Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση με την πολιτική της κλιμακώνει την ολομέτωπη και καλά σχεδιασμένη επίθεση στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, συνεχίζοντας στην ίδια αντιλαϊκή ρότα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Προπαγανδίζει οτι στη σύγχρονη πραγματικότητα, η οικονομία, απαιτεί μεταρρυθμίσεις. Τα ίδια λέει και το ΠΑΣΟΚ, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις αλλά και συναίνεση, δηλαδή με τη συμφωνία των εργαζομένων στις αντιλαϊκές επιλογές. Τα ίδια όμως λένε και ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, η Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί; Γιατί όπως λένε, το κεφάλαιο δεν αντέχει το «υψηλό κόστος» των εργασιακών δικαιωμάτων! Την εργατική δύναμη που παράγει τον πλούτο, το κεφάλαιο τη μετρά σαν κόστος από το οποίο πρέπει να απαλλάσσεται για να μεγαλώνει το κέρδος! Και βάζουν τους εργάτες να σβήσουν από τη συνείδησή τους πως μπορούν να εξασφαλίζουν κάθε δικαίωμα στη ζωή με βάση τις δυνατότητες που δίνει ο πλούτος που παράγουν, και που τώρα τον καρπώνεται μια χούφτα καπιταλιστές. Να σβήσουν από τη σκέψη τους κάθε έννοια διεκδίκησης για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του σύγχρονου ανθρώπου.

Μόνιμη επωδός κάθε αντιδραστικής μεταρρύθμισης είναι η ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας που θα είναι προς όφελος όλων δηλαδή και των εργαζομένων. Τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα της οικονομίας; Σημαίνει να μπορούν να αυξάνονται συνεχώς τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Να παράγουν οι εργάτες ολοένα και περισσότερο πλούτο. Και να παίρνουν ολοένα και λιγότερο απ' αυτό που παράγουν. Αυτό θα πει ανταγωνιστικότητα.

Είναι μύθος ότι η ανάπτυξη της οικονομίας θα λύσει λαϊκά προβλήματα. Ανάπτυξη της οικονομίας και μάλιστα με ρυθμούς τους μεγαλύτερους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, υπήρχε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και σήμερα συνεχίζει να υπάρχει. Αλλά η ανεργία αυξάνεται. Τα μεροκάματα, οι συντάξεις μειώνονται. Μήπως φτάνουν τα λαϊκά εισοδήματα για να ζει καλά η οικογένεια;

Το κεφάλαιο έχει ανάγκη να δυναμώνει. Είναι ανάγκη που πηγάζει από την ίδια του τη φύση. Ξέρει πολύ καλά πως αν δεν επιβάλλονται πολιτικές που να ενισχύουν την ανεμπόδιστη ανάπτυξή του κινδυνεύει από τον ανταγωνισμό. Κινδυνεύει να βρεθεί απροετοίμαστο σε περίοδο οικονομικής κρίσης και κάτω από τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό και τη δυνατότητα να αναπτύσσεται η ταξική πάλη της εργατικής τάξης, του λαού ενάντιά του, υπονομεύονται τα θεμέλιά του.

Αλλα δεν μπορεί να δυναμώνει, χωρίς να γίνεται πιο φτηνός ο εργάτης, χωρίς να συνθλίβεται στις συμπληγάδες του συστήματος. Αυτό υπηρετεί η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, που αυξάνει την απλήρωτη δουλιά, η μείωση των μισθών, οι παραπέρα ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα,η άκρατη εμπορευματοποίησή των τομέων Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού κλπ.

Γι' αυτό όταν ακούμε ότι πρέπει να αναπτυχθεί η οικονομία, να ξέρουμε ότι παίρνονται αντιλαϊκά μέτρα. Η οικονομία δεν είναι για όλους η ίδια. Είναι οικονομία του κεφαλαίου. Και για να δυναμώσει πρέπει να ξεζουμίζονται οι εργάτες. Η οικονομία ή καπιταλιστική μπορεί να είναι οπότε είναι για τους πλουτοκράτες, ή λαϊκή οπότε είναι για το λαό.

