ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Δύο εξαίρετες Αμερικανίδες κομμουνίστριες πέθαναν, ταυτόχρονα και σε μεγάλη ηλικία, στην Πολιτεία Ουάσιγκτον: Η Λίντια Σελίνα Κάρχου, στις 4/5, σε ηλικία 90 ετών, και η Βιρτζίνια Μπροντίν, στις 2/5, 85 ετών. Ο θάνατός τους ήταν μία πραγματικά μεγάλη απώλεια για το ΚΚ των ΗΠΑ, το οποίο υπηρέτησαν με αφοσίωση και συνέπεια, κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής τους, όπως θα φανεί από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε εδώ, με βάση τις νεκρολογίες (20/5) στο βδομαδιάτικο όργανο του Κόμματος «Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ» (PWW).

Εκτός από τις άλλες υποδειγματικές δραστηριότητές της, η Κάρχου, για πολλά χρόνια και σχεδόν κάθε βδομάδα, δημοσίευε στο «PWW» μια πληρωμένη αγγελία, αφιερωμένη στη μνήμη ενός προοδευτικού ή επαναστατικού προσώπου - άνδρα ή γυναίκας - που είχε αγωνιστεί για έναν καλύτερο κόσμο. Γεννήθηκε το 1910 στην πόλη Αμπερντίιν της Ουάσιγκτον και ήταν ένα από τα έξι παιδιά της Αμαλίας και του Αμπέλ Λαουκάνεν. Οι γονείς της είχαν μεταναστεύσει από τη Φινλανδία και ήταν τόσο φτωχοί, που μερικές φορές έφτιαχναν ψωμί από αλεσμένο φλοιό ενός δέντρου. Η ίδια άρχισε να παίρνει ενεργό μέρος στο προοδευτικό εργατικό κίνημα από τα εφηβικά της χρόνια. Στις 18/11/1929 πιάστηκε στην πόλη Σιάτλ της ίδιας Πολιτείας, όπου είχε πάρει μέρος σε μια καθιστική διαδήλωση ενάντια στην πορεία της αμερικανικής λεγεώνας. Ο αστυνομικός που τη συνέλαβε κατέθεσε, ότι η Κάρχου και μία φίλη της «τραγουδούσαν τη Διεθνή, το Αλληλεγγύη για Πάντα και άλλους ερυθρούς ύμνους».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η κομματική εφημερίδα «Ντέιλι Ουόρκερ» (προκάτοχος του σημερινού «PWW») κήρυξε διαγωνισμό ανάμεσα στους αναγνώστες της για την εγγραφή συνδρομητών, με βάση τον οποίο, όποιος θα πωλούσε το μεγαλύτερο αριθμό φύλλων, θα κέρδιζε ένα δωρεάν ταξίδι στη Σοβιετική Ενωση. Η Κάρχου ήρθε δεύτερη, μετά τη Φράνσες Φάρμερ, που αργότερα αναδείχτηκε διακεκριμένη ηθοποιός.

Η Κάρχου παντρεύτηκε έναν άνδρα ονόματι Σόμερβιλ και οι δυο μετακόμισαν σε ένα αγρόκτημα με κοπάδι ζώων, έξω από το Αμπερντίιν. Εκεί φύτεψαν πλήθος δέντρων, τα οποία με τον καιρό εξελίχθηκαν σε πηγή ξυλείας και εφοδίαζαν την Κάρχου με εισόδημα για τη σωρεία προσφορών της σε προοδευτικούς σκοπούς, περιλαμβανόμενων 250.000 δολαρίων που δώρισε στο «PWW».

Η ίδια συνέχισε να ζει σ' αυτό το αγρόκτημα και μετά το θάνατο του συζύγου της, χωρίς, όμως, να είναι απομονωμένη. Διατηρούσε στενότατη επαφή με προοδευτικές οργανώσεις και άτομα σε όλη τη χώρα. Καλούσε άλλους αναγνώστες να τη συναγωνιστούν στις προσφορές προς το «PWW». Πέρσι πρόσφερε 5.000 δολάρια στην ετήσια εκστρατεία του για 400.000 δολάρια και κάλεσε 100 άλλους υποστηρικτές να πράξουν το ίδιο. Ετσι, ο στόχος υπερκαλύφθηκε.

