψει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και να κάνει ένα εμπορευματοποιημένο, ακριβό σύστημα για τους εργαζόμενους, ή φτηνό και υποβαθμισμένο».

Η Αλέκα Παπαρήγα χαρακτήρισε τις προσκλήσεις σε διάλογο «παγίδα», σημειώνοντας πως ο διάλογος πρέπει να γίνει με όρους πάλης, μια και «κοινή βάση που να συμφέρει όλους δεν υπάρχει. Εδώ υπάρχουν ταξικά συμφέροντα. Για να κερδίσει η εργατική τάξη, κάποιοι πρέπει να χάσουν. Και πρέπει να χάσει το μεγάλο κεφάλαιο».

Ακόμη, σημείωσε πως είναι λάθος να συνδέεται η κοινωνική ασφάλιση μόνο με το συνταξιοδοτικό, αφού αφορά και την υγεία και την πρόνοια. Ακολούθως ανέφερε αρκετές από τις προτάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, σημειώνοντας πως το πλαίσιο που προβάλλει το ΚΚΕ είναι τέτοιο που βοηθά στη συσπείρωση και την κοινή δράση.

Η Αλ. Παπαρήγα έθεσε ακόμη στους εργαζόμενους και μια άλλη διάσταση του αγώνα, αναφερόμενη στη διεθνή απήχηση της κινητοποίησης, το ότι δίνει κουράγιο και στους εργαζόμενους άλλων χωρών και δύναμη να ξεσηκωθούν και αυτοί. «Κάπου - συμπλήρωσε - θα σκάσει μύτη μια νίκη. Θέλει επιμονή και υπομονή. Με ταξική συνείδηση και με όπλο την ταξική πάλη, υπάρχουν σοβαρές ελπίδες να μη χάσουμε, αλλά και να κερδίσουμε».

Απαντώντας σε ερώτηση εργαζομένων για το ρόλο του ΠΑΜΕ, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε: «Δεν είμαι εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ, το οποίο είναι συσπείρωση σωματείων, δυνάμεων που θέλουν να βοηθήσουν την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, την αναγέννησή του. Ποια είναι η κατεύθυνσή του; Εργαζόμενοι στα σωματεία, τα σωματεία κύτταρα δουλιάς, εργαζόμενοι συμμετέχετε σε όλες τις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντιπαράθεση υπήρχε πάντα στο συνδικαλιστικό κίνημα και πάντα εμφανίζονταν μορφές συσπείρωσης οι οποίες βοηθούσαν στην εξυγίανσή του, γιατί συνδικαλιστικό κίνημα δε σημαίνει από μόνο του ότι είναι ταξικό και ότι είναι υπέρ των εργαζομένων. Γίνεται και διαπάλη στους κόλπους του. Το ΠΑΜΕ είναι μέσα σ' αυτή τη λογική της διαπάλης για την αναγέννηση ενός ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ανάλογο με τις επιταγές των καιρών. Αυτό δεν είναι διάσπαση όμως».

Σε ερώτηση για το αν το ΚΚΕ στοχεύει στη δημιουργία μιας άλλης ΓΣΕΕ, σημείωσε: «Αυτό είναι αποπροσανατολισμός και μόνο που μπαίνει σήμερα. Σήμερα αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα, όπως είναι, δεν είναι επαρκές ακόμα και έτοιμο να αντικρούσει την επίθεση. Αυτό αφορά όλους. Και όποιος δεν τολμά να το πει και όποιος κάνει τον χαζοχαρούμενο ότι κατέβηκε κόσμος στους δρόμους... πόσο θα κρατήσει αυτό; Πόσοι θα γραφτούν στο σωματείο; Θα γίνουν μαζικές εγγραφές; Οχι πόσοι ψηφίζουν, αλλά πόσοι θα πάρουν μέρος, πόσες γενικές συνελεύσεις θα γίνουν, πόσες συγκεντρώσεις στις συνοικίες, πόσες επιτροπές στήριξης της δουλιάς των σωματείων θα γίνουν; Εμάς αυτό μας απασχολεί, η οργάνωση της εργατικής τάξης. Εμείς δε θέλουμε λίγους και καλούς οργανωμένους, που να ελέγχονται από το ΚΚΕ, εμείς θέλουμε τους πολλούς και μέσα εκεί το ΚΚΕ θα προσπαθεί να μεγαλώσει το κύρος του.

