Το Γενάρη του 2004, μέσα στην προεκλογική περίοδο, ο αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κων. Καραμανλής προχωρούσε στις παρακάτω εξαγγελίες:

• Υπηρεσία χρηματοδότησης γυναικείας δραστηριότητας, με σκοπό την αξιοποίηση των εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων για τη χρηματοδότηση παραγωγικών επιχειρηματικών μονάδων, που θα ιδρύονται και θα στελεχώνονται κυρίως από γυναίκες.

Είναι ή δεν είναι αυταπάτη το ότι μια μικρομεσαία επιχείρηση θα ορθοποδήσει μέσα σε συνθήκες άγριου ανταγωνισμού των μονοπωλίων;

Την ίδια περίοδο, στα προεκλογικά φυλλάδια της ΝΔ, μπορούσε να διαβάσει κανείς:

• «Μπορούμε: Θεσπίζοντας κίνητρα που θα ενθαρρύνουν την απασχόληση νέων γυναικών και των άνεργων μητέρων...».

Τι σήμαινε αυτό; Αναφέρουμε ενδεικτικά ένα από τα δεκάδες προγράμματα που δήθεν πλημμύρισαν τη χώρα με... «νέες θέσεις εργασίας», το οποίο, σε μέρες πια διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, ανακοίνωνε η Γενική Γραμματεία Ισότητας του υπουργείου Εσωτερικών:

• «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 2.500 ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΑΝΕΡΓΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (ΝΘΕ)

- Η επιχορήγηση για κάθε ημέρα πλήρους απασχόλησης για τις άνεργες ανέρχεται στο ποσό των 18,50 ευρώ.

- Η διάρκεια της επιχορήγησης για τις επιχειρήσεις που εντάσσονται στο πρόγραμμα ορίζεται σε δώδεκα (12) μήνες και υπάρχει αντίστοιχη υποχρέωση διατήρηση της ΝΘΕ καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος».

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως το κατώτατο μεροκάματο του άγαμου εργαζόμενου από τις αρχές του 2005 είναι 25,56 ευρώ, ενώ του έγγαμου 28,12 ευρώ (κι αυτά είναι μεικτά). Δηλαδή, οι... τυχερές, που θα καταλάβουν τις προσφερόμενες θέσεις εργασίας, δε θα παίρνουν ουσιαστικά ούτε καν το μισό του ανειδίκευτου εργάτη, αφού τα 18,5 ευρώ τα παίρνει υποχρεωτικά το κράτος από τη δική τους τσέπη και τα δωρίζει στους επιχειρηματίες. Κι όλα αυτά αν, τηρούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Οι εργαζόμενες, τις οποίες η πολιτική του κεφαλαίου πετά στην ανεργία και εκβιάζει ωμά με την αγωνία τους για ένα μεροκάματο, που βλέπουν τις αστικές κυβερνήσεις να στηρίζουν το κεφάλαιο με μια σκανδαλώδη πολιτική φοροαπαλλαγών, οι ίδιες πληρώνουν τα αφεντικά που ευθύνονται για την εξαθλίωσή τους, σ' αυτές τις ίδιες εργαζόμενες λένε να παρακαλάνε για μια θέση προσωρινής και άνευ δικαιωμάτων απασχόλησης, να ψελλίζουν μάλιστα και «ευχαριστώ», επειδή δήθεν βρίσκουν δουλιά!

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι εξαγγελίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, τον περσινό Γενάρη. Μίλησε για:

• Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για τον εργοδότη που προσλαμβάνει μητέρα με δυο παιδιά ή ανύπαντρη μητέρα με ένα παιδί.
• Την ενίσχυση προγραμμάτων μερικής απασχόλησης.
• Τη θέσπιση φορολογικών κινήτρων για τις επιχειρήσεις που επιθυμούν να φτιάξουν χώρους φύλαξης παιδιών εργαζόμενων μητέρων.

Ομολογουμένως, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήταν εξαιρετικά σαφής ως προς τα συμφέροντα που ιεραρχεί ως προτεραιότητα!

Πέρα όμως από τα κόμματα εξουσίας, στην ίδια αντεργατική πολιτική κινείται και ο ...«αριστερός» ΣΥΝ. Ο ΣΥΝ συμφωνεί με την ΕΕ και μάλιστα συμβάλλει στη συγκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα της πολιτικής της. Οταν η «Σίσσερ - Πάλκο» άφηνε άνεργες εκατοντάδες εργάτριες, επειδή η Συνθήκη του Μάαστριχτ έδινε το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη του εργοστασίου να το μεταφέρει σε χώρα με φτηνότερα εργατικά χέρια, συνθήκη στο τέλος της οποίας φιγουράρει η υπογραφή του ΣΥΝ, στελέχη του ΣΥΝ, απαντούσαν ότι τα «προγράμματα απασχόλησης» της ΕΕ είναι κατάκτηση. Στελέχη του ΣΥΝ είχαν συμφωνήσει, ώστε η ΓΣΕΕ να ...δελεάσει την εργοδοσία με «20% αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας και 20% μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία».

«Ας σκεφτεί κάθε εργαζόμενη, άνεργη ή υποαπασχολούμενη, ποιοι ωφελούνται από την κατάργηση του δικαιώματος της σταθερής και μόνιμης δουλιάς. Ποιον συμφέρει το επιχείρημα του "συγκερασμού των οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων", που προβάλλεται από ΕΕ, κυβέρνηση και εργοδοσία;», σημειώνει στο «Ρ» η Αιμιλία Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση των γυναικών.

«Εμείς ξέρουμε ότι οι ελαστικές μορφές εργασίας, που είναι στα πλαίσια των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων του καπιταλισμού δε συμφέρουν τις εργαζόμενες γυναίκες. Είναι για το μεγάλο κεφάλαιο και για τη ρύθμιση της κρίσης του συστήματος.

Η μερική και ελαστική απασχόληση μεγαλώνει την ανισοτιμία της γυναίκας, μεγαλώνει την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και μικραίνει τον ελεύθερο χρόνο της. Γι' αυτό πρέπει να διεκδικεί:

• Σταθερή και μόνιμη δουλιά με μισθούς που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της.
• Μείωση του εργάσιμου χρόνου.
• Αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες Υγείας -Πρόνοιας», συνεχίζει το στέλεχος του ΚΚΕ.

Και καταλήγει: «Η επιλογή της, λοιπόν, είναι μία: Ο αγώνας μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το δυνάμωμα του ΚΚΕ, ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για βαθιές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, για να ζήσει σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και εκμεταλλευόμενους».