Τα τύμπανα του αγώνα των μουσικών ήχησαν για μια ακόμα φορά χτες το πρωί στο κέντρο της Αθήνας, στην πορεία και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο ΥΠΠΟ, που πραγματοποίησαν ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος και ο Σύλλογος Καθηγητών Ωδείων Αναγνωρισμένων, απαιτώντας τη λύση των εκρηκτικών προβλημάτων τους. Τα αυτιά, όμως, της δήθεν «ευαίσθητης» πολιτιστικά πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ παραμένουν κλειστά, όπως κλειστή παραμένει και η υπουργική ατζέντα για τον καθορισμό μιας συνάντησης με τους εκπροσώπους των μουσικών. Ο Π. Τατούλης βρισκόταν «κλεισμένος» σε σύσκεψη, ενώ, αντί δέσμευσης για συνάντηση, διαμηνύθηκε στους συγκεντρωμένους μπροστά από το ΥΠΠΟ μουσικούς να καταθέσουν τις προτάσεις τους μέχρι τέλος Μαΐου, λες και το αρμόδιο υπουργείο αγνοεί τα φλέγοντα προβλήματα του κλάδου.

«Οι μουσικοί αγωνίζονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα και για την αισθητική καλλιέργεια του λαού», «Αγωνιζόμαστε για πανεπιστημιακού επιπέδου Μουσική Παιδεία», «Εχουμε τίτλους σπουδών, δεν έχουμε μισθούς», «Ζητάμε αναγνώριση των πτυχίων και διπλωμάτων», «Οχι στη βιομηχανία του πολιτισμού», έγραφαν τα πανό και οι πικέτες των μουσικών, που, μεταξύ άλλων, απαίτησαν: Πανεπιστημιακού επιπέδου μουσική εκπαίδευση (Μουσική Ακαδημία), ένταξη των μουσικών σπουδών σε αντίστοιχες βαθμίδες εκπαίδευσης υπαγόμενες στο υπουργείο Παιδείας, διαβάθμιση των ήδη υπαρχόντων τίτλων σπουδών στην ΠΕ κατηγορία, αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό του κανονισμού λειτουργίας αναγνωρισμένων μουσικών εκπαιδευτηρίων, αναγνώριση όλων των μουσικών οργάνων και ένταξη των σπουδών τους στις αντίστοιχες βαθμίδες εκπαίδευσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μη ύπαρξη θεσμικού πλαισίου των προαναφερόμενων θεμάτων έχει επιφέρει μια χαώδη κατάσταση στην παροχή Μουσικής Εκπαίδευσης - τα μουσικά εκπαιδευτήρια λειτουργούν ακόμα με το αναχρονιστικό βασιλικό διάταγμα του '53 - καθώς και στις εργασιακές σχέσεις καθηγητών - μουσικών εκτελεστών με τους αντίστοιχους φορείς. Οι παρεχόμενοι τίτλοι των πολύχρονων και υψηλού κόστους σπουδών τους δεν αναγνωρίζονται επίσημα από κρατικούς, δημοτικούς και ιδιωτικούς φορείς, με αποτέλεσμα οι μουσικοί να μετατρέπονται σε «ανειδίκευτους εργάτες» - βορά στις ορέξεις της εκάστοτε εργοδοσίας. «Ηρθαμε να υπερασπιστούμε την αξία μας, έχουμε τη σπίθα και τη δύναμη να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας», είπε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του ΠΜΣ, Αντ. Ποντίκης, εκφράζοντας το κοινή πεποίθηση ότι τα μεγάλα προβλήματα του χώρου (εργασιακά, θεσμικά, καλλιτεχνικά) δεν αφήνουν άλλο περιθώριο για αναμονή και χάσιμο χρόνου.