Την οικονομία του κεφαλαίου υπηρετεί η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οσο περισσότερη δύναμη έχουν αυτά τα κόμματα τόσο σκληρότερα θα βασανίζουν τους εργάτες, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία.

Αυτή την κατάσταση πρέπει να την αλλάξουμε να την ανατρέψουμε. Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Τι μπορούμε να κάνουμε; Σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε στην πράξη, με τον αγώνα. Αλλά χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε ένα καίριο ζήτημα. Τι αγώνα, με ποιο περιεχόμενο. Γιατί λέει κάποιος ότι αγώνες γίνονται. Και ποιο το αποτέλεσμα;

Η επίθεση του κεφαλαίου είναι καθολική, ενάντια σε ολόκληρη την εργατική τάξη, όλο το λαό. Εχει στρατηγική σημασία γιατί ενισχύει το κεφάλαιο, τα κέρδη του, την εξουσία του. Επομένως ο αγώνας πρέπει να είναι ενιαίος και να συγκεντρώνει αν είναι δυνατό όλη την εργατική τάξη. Να αναπτυχθεί ένα μεγάλο μαζικό μαχητικό εργατικό πολιτικοποιημένο κίνημα με στόχους πάλης και διεκδικήσεις που θα στρέφονται στην καρδιά των επιδιώξεων του κεφαλαίου, θα στρέφονται κατά της πολιτικής που επιβάλλει όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, θα αναζητά πολιτική διέξοδο για τα εργατικά, τα λαϊκά συμφέροντα.

Επομένως το εργατικό κίνημα δρώντας ενιαία πρέπει να βάλει αιτήματα και διεκδικήσεις που ανακόπτουν την επίθεση και βελτιώνουν τη θέση των εργατών, να διεκδικεί πολιτική διέξοδο για το σύνολο των εργατικών, των λαϊκών συμφερόντων, να δημιουργεί όρους ρήξης, σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Μα θα ρωτήσει κάποιος υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες σήμερα και πώς θα δημιουργηθούν; Υπάρχει σήμερα ο ταξικός πόλος στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, υπάρχει το ΠΑΜΕ. Να σκεφτούμε πως αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ θα είχαν ισοπεδωθεί τα πάντα. Η ταξική συνεργασία με τους διαβόητους διαλόγους θα είχε ανοίξει προ πολλού το δρόμο για ακόμη χειρότερα μέτρα. Μπορούμε και πρέπει να δυναμώσουμε το ΠΑΜΕ. Ετσι θα αλλάξει, θα γίνει πιο δυναμικό το συνδικαλιστικό κίνημα. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να ενώνεται κάτω από ηγεσίες όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που οργανώνουν δήθεν κινητοποιήσεις, με πλαίσιο την υπεράσπιση της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όπως η πρόσφατη 24ωρη με πλαίσιο αιτημάτων που δε συσπειρώνουν την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, που δεν έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, που είναι απροετοίμαστες και δε δημιουργούν προϋποθέσεις αποφασιστικής πανεργατικής απάντησης, ωθώντας το κίνημα σε εκφυλισμό.

Η αποφασιστική ενίσχυση του ΠΑΜΕ, η εξασφάλιση ταξικής ενότητας δράσης αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση για την προοπτική της μεγάλης λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας των δυνάμεων που έχουν συμφέρον από την ανατροπή της σημερινής βάρβαρης καπιταλιστικής πραγματικότητας.

Χρειάζεται μια τέτοια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που θα συγκεντρώνει στις γραμμές της και θα κινητοποιεί την εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες βιοτέχνες και εμπόρους, τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών αλλά και πολιτικές δυνάμεις που είναι αποφασισμένες να παλέψουν ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Αυτή την κοινωνικοπολιτική συμμαχία, το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό, Δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης, πρέπει να κτίσουμε, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ, αλλάζοντας τους συσχετισμούς δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, για την κατάκτηση της εξουσίας απο το λαό, για τη λαϊκή οικονομία που θα αναπτύσσεται με κριτήριο την ευημερία του λαού και την ικανοποίηση των ολοένα αυξανόμενων αναγκών του.