Αγωνιστικό προσκλητήριο σε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη που χτυπά η αντεργατική επίθεση κεφαλαίου και κυβέρνησης, προσκλητήριο για μαζική και συντονισμένη αντεπίθεση, ενάντια στις αντιδραστικές και βαθιές αλλαγές που συμπαρασύρουν το σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων, απευθύνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με τη συγκέντρωση που οργανώνει η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ την ερχόμενη Πέμπτη, 16 Ιούνη, στις 6μ.μ., μπροστά από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

«Τώρα, όλοι στην πάλη! Αυτή είναι η στάση ευθύνης», επισημαίνει το ΠΑΜΕ σε σχετική ανακοίνωση.

«Σήμερα, δε μπορεί να μείνει ο εργαζόμενος μόνο στις εξελίξεις που γίνονται στον κλάδο του. Η επίθεση είναι ολομέτωπη, διαπερνάει όλους τους κλάδους. Να μην περάσουν οι θεατρινισμοί του δικομματισμού για τον εγκλωβισμό των λαϊκών δυνάμεων.

Απορρίπτουμε τις θεωρίες της "ανταγωνιστικότητας", της "παραγωγικότητας", της "αξιολόγησης", της "σύγκλισης". Είναι θεωρίες του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας και ενισχύουν την κερδοφορία τους».

Τα πυρά των εργαζομένων πρέπει να στραφούν και ενάντια στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις συνένοχες παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ. Οι δυνάμεις που έχουν καταθέσει σαφή δείγματα γραφής πολλές φορές με τη στήριξη των αντεργατικών μέτρων. Στήριξαν την ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, όπως ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ. Υπερασπίστηκαν το νόμο Ρέππα για το ασφαλιστικό, συμφωνώντας έτσι με την εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων. Στήριξαν και επιχειρολόγησαν επανειλημμένα υπέρ της μερικής απασχόλησης, των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

«Αυτές οι δυνάμεις στηρίζουν την ελεύθερη κίνηση και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτές οι δυνάμεις στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ξέρουν καλά ότι ανταγωνιστικότητα σημαίνει κατάργηση δικαιωμάτων και κέρδη για τις επιχειρήσεις...» υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ.

Είναι εξάλλου χαρακτηριστική η άρνηση της ΓΣΕΕ σε πρόταση που κατέθεσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για πανελλαδική πανεργατική απεργία. Την ίδια στιγμή, η ΓΣΕΕ καταφεύγει σε «δημοψήφισμα», «την ώρα που είναι αναγκαίος ο μαζικός συντονισμένος αγώνας». Οταν το ζητούμενο είναι η σύγκρουση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, με το καθεστώς της πλουτοκρατίας. «Αυτή η αντεργατική πολιτική δε χρειάζεται μερεμέτια αλλά ανατροπή, και αυτό δεν μπορεί να γίνει με δημοψηφίσματα, αλλά με μαζική ταξική συντονισμένη πάλη», καταλήγει το Μέτωπο.