«Ιδιαίτερη σημασία δίδεται από τις διατάξεις του άρθρου στη συνολική διαμόρφωση των χρήσεων τόσο στην περιοχή του παλαιού Ιπποδρόμου όσο και στην παράλια ζώνη. Οι πυκνοδομημένες περιοχές της Καλλιθέας, του Μοσχάτου, του Παλαιού Φαλήρου, αλλά και του Ταύρου και της Νέας Σμύρνης αποκτούν μια τεράστια περιοχή στην οποία πολιτισμός, συνεδριακές δραστηριότητες, αθλητισμός και γενικά αναψυχή βρίσκουν ιδανικές προϋποθέσεις...» - άρθρο 22 του νομοσχεδίου για τη μετα-ολυμπιακή «αξιοποίηση».

Υπόσχονται, λοιπόν, «ανάπλαση». Σαν την «ανάπλαση» της παραλίας που τάζουν στους Μοσχατιώτες οι αστικές κυβερνήσεις επί δεκάδες χρόνια. Μόνο που, από τη δεκαετία του 1970, τίποτα δεν έχει γίνει για την κατεστραμμένη και έρημη σήμερα παραλία. Το μέρος που κάποτε «έσφυζε» από ζωή, την άλλοτε αμμουδιά, στης οποίας τα νερά κολυμπούσαν οι κάτοικοι των γύρω δήμων, όταν ακόμα υπήρχε τουλάχιστον ένας χώρος για να σεργιανίσουν...

Σήμερα, η ακτή είναι γεμάτη μπάζα, τα οποία «κρύφτηκαν» εκεί εσπευσμένα, για τον προ-ολυμπιακό καλλωπισμό της περιοχής. Τα μπάζα βέβαια που έφτιαξαν το μικρό λοφίσκο, που τραβά το βλέμμα του επισκέπτη, υπήρχαν από παλιότερα. Απλά, αυτά είναι «τακτοποιημένα». Τα περισσότερα δέντρα που φυτεύτηκαν τριγύρω απ' το λόφο στέκουν ξερά.

Δίπλα στον παραλιακό κόμβο, τα σκουπίδια έχουν «χαράξει» μια άτυπη χωματερή. Τη βρωμιά συμπληρώνουν τα νερά στις εκβολές του Κηφισού. Και πριν φτάσει το βλέμμα στο «πέταλο» του ΣΕΦ, που φιγουράρει στο βάθος, σταματά σε τρία κουφάρια πλοίων, έναν παλιό εκσκαφέα, πεταμένες σιδερόβεργες και τεράστια κομμάτια τσιμέντου.

Η παραλία του Μοσχάτου ανήκει κι αυτή στα «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ». Υποτίθεται πως μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων θα είχαν κατασκευαστεί στο συγκεκριμένο σημείο αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες θα περνούσαν στη δικαιοδοσία του δήμου και οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής θα έβρισκαν ένα καταφύγιο αναψυχής. Ωστόσο, δεν έχουν οριστεί ακόμα ούτε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την έναρξη των εργασιών. Ακόμα και δυο ποδοσφαιρικά γήπεδα τα οποία κατασκευάστηκαν προ δεκαετίας, με πρωτοβουλία του Παναγιώτη Σαλπέα, τότε προέδρου της Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά, καταστράφηκαν, για να μεταφερθεί εκεί το εργοτάξιο των ολυμπιακών έργων.