Υπάρχουν και προβλήματα διάσπασης, κατακερματισμού και υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος, εξαγοράζει η εργοδοσία ολόκληρα σωματεία; `Η υποτάσσει άλλα; Αυτά θα τα δούμε; `Η θα γίνουμε χαζοχαρούμενοι; Εγώ δεν έχω δει πάντως να γίνεται και τόσο πλατύς προβληματισμός και ουσιαστικός από ηγεσίες του κινήματος».

«Η διαμόρφωση του ΠΑΜΕ - συνέχισε - πάει να βοηθήσει αυτό το ζήτημα να ανοίξει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η αντιπαράθεση χρειάζεται ακριβώς για να βρούμε τους δρόμους της ενότητας. Τώρα αυτά περί άλλης ΓΣΕΕ κ.λπ. Για να το ξεκαθαρίσουμε. Κι αυτό είναι αποπροσανατολισμός. Εμείς παλέψαμε για 1 σωματείο, 1 Εργατικό Κέντρο, 1 ΓΣΕΕ και πολύ σωστά παλέψαμε και δεν την παίρνουμε πίσω αυτή τη θέση. Οι κομμουνιστές πουθενά και στην Ευρώπη δεν έφταιξαν για τις χωριστές Συνομοσπονδίες. Εμείς παλέψαμε και καλά κάναμε και θέλουμε μία έκφραση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Μία έκφραση ταξική. Μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα θα γίνονται συσπειρώσεις για να πιέζουν σ' αυτή την κατεύθυνση».

Σε άλλη ερώτηση για τον «κοινωνικό διάλογο» και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σημείωσε: «Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν έχουν αναδείξει τις αποφάσεις που η κυβέρνηση έχει υπογράψει στα διεθνή όργανα για να δούμε το βάθος της επίθεσης. Δεν είναι μια συγκυριακή επιλογή Γιαννίτση. Είναι μια βαθύτερη επιλογή, άρα χρειάζεται αγώνας μόνιμος και συστηματικός. Ετσι βλέπουν οι εργαζόμενοι την κατάσταση ως συγκυριακή που μπορούν να την αντιμετωπίσουν με ένα διάλογο. Διάλογος πρέπει να γίνεται με την εργατική τάξη, ανεξάρτητη και χειραφετημένη από κάθε κυβέρνηση και εργοδοσία. Στη Βουλή δεν καταθέτουμε τις προτάσεις μας; Εχετε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση δεν τις γνωρίζει; Οτι δεν ξέρει τις θέσεις της ΓΣΕΕ; Τότε το πρόβλημα οφείλεται σε παρεξήγηση.

Εμείς δεν έχουμε καμιά αντίρρηση να εκθέσουμε για μια ακόμα φορά τις προτάσεις μας στην κυβέρνηση. Αν και υπάρχουν στιγμές που πρέπει να δώσεις το σήμα και της άρνησης. Δηλαδή τι θα πει θεσμοί; Η Βουλή είναι θεσμός; Είναι. Αυτή η Βουλή αποφασίζει αντιλαϊκά. Εσείς δηλαδή στο όνομα του θεσμού και του σεβασμού, θα σεβαστείτε και αυτές τις αποφάσεις; Η εργατική τάξη πρέπει να είναι απείθαρχη και αν θέλετε να μη σέβεται και εκείνους τους θεσμούς που χρησιμοποιούνται εναντίον της. Είναι άλλο πράγμα η αξιοποίηση των θεσμών και άλλο πράγμα ο σεβασμός. Πρέπει κάποτε να έρθει και η ώρα που οι εργαζόμενοι κάποιους θεσμούς θα τους καταργήσουν και θα φτιάξουν νέους θεσμούς. Εμφανίζεται η άποψη να συναντιόμαστε για να ξέρει ο ένας τι λέει ο άλλος. Αλλά σοβαρά δεν ξέρει η κυβέρνηση τι λέει η ΓΣΕΕ, δεν ξέρουμε εμείς τι λέει ο ΣΕΒ, το ΙΟΒΕ, η ΝΔ κ.λπ. Παρεξήγηση υπάρχει μεταξύ μας; Το θέμα είναι πώς η εργατική τάξη ενωμένη σαν μια γροθιά θα δείξει την πυγμή της, πώς θα συμμαχήσει με την αγροτιά, με τους μικρομεσαίους. Πώς να μην υποκύψει σε διαιρετικές ενέργειες και εκφοβισμούς. Η κυβέρνηση θέλει να σύρει την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος στο τραπέζι για να ανασταλούν οι αγώνες».