Την εικόνα του σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου μέσα από το «βλέμμα» των τελικών «κριτών», των θεατών, επιχειρεί να αποτυπώσει σχετική έρευνα της εταιρίας «Research International», που έγινε για λογαριασμό του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και παρουσιάστηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου.

Ανάλογη έρευνα έγινε και το 1998, στην οποία είχαν ενταχθεί και ποιοτικοί παράμετροι, ενώ η φετινή είναι μόνο ποσοτική. Ωστόσο, τέθηκαν και ερωτήματα ποιοτικού περιεχομένου για κάθε ελληνική ταινία της τελευταίας διετίας, οι απαντήσεις των οποίων δεν ανακοινώθηκαν για λόγους δεοντολογίας, ωστόσο ο πρόεδρος του ΕΚΚ Μάνος Ευστρατιάδης έκανε μια ενδιαφέρουσα περιγραφική αναφορά.

Η έρευνα στηρίχτηκε σε 1.010 προσωπικές συνεντεύξεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα και Καβάλα. Οι ηλικίες κυμαίνονται από 18-55 ετών, με ισόποση συμμετοχή και των δύο φύλων, ενώ βασική προϋπόθεση ήταν οι ερωτηθέντες να έχουν επαφή με τον κινηματογράφο, τουλάχιστον, με παρακολούθηση δύο ταινιών ετησίως.

Σε ό,τι αφορά τους αριθμούς προκύπτει ότι το ποσοστό των θεατών που δεν είδαν καμία ελληνική ταινία την τελευταία διετία έπεσε στο μισό σε σχέση με το '98 και έφτασε το 24% από 48%. Σ' ό,τι αφορά στα εισιτήρια είχαμε πενταπλασιασμό τους για τις ελληνικές ταινίες. Τα πρωτεία στη συχνότητα παρακολούθησης ελληνικών ταινιών ανήκουν στη Θεσσαλονίκη. Αυξητική τάση έχει η γνώμη φίλων και επώνυμων κριτικών για την επιλογή της ταινίας και μειωμένη η επιλογή μέσω των ΜΜΕ. Σαν κύρια κριτήρια επιλογής, αλλά με τάση μείωσης, παραμένουν το σενάριο, η θεματολογία και οι ηθοποιοί, ενώ αυξήθηκε το κριτήριο της ποιότητας των αιθουσών και της εύκολης πρόσβασης σε αυτές. Γενικά υπάρχει βελτίωση στα μεγέθη που αφορούν το ερώτημα κατά πόσο ο ελληνικός κινηματογράφος ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα, ενώ υπάρχει και σημαντική αύξηση της ικανοποίησης μετά την προβολή μιας ελληνικής ταινίας. Ωστόσο, το συγκεκριμένο ποσοστό παραμένει κάτω από το μισό.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία της έρευνας που δε δόθηκαν αναλυτικά και από τα οποία προκύπτει ότι ανάμεσα στις πέντε πρώτες ταινίες μεγαλύτερης αποδοχής, περιλαμβάνεται μόνο μία ταινία που κινήθηκε πολύ καλά εισπρακτικά, μια ταινία που κινήθηκε καλά, δύο ταινίες με μέση εισπρακτική επιτυχία και μία με πολύ χαμηλή.