Παράλληλα, υποστήριξε διάφορες οργανώσεις που έδωσαν βοήθεια για την επιδιόρθωση των ζημιών που προκάλεσαν στην Κούβα θύελλες. Επίσης, πρόσφερε ποσά για τη συγκρότηση, στην ίδια χώρα, ενός εργοστασίου παραγωγής γάλακτος από τη σόγια και συνεισέφερε σημαντικά χρηματικά ποσά για να σταλούν τόνοι σκόνης γάλακτος, αψηφώντας τον εμπορικό αποκλεισμό, που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ, καθώς και για την ίδρυση της Σχολής Χοζέ Μαρτί.

Η Κάρχου έλαβε ένα συγχαρητήριο πιστοποιητικό για τη συμπαράστασή της προς την οργάνωση «Δημόσιος Πολίτης», η οποία δρούσε για την προστασία του περιβάλλοντος. Κι ακόμα, μηνύματα καλής θέλησης από όλα τα σημεία των ΗΠΑ για το επαναστατικό της πνεύμα στον αγώνα για την ειρήνη και το σοσιαλισμό.

Αυτά εν συνόψει για τη Λίντια Κάρχου. Το ΚΚ ΗΠΑ καλούσε όσους θα ήθελαν να τιμήσουν επάξια τη μνήμη της, να προσφέρουν στο όνομά της ενίσχυση προς το «PWW».

Η άλλη αξέχαστη αγωνίστρια, η συγγραφέας Βιρτζίνια Μπροντίν, γεννήθηκε στις 18/2/1915 στη Σιάτλ και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών αυτής της πόλης. Εγινε μέλος του Κόμματος το 1939 και το 1941 παντρεύτηκε τον Ράσελ Μπροντίν.

Σε όλη της τη ζωή πήρε ενεργό μέρος στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, καθώς και για το περιβάλλον. Επί δύο χρόνια (1942-1944) ήταν μέλος της διεύθυνσης της κομματικής εφημερίδας «Ντέιλι Πιπλς Ουόρλντ» του Λος Αντζελες, κρατώντας μια στήλη για τους αγώνες στο Χόλιγουντ. Από τη δεκαετία του 1970 ως το τέλος της ζωής της, έγραψε και επιμελήθηκε πάμπολλα πολιτικά και περιβαλλοντικά βιβλία, φυλλάδια και άρθρα.

Αρχίζοντας επίσημα με το ψήφισμα, που εγκρίθηκε στο συνέδριο της Οργάνωσης του ΚΚ στην Πολιτεία του Μιζούρι το 1976, όπου ζούσε τότε, δούλεψε για την ανάπτυξη, εκλαΐκευση και αποδοχή της μαρξιστικής θεώρησης των περιβαλλοντικών θεμάτων. Αργότερα έγινε η πρώτη πρόεδρος της Περιβαλλοντικής Επιτροπής του ΚΚ ΗΠΑ και ο πρωταρχικός συγγραφέας του προγράμματός της «Λαός και Φύση πριν από τα Κέρδη».

Το 1978, επέστρεψε μαζί με τον άνδρα της στην Ουάσιγκτον, εγκαθιστάμενοι στην πόλη Ρόσλιν, όπου συνέχισε ακούραστα την πάλη της σε διάφορους πολιτικούς και κοινωνικούς τομείς, ιδιαίτερα στο Συμβούλιο Κεντρικής Ουάσιγκτον για την Ειρήνη και το Περιβάλλον. Οταν πέρασε στη σύνταξη, άρχισε εντατική έρευνα για ένα μυθιστόρημά της γύρω από τους Ιρλανδούς μετανάστες στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1820. Το έργο της αυτό, με τον τίτλο «Σπόρος της Φωτιάς» (Seed of the Fire), κυκλοφόρησε το 1996, αποσπώντας ευρύτατα επαινετικά σχόλια. Πριν από το θάνατό της είχε αρχίσει να συγγράφει ένα δεύτερο μυθιστόρημα με θέμα τη ζωή σε μια παραλιακή πόλη της Ουάσιγκτον στις αρχές του 20ού αιώνα.

Εκτός από τον άνδρα της, επιζώντες είναι μια κόρη της και ένας γιος της και τρεις εγγονές της. Η οικογένειά της υπέδειξε οι δωρεές τους για τη μνήμη της να προσφερθούν στο «PWW».