Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ στον αγώνα. Για την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Πρόνοια. «Νυν υπέρ πάντων, ο αγών». Για τη Θεσσαλία της δουλιάς, της ανεργίας, της φτώχειας, της αξιοπρέπειας, που επιχειρεί να βγει από το «τούνελ» του σκοτεινού παρόντος της, για να βαδίσει στη λεωφόρο του φωτεινού μέλλοντός της.

Ο λαός της γης των Μυρμιδόνων, της εξέγερσης του Κιλελέρ, του έπους της Εθνικής Αντίστασης, σκαρφαλωμένος στις επάλξεις, μάχεται.

Οι εργαζόμενοι απεργούν, με καθολική συμμετοχή: «Μάνταλο» στις πύλες των εργοστασίων. «Νέκρα» στα γιαπιά. «Ψυχή» στις ΔΕΚΟ. Εμοιαζε με «αργία» στις δημόσιες και αυτοδιοικητικές υπηρεσίες. «Αδεια» τα μαγαζιά. «Ερημα» τα χωράφια. «Κλειστά» τα σχολειά. «Ναρκωμένα» τα νοσοκομεία. «Αγραφες» οι τοπικές εφημερίδες, «άχρωμα» τα τηλεοπτικά κανάλια, «άλαλα» τα ραδιόφωνα.

***

ΩΡΑ 9 το πρωί. «Ανθρώπινα ποτάμια» διασχίζουν τη θεσσαλική γη. «Πηγές» τους οι λαϊκές συνοικίες των πόλεων και τα χωριά του κάμπου. «Ρέουν» γοργά. Φτάνουν και «πλημμυρίζουν» τους χώρους των συγκεντρώσεων.

«Μιλούνια» οι αγωνιστές. Στην τεράστια κεντρική πλατεία της Λάρισας. Εξω από τα Εργατικά Κέντρα του Βόλου, των Τρικάλων, της Καρδίτσας. Και στην Ελασσόνα, στα Φάρσαλα, στον Αλμυρό, στην Καλαμπάκα.

Στις 11 το πρωί, κοντά στις 30.000 άνθρωποι διαδηλώνουν σε όλη τη Θεσσαλία. Εργάτες και άνεργοι. Αγρότες και επαγγελματίες του χωριού και της πόλης. Βιοτέχνες και έμποροι. Διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Νέοι, μεσήλικες και ηλικιωμένοι. Πολλές, πάρα πολλές, οι γυναίκες. Ολοι μαζί στη μάχη. Σ' ένα κοινό Λαϊκό Μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης.

***

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ των θεσσαλικών πόλεων μιλάει ο λαός. Εδώ η φωνή του ακούγεται, το δίκιο του αναγνωρίζεται. Στα σαλόνια του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης, ακούγεται μόνο η φωνή των απατεώνων κι επικρατεί πάντα «το δίκιο του ισχυρού».

Εδώ, στον αγώνα, ο άνθρωπος του μόχθου είναι ελεύθερος να εκφράζεται, να διεκδικεί και να ελπίζει. Διαβάστε στα πανό τα «λαϊκά κατηγορώ» και τις «κατάρες» στους κυβερνώντες, τους εκμεταλλευτές και τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές. Ακούστε τα «χρειάζομαι» και «απαιτώ», στα συνθήματα των διαδηλωτών. Αντιληφθείτε τα «γιατί» και τα «διότι», στις ομιλίες των λαϊκών ηγετών.

Αυτή τη λαϊκή γλώσσα φοβούνται πολύ στα σαλόνια της εξουσίας, στις βίλες της οικονομικής ολιγαρχίας και στα «κονάκια» της ταξικής προδοσίας.

***

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ πρωτόγνωρα. Τεράστιο το πλήθος. Απροσμέτρητο το πάθος. Ασίγαστος ο παλμός. Μια κραυγή οργής και καταδίκης της κυβέρνησης, που επιχειρεί να συντρίψει τα λαϊκά όνειρα για αξιοπρεπή ζωή και καλά γηρατειά, δονεί την ατμόσφαιρα.

Και μια μυριόστομη υπόσχεση των αγωνιστών, προς εαυτούς και αλλήλους: Θα συνεχίσουμε τον αγώνα. Την ψιθυρίζουν, σα «συνωμοτικό μυστικό», αναμεταξύ τους. Τη γράφουν, σαν ιερή κι απαραβίαστη διακήρυξη, στα πανό και στις πικέτες τους. Τη φωνάζουν, σαν προειδοποίηση κι απειλή αντάμα, στα συνθήματα. Την κρατούν, σαν ιερό φυλακτό, στις σφιγμένες γροθιές τους.

Θα την κάνουν πράξη: Στις πρωτομαγιάτικες, αγωνιστικές, ταξικές εκδηλώσεις που ακολουθούν. Και ξανά και ξανά και ξανά, στις κινητοποιήσεις που έρχονται. Μέχρι την τελική νίκη...