Το ανέβασμα της διαδήλωσης στη θέση «Χάρος» κάτω από τον Πύργο της Κοτύλης

Δεν αποτελούν μόνο πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού, αλλά και διαπαιδαγωγούν, σημαδεύουν καθοριστικά την ατομική αγωνιστική πορεία χιλιάδων και χιλιάδων αγωνιστών.

Αποτελούν πηγή νέων ηρωισμών αλλά και κάτι άλλο, ακόμα πιο σημαντικό: Καθορίζουν στάση ζωής, οπλίζουν με δύναμη και θέληση για αταλάντευτη και μέχρι τέλους ατομική αγωνιστική πορεία και στάση.

Η επίσκεψή μας σήμερα σε αυτό το χώρο μπορεί και πρέπει να περάσει στη μνήμη και στην καρδιά ως ένα από εκείνα τα γεγονότα που θα μας θυμίζουν μόνιμα ότι η ατομική σταθερή αγωνιστική στάση και πορεία έως το τέλος της ζωής μας, χωρίς ταλαντεύσεις και υποχωρήσεις, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Συνδέεται οπωσδήποτε και διαμορφώνεται από το συλλογικό, κοινωνικό περιβάλλον, που διαμορφώνει η εξέλιξη της ταξικής πάλης, από τη σταθερότητα της πρωτοπορίας, αλλά είναι και υπόθεση ατομικής προετοιμασίας.

Να συνδέσουμε αυτό το προσκύνημα με την ενίσχυση της απόφασής μας να βαδίζουμε το δρόμο του αγώνα χωρίς αναστολές.

Ο Δ. Γόντικας, στη διάρκεια της ομιλίας δίπλα στο μνημείο των τεσσάρων σταυραετών του Δημοκρατικού Στρατού

Στην προσωπική και αγωνιστική ζωή θα βρεθούμε πολλές φορές σε μεγάλες δυσκολίες και κρίσιμα διλήμματα. Σε αυτές τις στιγμές να θυμούμαστε ανάμεσα σε άλλα και αυτόν εδώ το χώρο. Αυτό το ηρωικό ύψωμα, της λεβεντιάς και της θυσίας. Να παίρνουμε δύναμη και κουράγιο και να ανανεώνουμε την απόφασή μας. Καμιά υποχώρηση. Σταθερά μπροστά. Πάντα μπροστά. Αξεχώριστο μέλος της στρατιάς των πρωτοπόρων αγωνιστών για τα πιο όμορφα ιδανικά που γέννησε η συνένωση του αγώνα των εργατών με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο Μπελογιάννης, ένα από τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, ήταν παιδί λαϊκής οικογένειας. Σπούδασε και αναδείχτηκε σε έναν κορυφαίο διανοούμενο αλλά και ηγετική μορφή του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος.

Θα μπορούσε να ζήσει μια πλούσια και ήσυχη ατομική ζωή. Μα προτίμησε τον αγώνα για το λαό και όταν βρέθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν μπήκε ούτε στιγμή σε δίλημμα επιλογής. Η ατομική του θυσία ήταν μια τεράστια ηθική νίκη και έδωσε ανυπολόγιστη δύναμη στον αγώνα του Κόμματος, στο κύρος των ιδεών του. Δε γεννήθηκε επαναστάτης, προετοιμάστηκε, διαμορφώθηκε.

«Το έγκλημά μου είναι ότι αγάπησα το λαό και πήρα την υπόθεσή του σαν δική μου για το λυτρωμό του. Τίποτε άλλο. Ας με οδηγήσετε στο απόσπασμα». Με αυτά τα ηρωικά λόγια στάθηκε μπροστά στο στρατοδικείο μια άλλη ηρωική μαχήτρια του ΔΣΕ, η δασκάλα Αθηνά Μπενέκου. Είναι χιλιάδες, αμέτρητα παρόμοια παραδείγματα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Αυτές είναι οι ρίζες του Κόμματος που το κράτησαν ορθό και ακλόνητο στις θύελλες που πέρασε.

Στο ιστορικό σύνθημα «όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει τις αλυσίδες ή τα όπλα» εκφράζεται όλη η αγωνιστική στάση του λαού διαχρονικά από την ίδρυση του νεοελληνικού έθνους. Το σύνθημα αυτό το ΚΚΕ το υιοθέτησε, το εμπλούτισε.

Με οδηγό αυτό το σύνθημα το ΚΚΕ πορεύτηκε σε όλη την 90χρονη πορεία του, συνεχίζοντας και εμπλουτίζοντας τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας.

Ποτέ δε συντάχτηκε και δεν υπέκυψε στην τυραννία.

Πάντα σταθερά και αμετακίνητα με τον εργάτη, το λαό, τη νεολαία και τα συμφέροντά τους. Ποτέ δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας στους εκμεταλλευτές του λαού. Ποτέ δεν μπήκε στο δίλημμα να εγκαταλείψει αυτό τον αγώνα και όταν μπροστά άνοιγε ο δρόμος της εξορίας, της φυλακής, του εκτελεστικού αποσπάσματος, της παρανομίας, των διωγμών, της ήττας, μπροστά σε άνισες μάχες. Και πάντα οι κομμουνιστές έβγαιναν στο τέλος νικητές. Γιατί κομμουνιστής σημαίνει ο ίδιος ο λαός. Και ο λαός όταν αποφασίζει είναι παντοδύναμος και ανίκητος.