Αποτελεί την πιο συνηθισμένη, αλλά και πιο αποτελεσματική μέθοδο πειραματισμού. Επί της ουσίας, συνιστά κοινή σύμβαση για όλες τις αδιάλλακτες, αλλά και απρόσωπες εφαρμογές των επιτευγμάτων της νέας τεχνολογίας, να γίνονται επί πάσης ομάδας - εμψύχων και αψύχων - η οποία δίνει τη δυνατότητα της απρόσκοπτης πρόσβασης χωρίς τη δυνατότητα αντίστασης, καθώς και μία εφαρμογή οικονομικά συμφέρουσα και αποδοτική. Μεταφορικά, προσομοιάζοντας, όπως κάποιος τοποθετεί ένα βάτραχο στην κατσαρόλα και σιγά - σιγά αρχίζει το βρασμό του...

Οι αρχικές εφαρμογές, από τις αρχές της δεκαετίας του '80, όλων των ειδών της ηλεκτρονικής παρακολούθησης γίνονται σε χώρους, όπου οι άνθρωποι βρίσκονται υπό περιορισμόν. Κυρίως σε σωφρονιστήρια, αλλά ακόμη και σε σχολεία ή οίκους ευγηρίας.

Οι φυλακισμένοι, ωστόσο, είναι πάντα η καλύτερη «καύσιμη ύλη», καθώς ο περιορισμός που υφίστανται δεν είναι μόνο των δικαιωμάτων και της ελευθερίας κίνησης, αλλά ακόμη και αυτής της φυσικής τους υπόστασης, η οποία «κατατίθεται» την ώρα που περνούν την πύλη της φυλακής.

Μέχρι στιγμής, οι χώρες που ηγούνται του «άλματος στο νέο αιώνα του κυβερνοδιαστήματος» είναι οι σαξονικές χώρες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ ο Καναδάς παρουσιάζεται σαν η χώρα με τη μεγαλύτερη παράδοση στον κατ' οίκον περιορισμό. Ο κατ' οίκον περιορισμός σε παντός τύπου «υπόπτους» εφαρμόζεται από το 1946 και η ηλεκτρονική του εκδοχή - με τη μέθοδο του «ηλεκτρονικού βραχιολιού - από το 1987. Ωστόσο, οι φωνές διαμαρτυρίας, αλλά κυρίως οι διάφορες αποτυχίες του συστήματος έχουν κάνει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να βλέπει μάλλον αρνητικά αυτό το πείραμα και να μελετά τρόπους «εκσυγχρονισμού» του, καθώς οι μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι τα αποτελέσματα είναι φτωχά και ότι αυτό που έχει σημασία, είτε ακολουθείται η συμβατική μέθοδος σωφρονισμού είτε η ηλεκτρονική παρακολούθηση, είναι η παρακολούθηση του κρατουμένου από τους κοινωνικούς οργανισμούς. Επισήμως, αυτή είναι η εκδοχή για την καναδική κυβέρνηση.

Εάν αυτό ισχύει για τον αραιοκατοικημένο Καναδά, μάλλον δεν πρέπει να ισχύει για τους γείτονές του, καθώς δείχνουν μία παντελή αδιαφορία, ακόμη και δυσφορία, για θέματα όπως η κοινωνική επανένταξη των ατόμων που βρίσκονται ή εξέρχονται του σωφρονιστικού συστήματος κ.ά. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έκαναν την παγκόσμια πρώτη, όσον αφορά τους σκληρούς περιοριστικούς νόμους κατά μόνας, τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν καταδείξει μία απίστευτη δημιουργικότητα. Πρόκειται, φυσικά, για τη χώρα που εφήρμοσε πρώτη την ηλεκτρονική παρακολούθηση με τη μέθοδο του ειδικού βραχιολιού, το 1983. Σήμερα, στο κατώφλι του 21ου αιώνα, υπό το καθεστώς αυτό, τελούν γύρω στα 6.000 άτομα, για αδικήματα που έχουν συνήθως σχέση με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Τα άτομα αυτά καλούνται να καλύψουν και το ...κόστος του προγράμματος αυτού, ανάλογα με τα εισοδήματά τους. Το «ηλεκτρονικό βραχιόλι» είναι γενικά αποδεκτό από τον αμερικανικό πληθυσμό, ο οποίος θεωρεί ότι αποτελεί τη χρυσή τομή ανάμεσα στην αυστηρότητα της φυλάκισης και τη χαλαρότητα της εκτέλεσης της ποινής σε ανοιχτό χώρο. Είναι πολιτικά ορθό...

Εκτός, όμως, της «αποτελεσματικότητας» και της «αποδοχής» αυτού του μοντέλου, οι ορίζοντες του χώρου των σωφρονιστηρίων ανά την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν διευρυνθεί απεριόριστα, ειδικά με τη μετεξέλιξη της χώρας σε αυτό που ονομάζουν πολλοί κοινωνιολόγοι «μία απέραντη φυλακή». Οι αστυνομοκρατούμενες πόλεις και η στρατικοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων, έχουν οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες στις φυλακές. Φυλακές που έχουν ιδιωτικοποιηθεί - τόσο που έχει δημιουργηθεί ένα ολόκληρο βιομηχανικό σύμπλεγμα - με τους κρατούμενους να μετατρέπονται σε σύγχρονους σκλάβους. Το κέρδος είναι τεράστιο, ενώ στο παιχνίδι έχουν μπει και πολύ μεγάλες εταιρίες και γίγαντες της ηλεκτρονικής, όπως η «Microsoft», η «Intel», η IBM κ.ά. Τι πιο φυσικό, οι εταιρίες αυτές να θέλουν, αφ' ενός, να εξασφαλίσουν το φθηνό και χωρίς κανενός είδους δικαίωμα εργατικό δυναμικό και, αφ' ετέρου, να τους χρησιμοποιήσουν σαν πειραματόζωα; Το τελευταίο «πείραμα» της ΙΒΜ που έχει τεθεί σε εφαρμογή - σε φυλακές της Πολιτείας της Καλιφόρνιας και της Μασαχουσέτης - είναι ένα εμφύτευμα μικροτσίπ στο νευρικό σύστημα, σε ομάδες κρατουμένων που θεωρούνται «υψηλού κινδύνου». Ενα εμφύτευμα, που εξασφαλίζει τη γνώση και των παραμικρών κινήσεών τους, την παρακολούθηση και καταγραφή της δραστηριότητάς τους όσο βρίσκονταν σε επαφή με άλλα άτομα και, ταυτόχρονα, εξασφαλίζει την υπακοή τους, καθώς, βάσει των πειραμάτων, καταδεικνύεται ότι όσοι υπέστησαν το πείραμα του εμφυτεύματος, η κινητική τους ικανότητα ήταν σημαντικά μειωμένη, καθώς και η επιθετική τους συμπεριφορά, ενώ την ίδια στιγμή ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν οποιοδήποτε διαταγή δινόταν από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους!