Η χορογράφος Μαρία Χορς αυτοβιογραφείται σ' αυτό το «Μονόγραμμα». Κορυφαία προσωπικότητα στον τομέα της χορογραφίας του αρχαίου τραγικού δραματολογίου, κάτοχος μιας σπάνιας τεχνικής δεν αφέθηκε στη γοητεία της, τη χρησιμοποίησε ως μέσο για την επίτευξη αισθητικών προτάσεων και απέδειξε με το χορογραφικό της έργο πως θεμέλιο κάθε δημιουργίας είναι ο ρυθμός. Η ζωή της Μαρίας Χορς είναι αφιερωμένη ολόκληρη στη χορογραφία, από τα τέλη της δεκαετίας του '50, πλάι στον Αλέξη Μινωτή. Απομακρύνθηκε από την αντίληψη περί γεωμετρικών σχημάτων που προϋπήρξε και προχώρησε σε μια αίσθηση «ελεύθερης κίνησης» που εναλλασσόταν με κάποια αδρά συνθετικά χορευτικά σχήματα, με τα οποία δέσποσε στην Επίδαυρο. Εχει χορογραφήσει όλες τις σωζόμενες τραγωδίες του Αισχύλου, το μεγαλύτερο μέρος των τργωδιών του Σοφοκλή και των δραμάτων του Ευριπίδη. Οι χορογραφίες της Χορς δεν περιορίστηκαν στην τραγωδία αλλά επεκτάθηκαν και στην όπερα και σε κλασικά έργα. (Τρίτη, ΕΤ-1, 20.10)