Ηδη τα πρώτα δείγματα εφαρμογής της ηλεκτρονικής ψηφιακής ταυτότητας, αλλά και η κατανόηση ως ένα βαθμό του μοντέλου που προσπαθεί να εφαρμοστεί παγκοσμίως - αν και με επιμέρους διαφοροποιήσεις - θέτει επιτάπητος το ζήτημα της παραβίασης του ιδιωτικού ασύλου, αλλά και την κατάργηση πολλών, ανά τις χώρες, νόμων για το δικαίωμα του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων.

Ισως θα πρέπει να τονιστεί σε αυτό το σημείο ότι μιλώντας για παραβίαση ή ακόμη και άρση του ασύλου της προσωπικής ζωής του ατόμου ως μέρους του κοινωνικού συνόλου, προϋποθέτει την ύπαρξη του «κοινού», δηλαδή του κράτους -έθνους ή της πολιτικής δύναμης, από τα οποία το άτομο θα προσπαθήσει να εξασκήσει και να διεκδικήσει το δικαίωμα της ιδιωτικότητας. Υπό το πρίσμα των νέων διαμορφωμένων συνθηκών της παγκοσμιοποιημένης αγοράς και του «παγκόσμιου χωριού», είναι άγνωστο αν ακόμη δεν έχει καταρριφθεί.

Ασχέτως πάντως, όλων των τύπων οι ταυτότητες και ειδικότερα οι ψηφιακές κωδικοποιημένες ταυτότητες, αντιπροσωπεύουν την πιο κακή, ανοίκεια και σκοτεινή χρήση των επιτευγμάτων της νέας τεχνολογίας, που αυτόματα γίνεται η μεγαλύτερη απειλή όχι μόνο του ιδιωτικού ασύλου, αλλά κατά προέκταση των προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και αυτής της ίδιας της ατομικής ανεξαρτησίας. Ο λόγος είναι ότι δίδει την απεριόριστη δυνατότητα να μεταφέρουν πολύ μεγάλο αριθμό πληροφοριών και στοιχείων - και επομένως και δύναμη - στα οποία θα έχουν πρόσβαση μόνο όσοι έχουν επιλεγεί να αναγνώσκουν αυτά τα στοιχεία, ακόμη και να τα αλλάζουν κατά το δοκούν και χωρίς γνώση του κατόχου της ταυτότητας. Οπως προείπαμε, είτε κρατικές και διακρατικές υπηρεσίες, είτε επιχειρήσεις.

Συνεπώς, θεωρείται από πολλούς αναλυτές αναπόφευκτο το γεγονός ότι μπορεί να ανατρέψει συλλήβδην, σε κάποιο επίπεδο τουλάχιστον, τις υφιστάμενες σχέσεις, κοινωνικές, οικονομικές και φυσικά πολιτικές. Επίσης, η δυνατότητα πρόσβασης, καταγραφής, ανάγνωσης, ακόμη και αλλοίωσης των δεδομένων, μπορεί να είναι στα χέρια των κρατών κατά των πολιτών, των επιχειρήσεων κατά κρατών και πολιτών, μεγάλων χωρών κατά μικρότερων και η αλυσίδα του κοινωνικού ελέγχου του «αδύναμου» κρίκου από τον «ισχυρότερο» θα συνεχίζεται αέναα...