Στο Κάνσας, λοιπόν, της Αμερικής, το Συμβούλιο Εκπαίδευσης, ξαναδικάζει τον Δαρβίνο! Με το τέλος της δίκης, το Συμβούλιο, θα αποφασίσει, αν θα διδάσκεται στα σχολεία ο Αγγλος ιδρυτής της υλιστικής βιολογίας ή ο «θεός»! Θα αποφασίσει, δηλαδή, αν πρέπει ο κόσμος να γυρίσει προς τα πίσω ή να τραβήξει προς τα μπροστά.

Στο δικό μας ....Κάνσας, στα δικά μας «Εκπαιδευτικά Συμβούλια», στη δική μας πολιτεία, δε χρειάζονται, σήμερα, οι δίκες. Το σύστημα της «επιστροφής στα σκοτάδια» λειτουργεί με πιο εξελιγμένο τρόπο. Δε χρειάζεται να επιτεθούν ανοιχτά στον Δαρβίνο, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως όταν το «απαιτούν οι περιστάσεις», δεν το κάνουν. Οι δικοί μας τσαρλατάνοι δίνουν έμφαση στο «θεό», χωρίς να τον βάζουν, ανοιχτά, σε αντιπαράθεση με τον Δαρβίνο. «Αφήνουν» την αλήθεια και το ψέμα να «συνυπάρχουν»! Αυτή η «συνύπαρξη», πιστεύουν, και έως ένα σημείο έτσι είναι, θα λειτουργήσει υπέρ του «θεού». Αφού ο ...Δαρβίνος απαιτεί πιο εξελιγμένα μυαλά, για να γίνει κατανοητή η θέση του. Η θέση του «θεού», λαμβανομένου υπόψη του γνωστικού επιπέδου των πολλών, χωνεύεται ευκολότερα.

Εκεί, λοιπόν, δίνεται η μάχη. Στο νέο και στο παλιό! Στην απόρριψη ή στην αποδοχή της άποψης ότι η φύση και επομένως και οι κοινωνίες, μεταβάλλονται. Η αποδοχή πως μόνον ο «θεός», που δημιούργησε τον κόσμο, μόνον αυτός, αν το επιθυμεί, μπορεί και να τον αλλάξει, εναποθέτει τη νίκη του νέου, στη θέληση του «θεού». Η αποδοχή της υλιστικής αντίληψης τη νίκη αυτή την «εναποθέτει» στους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους. Την κάνει, σχεδόν, αναγκαστική. Νομοτελειακή!

Το δικαστήριο, λοιπόν, του Κάνσας δεν είναι δικαστήριο της πλάκας! Οι «μηνυτές» και οι «δικαστές» δεν είναι άτομα «μογγολικά», άτομα με «ειδικές ανάγκες». Το Συμβούλιο Εκπαίδευσης είναι ένα ταξικό δικαστήριο, που καλείται να πάρει μια ταξική απόφαση. Μια απόφαση, που με άλλες μορφές και με άλλες μεθόδους, παίρνεται -αθόρυβα ή με θόρυβο - καθημερινά και στη χώρα μας. Το κυνήγι του Δαρβίνου, πότε παραποιώντας τον και πότε δικάζοντάς τον, είναι η αγωνία και το άγχος του συστήματος.

Πίσω, λοιπόν, πιο πίσω, ακόμα, από το Μεσαίωνα. Η άγνοια του κόσμου, η μεθοδευμένη άγνοια του κόσμου, προσφέρει αρκετές δυνατότητες. Δικαστήρια στο Κάνσας, εγκαίνια μεταφυσικού «Μουσείου Φυσικής Ιστορίας» στο «Πάρκο της Βίβλου» στο Αρκανσο, εκλογή του πάπα στη Ρώμη, με τελετές πιο «βαθιές» από εκείνες του Μεσαίωνα, κραυγές απελπισίας, για τα Ιεροσόλυμα - και τη χριστιανοσύνη - στην Ελλάδα! Θάνατος στον Δαρβίνο, λοιπόν!